to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

11:10 | 23.05.2019

Αυτοδιοίκηση

Ν. Κανάκης: Πρόθεσή μου να μετατραπεί ο Χολαργός και ο Παπάγος στην πόλη που θα ξεκινάει και θα καταλήγει στους δημότες

Στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νικήτας Κανάκης περιγράφει το όνειρό του να μετατραπεί ο δήμος Παπάγου-Χολαργού «στην πόλη της καλοσύνης», μια πόλη «που θα ξεκινάει και θα καταλήγει στους δημότες και όπου ο δήμαρχος θα είναι όχι ο άρχοντας του δήμου, αλλά ο συντονιστής της πόλης», όπως λέει χαρακτηριστικά, αλλά και μια πόλη με «πολιτικό πολιτισμό».


Για περίπου δέκα χρόνια κρατούσε το «τιμόνι» των «Γιατρών του Κόσμου» ως πρόεδρος της οργάνωσης. Στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές ο οδοντίατρος Νικήτας Κανάκης αποφάσισε να αλλάξει σελίδα και να θέσει τον εαυτό του στη διάθεση των πολιτών στο δήμο Παπάγου-Χολαργού, όπου διεκδικεί το δημαρχιακό θώκο εκπροσωπώντας τρεις δημοτικές παρατάξεις της περιοχής.

Στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νικήτας Κανάκης περιγράφει το όνειρό του να μετατραπεί ο δήμος Παπάγου-Χολαργού «στην πόλη της καλοσύνης», μια πόλη «που θα ξεκινάει και θα καταλήγει στους δημότες και όπου ο δήμαρχος θα είναι όχι ο άρχοντας του δήμου, αλλά ο συντονιστής της πόλης», όπως λέει χαρακτηριστικά, αλλά και μια πόλη με «πολιτικό πολιτισμό».

Υπενθυμίζει ότι η λογική που τον διέπει τόσο στην ανθρωπιστική οργάνωση, της οποίας είναι μέλος από το 1999, όσο και στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι «η λογική του εθελοντή» και θέτει τις τρεις κύριες προτεραιότητές του για την επόμενη ημέρα στην πόλη του: το άνοιγμα των σχολείων σε πρωτοβουλίες, καλλιτεχνικά μαθήματα και αθλητικές δραστηριότητες, τη βελτίωση της βιώσιμης κινητικότητας και τον εκσυγχρονισμό των δομών, ώστε να γίνει η πόλη πιο φιλική στο δημότη.

Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη του υποψήφιου δημάρχου Παπάγου-Χολαργού, Νικήτα Κανάκη, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τη Μαρία Κουζινοπούλου:

Ερ.: Η διαδρομή σας από το «τιμόνι» των Γιατρών του Κόσμου μέχρι τη διεκδίκηση της δημαρχίας στο δήμο Παπάγου-Χολαργού, πόσο μεγάλη απόσταση έχει;

Απ.: Είναι και μεγάλη και μικρή. Μικρή κατ’ αρχάς γιατί μεγάλωσα και ζω εδώ, εδώ πήγα σχολείο, εδώ ζω εγώ και η οικογένειά μου, άρα δεν έχω μετακινηθεί ποτέ. Άρα είναι το σπίτι μου, η γειτονιά μου. Υπό αυτή την έννοια ήθελα να μπορώ να είμαι χρήσιμος και εδώ. Μεγάλη όμως γιατί ξεκινάω να ασχοληθώ με κάτι αρκετά διαφορετικό εκ πρώτης όψεως, γιατί είναι τελείως άλλο να προσπαθείς να βοηθάς ανθρώπους με προβλήματα στις γειτονιές του κόσμου και τελείως άλλο να προσπαθείς να ασχολείσαι με τα προβλήματα μιας πόλης. Κουβαλάω από τους Γιατρούς του Κόσμου ως «προίκα» τη δυνατότητα να καταλαβαίνω τους ανθρώπους, να προσαρμόζομαι, να είμαι ευέλικτος, να βρίσκω πρακτικές λύσεις και το κάνω με την ίδια λογική που το κάνω και στους Γιατρούς του Κόσμου, τη λογική του εθελοντή, του ανθρώπου που ξεκινάει από κάτω προς τα πάνω, κουβεντιάζοντας με τον κόσμο, βλέποντας τα πραγματικά προβλήματα και πηγαίνοντας βήμα-βήμα.

