Με το ένα ή άλλο σενάριο, το όποιο αποτέλεσμα, θα τελειώσει η υπόθεση του Μαρινάκη την επομένη των εκλογών, η εμπλοκή της ολιγαρχίας στην διακυβέρνηση του Δήμου του Πειραιά, ακόμη κι αν αναγκαστούμε να συνδιοικούμε με τον Γιάννη Μόραλη, δεν θα υπάρχει Μαρινάκης στο τραπέζι, ξεκαθάρισε ο υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά Νίκος Μπελαβίλας μιλώντας Στο Κόκκινο και την Ευγενία Λουπάκη.
Ο κ. Μπελαβίλας περιέγραψε την εντυπωσιακή προσέλευση κόσμου κατά την παρουσίαση του συνδυασμού του, καθώς ο χώρος «ξεχείλισε, ο κόσμος ήταν στον δρόμο».
Αναφέρθηκε στην πρόθεσή του να πάρουν ξανά ζωή τα σύγχρονα βιομηχανικά μνημεία της πόλης του Πειραιά, ιδιαίτερα μάλιστα στην τύχη του Μουσείου Εναλίων Αρχαιοτήτων που βρίσκεται στους χώρους που πέρασαν στον έλεγχο της COSCO και όπως είπε χαρακτηριστικά «ελπίζω ότι δεν έχει λήξει … θα συναντηθούμε με την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, θα το θέσουμε ξανά … θέλει πολύ σκληρό αγώνα και διεκδίκηση».
Αναφερόμενος στον… ολιγάρχη του Πειραιά, ο κ. Μπελαβίλας είπε χαρακτηριστικά ότι «έχοντας επενδύσει… ούτε ένα σεντ σε μία τέτοια δραστηριότητα στον Πειραιά, είναι πολύ θρασύς για να κουνάει το δάχτυλο. Ούτε μία βάρκα δεν ναυπηγήθηκε, από τις σωστικές λέμβους … ο κόσμος το ξέρει. Είναι πασίγνωστη η ιστορία του “ολιγάρχη”, είναι πασίγνωστες οι δραστηριότητές τους, παντού. Τις λέει ο κόσμος, ξέρει και τα παρασκήνια … τελευταία άρχισαν να βγαίνουν και αυτά τα “ωραία”, ουσιαστικά ο εξευτελισμός του πολιτικού προσωπικού της ηγεσίας» της Νέας Δημοκρατίας … Μάλλον περηφανεύονται κιόλας, θεωρούν τιμή τους ότι πληρώνει ο “ολιγάρχης”, ότι είναι άνθρωποί του για την ακρίβεια. Θυμίζει κάτι πόλεις του Φαρ-Ουέστ».
«Για δεύτερη φορά, εξευτέλισε τον υποψήφιο της ΝΔ, η κίνηση της αποκάλυψης της δωρεάς ήταν πολύ συγκεκριμένη και ίσως όχι αθώα. Έχει ανάγκη να δείξει ποιος κάνει κουμάντο. Η ΝΔ κατάφερε μετά κόπων και βασάνων να βρει υποψήφιο που θα εκτεθεί παριστάνοντας τον αντίπαλο του κ. Μώραλη και χθες βγήκε ο μεγάλος και είπε “ναι, το κουμάντο το κάνω εγώ, τα λεφτά τα βάζω εγώ”. Είναι δραματικό για τον Νίκο το Βλαχάκο, την προσωπική του ιστορία, ότι πια βρίσκεται και αυτός στην σκιά του Μαρινάκη», όπως σημείωσε.
Ο κ. Μπελαβίλας αναφέρθηκε και στην Συμφωνία των Πρεσπών, με αφορμή και δημοσίευμα για τον παλαίμαχο του Ολυμπιακού Νίκο Γιούτσο που κατάγεται από σλαβόφωνο χωριό της Καστοριάς. «Μου έφυγε ένα βάρος. Το 1992 ήμουν από τους εθνοπροδότες που είχαν υπογράψει το να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία, πήγαμε στα Σκόπια καμία 50αριά … χαίρομαι πάρα πολύ που έκλεισε. Νομίζω είναι σινιάλο προς τα υπόλοιπα Βαλκάνια, να κλείσουν και άλλες τέτοιες εκκρεμότητες, σινιάλο στον σκεπτόμενο κόσμο στη Λευκωσία να ρυθμίσει τα ζητήματα των εκκρεμοτήτων με όποιο τρόπο θεωρούν κατάλληλο...».