Ερ.: Να υποθέσω ότι τα κοινωνικά θέματα είναι αυτά που θα συνεχίσουν να σας απασχολούν πολύ και στο δήμο Παπάγου-Χολαργού;
Απ.: Πολλές φορές λένε για την πόλη του Παπάγου και του Χολαργού, ότι είναι ένα μέρος που δεν έχει καθόλου προβλήματα. Το μέτρο σύγκρισης όμως είναι όχι άλλες γειτονιές της Αθήνας με περισσότερες κοινωνικές δυσκολίες, αλλά η ίδια η πόλη. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο είναι ότι η κοινωνική πολιτική δεν αφορά μόνο τους πάρα πολύ φτωχούς, αυτούς που είναι στα όρια, αλλά αφορά πολλούς, πολύ περισσότερους. Σε μια πόλη που βγαίνει μάλλον όρθια από μια μεγάλη οικονομική κρίση και τα μνημόνια, οι ανάγκες για περισσότερες και καλύτερες υπηρεσίες είναι φανερές. Υπάρχει επίσης ένα αρκετό ποσοστό κρυμμένης φτώχειας, ανθρώπων είτε με προβλήματα αναπηρίας είτε με δυσκολία, που πολλές φορές κρύβουν αυτή τη δυσκολία τους.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν προφανώς είναι μια προτεραιότητα. Εγώ το λέω με ένα κωδικό τρόπο που ακούγεται λίγο παράξενος. Η πρόθεσή μου είναι να μετατραπεί ο Χολαργός και ο Παπάγος στην πόλη της καλοσύνης και αυτό περιλαμβάνει τα πάντα. Από τη συμπεριφορά στους ανάπηρους και την πρόσβαση σε ανθρώπους διαφορετικούς μέχρι τον καθημερινό τρόπο λειτουργίας του δήμου. Θα είναι μια πόλη που θα ξεκινάει και θα καταλήγει στους δημότες και ο δήμαρχος θα είναι όχι ο άρχοντας του δήμου, αλλά ο συντονιστής της πόλης.

Ερ.: Ποιοι άλλοι τομείς είναι για εσάς σε προτεραιότητα και ποια είναι τα μείζονα ζητήματα της πόλης, τα οποία χρειάζονται λύσεις;
Απ.: Νομίζω ότι οι απόλυτες δύο προτεραιότητες είναι τα σχολεία και η πρόσβαση στην καθημερινότητα. Τι εννοώ. Τα σχολεία μας μπορούν να γίνουν πάρα πολύ καλύτερα και ένα προάστιο, μια πόλη με ένα υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης -είμαστε από τις πόλεις με το μεγαλύτερο μέσο όρο μεταπτυχιακών στην Ελλάδα- και με ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης οφείλει να έχει αντίστοιχα σχολεία και αυτό δεν σημαίνει μόνο καλύτερα, σημαίνει ανοιχτά σχολεία στη γειτονιά, όπου θα συμβαίνουν και άλλα πράγματα πέρα από το πρόγραμμα που δίνει το υπουργείο Παιδείας. Θα είναι ανοιχτά σε πρωτοβουλίες, σε καλλιτεχνικά μαθήματα, στον αθλητισμό. Θα λειτουργούν τα σχολεία και περισσότερες ώρες, εννοώ ότι χώροι των σχολείων θα είναι προσβάσιμοι και για άλλες δραστηριότητες, ώστε να μπορούμε να δίνουμε το παραπάνω που χρειάζεται στα παιδιά μας.
Το δεύτερο είναι, περπατώντας στην πόλη διαπιστώνει κανένας ότι αναντίστοιχα με τη φήμη της υπάρχει μια δυσκολία σε αυτό που λέγεται βιώσιμη κινητικότητα, με απλά λόγια να μπορούμε να περπατάμε. Έχουμε πολύ κακή δημοτική συγκοινωνία. Τα πεζοδρόμιά μας είναι σε πάρα πολύ κακή κατάσταση. Αυτό δημιουργεί δυσκολία σε ανθρώπους που δεν μπορούν εύκολα να περπατήσουν και δεν σημαίνει απαραίτητα να είσαι ανάπηρος, σημαίνει να είσαι μια μάνα με ένα καροτσάκι, να είσαι ένας ηλικιωμένος με ένα μπαστούνι. Άρα εκ των πραγμάτων πρέπει να ξαναφτιάξουμε ένα συνεκτικό σχέδιο, στο οποίο ο στόχος θα είναι μια πόλη που θα περπατάμε περισσότερο, θα χρησιμοποιούμε λιγότερο το αυτοκίνητο, με περισσότερο και πιο ουσιαστικό πράσινο και όλο αυτό θα γίνεται με ένα μετρήσιμο τρόπο.
Θέλουμε να είμαστε όχι κατ’ όνομα αλλά κατ’ ουσία μια ευρωπαϊκή πόλη με ένα κέντρο, με ασφαλείς διαδρομές, να συνδεθεί η πόλη με το βουνό γιατί αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη, με το μητροπολιτικό πάρκο, να είναι ένας τόπος που θα χαιρόμαστε. Νομίζω ότι αυτές οι δύο είναι οι πρώτες προτεραιότητες και η τρίτη περνάει μέσα από έναν εκσυγχρονισμό των δομών, να γίνει μια πόλη που θα βλέπει μπροστά και θα δίνει καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες, θα είναι πιο φιλική στην πραγματικότητα με λιγότερη γραφειοκρατία. Και ξαναλέω ότι όλα αυτά μαζί συμπυκνώνουν αυτό που εμένα μου αρέσει να λέω, να είναι η πόλη της καλοσύνης, μια πόλη που χαίρεται κανένας να ζει και επίσης ένας δήμαρχος που δεν θα είναι σε ένα γραφείο, αλλά όπως ακριβώς το κάνω και στους Γιατρούς του Κόσμου, θα βρίσκεται κάθε μέρα σε διαφορετικές γειτονιές, θα κουβεντιάζει με τον κόσμο, θα παραδέχεται τα λάθη του, θα διορθώνει τα λάθη του και θα είναι ανοιχτός στον οποιονδήποτε.

Ερ.: Πόσο εύκολο θα είναι να διοικηθούν οι δήμοι με την απλή αναλογική;
Απ.: Εγώ είμαι από τους ένθερμους θιασώτες της απλής αναλογικής γιατί θα μας οδηγήσει μέσα από δυσκολίες στην αλλαγή κουλτούρας. Αυτοί που μιλάνε για πιθανές συναλλαγές ξεχνούν ότι και σήμερα γίνονταν κάτω από το τραπέζι και η εικόνα στους δήμους το αποδεικνύει αυτό. Εγώ είμαι από τη φύση μου ειρηνοποιός και είμαι από τη φύση μου ένας άνθρωπος που έχει μάθει να συνεργάζεται. Η κουλτούρα στην κοινωνία των πολιτών είναι ότι, αν δεν συνεργαστείς, δεν επιβιώνεις. Και πολύ περισσότερο εγώ που έχω ζήσει σε εμπόλεμες ζώνες. Αν δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε, δεν θα τα καταφέρναμε. Άρα ξεκινάω, καταρχήν, λέγοντας ότι εκείνο που θέλω είναι να μπορώ να συνεργάζομαι με όλους, άσχετα αν δεν έχουμε ακριβώς ίδιες απόψεις, έχουμε άλλες αφετηρίες, αλλά νοιαζόμαστε όλοι πολύ. Και αυτό νομίζω ότι είναι και το πλεονέκτημά μου ότι μπορώ να φέρω τη συνεργασία και καμιά φορά όταν με ρωτάνε πώς, λέω ότι αφού καταφέραμε με τους «Γιατρούς του Κόσμου» ακόμα και σε εμπόλεμες ζώνες να γίνει σεβαστή η δουλειά των Γιατρών, ακόμα και σε Ταλιμπάν να σεβαστούν ότι οι γυναίκες θα βλέπουν το γιατρό μόνες τους, νομίζω ότι μπορεί να καταφέρει κανένας πολύ περισσότερα εδώ. Νομίζω ότι ο Χολαργός και ο Παπάγος μπορεί να είναι μια πόλη που θα ανθίσει αυτός ο νέος πολιτικός πολιτισμός, τον οποίο τον θέλουν και οι άνθρωποι, τον ζούμε στην καθημερινότητά μας. Και γι’ αυτό λέω ότι το μέλλον είναι συναρπαστικό. Όχι εύκολο, αλλά μπορεί να αλλάξει και μπορεί να αλλάξει πολύ γρήγορα.

Ερ.: Με κάθε ευκαιρία διευκρινίζετε ότι η παράταξή σας είναι ανεξάρτητη. Γιατί αυτό;
Απ.: Με απασχολεί για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι όταν εγώ ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια εδώ, σαν ένα παιδί της πόλης, απευθύνθηκα καταρχήν σε φίλους, σε συμμαθητές, στους ανθρώπους που γνώριζα, οι οποίοι προέρχονταν και από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Άρα τους το οφείλω. Το δεύτερο είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια χωρίς να αποποιούμαι την πολιτική μου καταγωγή -αυτοαποκαλούμαι ένας προοδευτικός άνθρωπος- βρίσκομαι μακριά από κόμματα. Το τρίτο είναι γιατί συνεργάζονται σε αυτή την προσπάθεια τρεις διαφορετικές παρατάξεις, οι οποίες δεν ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο. Και τέταρτον γιατί είμαι υπέρμαχος της πολιτικής στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά τα κόμματα ούτε μας έχουν βοηθήσει ούτε βοηθάνε σε τίποτα. Και νομίζω ότι με τη θητεία μου θα το αποδείξω ότι ναι, είμαστε πολιτικοποιημένοι, είμαστε προοδευτικοί άνθρωποι, αλλά δεν δίνουμε αναφορά σε κανέναν.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)