Ωστόσο, «στον Πειραιά εμείς πρέπει να λύσουμε άλλα, το ποιος θα κυβερνήσει την πόλη … ο Γιάννης Μώραλης όταν ετέθη ζήτημα ψηφίσματος είπε “τι είναι αυτά, εδώ είμαστε δημοτικό συμβούλιο, αυτά είναι ζητήματα εξωτερικής πολιτικής”. Μόλις ο “ολιγάρχης” άρχισε να βγάζει πατριωτικές κορώνες για την Μακεδονία, την άλλη μέρα εισήχθη στο δημοτικό συμβούλιο Πειραιά ψήφισμα για την Μακεδονία. Ο Γιάννης “ξέχασε” τι είχε πει… ».
Όπως τόνισε σε άλλο σημείο, «το “εγώ θέλω την δημαρχιακή καρέκλα χωρίς να εκτίθεμαι ο ίδιος, ορίζοντας αντ’ εμού άλλον” είναι ασύλληπτο ιστορικά και γι’ αυτό πάρα πολύ επικίνδυνο. Γι’ αυτό η απόφαση να βοηθήσω όσους δίνουν την μάχη στον Πειραιά, να συμβάλλουμε να σταματήσει». Στον Πειραιά «υπάρχουν δύο πυρήνες, ο ένας είναι τα υπολείμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, μαζί κι ο πρώην δήμαρχος Χρ. Αγραπίδης, που θα μείνουν μέχρι τέλους δίπλα στον Μαρινάκη. Υπάρχει άλλος ένας σκληρός πυρήνας χούλιγκαν –όχι Ολυμπιακοί, χούλιγκαν- που επίσης θα μείνουν. Ο ευρύς κόσμος του Ολυμπιακού που είναι ενοχλημένος και ο ευρύς κόσμος του “δημοκρατικού τόξου” το σκέφτεται πολύ σοβαρά, ή ήδη έχει προσχωρήσει».
«Ό,τι περισσεύει πέρα από την δραματική συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου που κατέστρεψε την χώρα και ό,τι δεν θεωρεί ότι “έχουμε ντέρμπι την Κυριακή” αλλά πολιτικές, δημοτικές εκλογές για την διακυβέρνηση του Δήμου, έχει θέση στον συνδυασμό μας … Θα τελειώσει η υπόθεση του Μαρινάκη την επομένη των εκλογών, η εμπλοκή της ολιγαρχίας στην διακυβέρνηση του Δήμου του Πειραιά θα τελειώσει την επομένη των εκλογών, με το ένα ή το άλλο σενάριο, με όποιο αποτέλεσμα. Ο Κλεισθένης πλέον το επιτρέπει. Μπορεί να βρεθούμε να συνδιοικούμε με τον Γιάννη Μώραλη … θα είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε, θα το πω δημόσια. Είναι ο νέος τύπος διακυβέρνησης … εκτιμώ ότι θα πάρουμε τη νίκη … αλλά δεν θα υπάρχει Μαρινάκης στο τραπέζι», τόνισε ο κ. Μπελαβίλας.
Αναφέρθηκε εξάλλου σειρά ζητημάτων και παρεμβάσεων στην πόλη του Πειραιά. «Όταν λέω “πάμε να ζήσουμε με την COSCO 50 χρόνια μαζί, να στήσουμε μία σχέση win-win” οι παλιοί σύντροφοι γκρινιάζουν … πάμε να ανασυστήσουμε μία εταιρική σχέση διεκδίκησης και συνδιαχείρισης του λιμανιού, που ανήκει στην πόλη ... Το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων μεταξύ άλλων «μπορεί να αποφορτώσει την ροή προς την Ακρόπολη, να την διαχύσει σε όλο το λεκανοπέδιο, όχι μόνο στον Πειραιά. Είναι ένας στόχος που πρέπει να δούμε σε μητροπολιτικό επίπεδο και υποθέτω ενδιαφέρει και την κινεζική διαχείριση του λιμανιού», όπως σημείωσε.
Ο Πειραιάς είναι το δεύτερο σε μέγεθος λιμάνι της Μεσογείου και «αυτό είναι παραγωγική δραστηριότητα, τα 4 εκατ. κοντέινερ που μπαινοβγαίνουν σήμερα, τα 17 εκατ. άνθρωποι που μεταφέρονται. Είναι δραστηριότητα πολύ βαριά, κυρίως υπηρεσιών. Έχει μία παραγωγική “ενδοχώρα” που την στηρίζει, επισκευάζονται τα πλοία, τροφοδοτούνται, παράγονται υλικά, δημιουργούνται πρόσθετες υπηρεσίες. Είναι δραματικό ότι αυτή η ενδοχώρα είναι αλλού, στο εξωτερικό. Το στοίχημα είναι να αναβιώσουμε τον Πειραιά και να λειτουργήσει ω η παραγωγική ενδοχώρα του ισχυρού του λιμένα, αυτό που είχε συμβεί επί δύο αιώνες. Η ναυπηγική δραστηριότητα του Περάματος είναι παραγωγική. Θα μπορούσα να ονειρευτώ ένα Πέραμα με αμμουδιές, αλλά έχουμε υποχρέωση να κρατήσουμε παραγωγικές τις ισχυρές οικονομικές δομές της πόλης και τους χιλιάδες που δουλεύουν εκεί. Η εξέλιξη στο Πέραμα, οι περιβαλλοντικοί όροι που σταδιακά επιβάλλονται στην COSCO, η μείωση των υψών, η βύθιση των καζανιών για να μην καούμε όλοι μαζί, η μεταφορά των μη απαραίτητων υπηρεσιών για την άμεση τροφοδοσία, όλα αυτά «είναι παραγωγή. Αν φανταστούμε την συμπληρωματική ναυπηγική παραγωγή, την συμπληρωματική παραγωγή υπηρεσιών και αγαθών για το λιμάνι, τον εμπορικό κόσμο να κινείται με την ροή των τουριστών, το έχουμε ξαναφέρει. Δεν θα είναι φουγάρα που θα καπνίζουν όπως κάπνιζαν τα Λιπάσματα, ούτε θα χύνουν απόβλητα στη θάλασσα», τόνισε ο κ. Μπελαβίλας, «αυτό έχουν πετύχει οι περισσότερες αποβιομηχανισμένες ευρωπαϊκές πόλεις και με πολύ καλό τρόπο μέσα σε εξαιρετικά προστατευμένα ιστορικά περιβάλλοντα. Αυτό, με την καινοτομία, την περιβαλλοντική παραγωγή, τον πολιτισμό, την νεανική επιχειρηματικότητα, μπορεί μία χαρά να πετύχει στον Πειραιά».
Θύμισε εξάλλου ότι «για τον Πειραιά υπάρχουν προτάσεις από το 1982, όπως ο μεγάλος αρχαιολογικός περίπατος της Πειραϊκής, που είναι υπόθεση του Αντώνη Τρίτση όταν εγώ ήμουν φοιτητής ακόμη … της Αθήνας έγινε, ο άλλος δεν έγινε». Επίσης, τα προγράμματα του Λιμανιού της Αγωνίας το 2002 και το 2006 «είχαν ολοκληρωμένες προτάσεις για τα αστικά πάρκα … για μία πόλη που έχει 1,5 τετραγωνικά πάρκων ανά κάτοικο … και στις μέσα γειτονιές φτάνει το μισό, τέτοια δεν έχουμε ούτε στις χειρότερες φτωχογειτονιές της Κωνσταντινούπολης».
Ο κ. Μπελαβίλας θύμισε ότι η πρόταση που είχαν κάνει ήταν «η αξιοποίηση των ήδη υπαρχόντων χώρων, δεν μιλάμε για τρέλες, να γκρεμίσουμε πολυκατοικίες κτλ. που ακούγονται … υπάρχουν τόσο πολλοί χώροι που, αν αξιοποιηθούν, δίνουν 5,5 τετραγωνικά ανά κάτοικο. Αν κάνουμε π.χ. το πάρκο στη ΧΡΩΠΕΙ που εμποδίστηκε από όλες τις δημοτικές Αρχές μέχρι σήμερα … τις δεντροστοιχίες του περιπάτου στην Πειραΐκή, το συγκρότημα Δηλαβέρη-Λεύκα στην παλιά Κοκκινιά, τον πράσινο διάδρομο των γραμμών του τρένου … τα έχουμε μελετήσει εδώ και μία δεκαετία οικόπεδο-οικόπεδο, είναι δημοσιευμένα».
Αναφέρθηκε επίσης στην αξιοποίηση ακινήτων που είναι στον έλεγχο του Δημοσίου, «έχουμε μία εκατοντάδα στον Πειραιά, που υπολειτουργούν, είναι κενά ή ερειπώνονται –και βέβαια εκατοντάδες ιδιωτικά. Το πείραμα της Αθήνας με το πιλοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Εργασίας μας εκπαίδευσε και έβγαλε πρότυπο αξιοποίησης με κοινωνική ανταπόδοση, που ξεκινάμε και στον Πειραιά για 30 ακίνητα. Η εγκαταλελειμένη επί 60 χρόνια Βίλλα Αξελού π.χ. ανήκει στο πρώην Ταμείο Μηχανικών, ο Πύργος, το Μέγαρο στο Δημοτικό Θέατρο, η Παγόδα στον ΟΛΠ … δεν είναι δυνατόν να κυβερνάς έναν Δήμο και να έχεις εγκαταλείψει αυτό το τρομερό δυναμικό».
