Ο Δήμος της Αθήνας έχει εγκαταλείψει το λόφο του Στρέφη, δεν πρότεινε τίποτε για το Ακροπόλ, δεν... πατάει στην Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ (ενώ για ιδιώτες επενδυτές δεν έχει πρόβλημα), τα Εξάρχεια χρειάζονται τις Σχολές και τους φοιτητές, όχι να ισοπεδωθούν από τον τουρισμό, είπε ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Νάσος Ηλιόπουλος Στο Κόκκινο και τους Νίκο Σβέρκο και Άγγελο Τσέκερη, στο πρώτο μέρος της συνέντευξής του.
Στο πρώτο μέρος της μεγάλης συνέντευξης που παραχώρησε στον 105,5 Στο Κόκκινο και τους Νίκο Σβέρκο και Άγγελο Τσέκερη, ο κ. Ηλιόπουλος αναφέρθηκε εκτενώς στα θέματα του κέντρου της Αθήνας με σημείο αναφοράς τα Εξάρχεια και τις γύρω περιοχές.
Η Ανοιχτή Πόλη είναι η μοναδική παράταξη που έχει παρουσιάσει συγκεκριμένη πρόταση για τα Εξάρχεια και το τελευταίο διάστημα έγινε και περιοδεία στη γειτονιά και στη λαϊκή, αλλά και ανοιχτή διαβούλευση με τους κατοίκους και συζητήσεις με τους μαγαζάτορες, είπε ο κ. Ηλιόπουλος. Τα Εξάρχεια προφανώς και έχουν προβλήματα, πάρα πολλά προβλήματα. Η συζήτηση για τα Εξάρχεια πολλές φορές μπλέκει με την συζήτηση περί ασφάλειας, που είναι ενδεικτικό ότι ποτέ δεν γίνεται με στοιχεία, κανείς δεν δίνει αριθμούς για το τι συμβαίνει στην πόλη, το τι συμβαίνει σε άλλες πόλεις, την κατάσταση στην Ευρώπη. Γιατί αν δοθούν στοιχεία θα αναγκαστούν να μιλήσουν σοβαρά για την ασφάλεια. Η Αθήνα δεν είναι συνολικά ανασφαλής πόλη, δεν έρχονται 6 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως για να ζήσουν εμπειρία εμπόλεμης ζώνης, ξέρουν ότι έρχονται σε μία ασφαλή πόλη.
Ζητήματα ασφάλειας υπάρχουν, όπως τόνισε, αλλά με το να τα γενικεύουμε, υποτιμάμε τα υπαρκτά, σε πιεσμένες περιοχές. Τα Εξάρχεια είναι μία από αυτές, καθώς εκεί συναντώνται οργανωμένο έγκλημα, απόλυτη εγκατάλειψη από το Δήμο και οικονομικά συμφέροντα στο real estate.
Στα Εξάρχεια βρίσκεται ο πλέον εγκαταλελειμμένος χώρος πρασίνου σε όλη την Αττική, ο λόφος του Στρέφη, που ανήκει αποκλειστικά στο Δήμο της Αθήνας, θύμισε ο κ. Ηλιόπουλος. Ο Δήμος θα μπορούσε άμεσα να αντλήσει 200.000 ευρώ από το Πράσινο Ταμείο και να κάνει παρεμβάσεις, να φτιάξει τους αθλητικούς χώρους, να φτιάξει μία παιδική χαρά, να λειτουργήσουν ξανά οι δύο χώροι εστίασης, να περιποιηθεί το πράσινο και να φτιάξει τις διαδρομές. Γιατί ασφαλείς γειτονιές είναι οι ζωντανές γειτονιές, αυτό είναι η δουλειά του Δήμου, όπως τόνισε, γιατί έναν χώρο που τον έχεις παρατήσει, τον έχεις παραδώσει σε άλλες διαδικασίες και πρακτικές.
Για τις συχνές και επαναλαμβανόμενες περιπτώσεις μικροεπεισοδίων, ο κ. Ηλιόπουλος τόνισε ότι κατά τον ίδιο η Δημοτική Αστυνομία δεν θα πρέπει να εμπλακεί, αποκτώντας συναρμοδιότητες με την ΕΛΑΣ σε ζητήματα εγκληματικότητας, γιατί όπου βάζεις δύο υπηρεσίες με συναρμοδιότητες συνήθως το αποτέλεσμα είναι χειρότερο, αλλά και γιατί η Δημοτική Αστυνομία έχει άλλη δουλειά να κάνει, όπως είπε χαρακτηριστικά. Σε άλλο σημείο μάλιστα, αναφέρθηκε αναλυτικά σε αυτήν, τονίζοντας ότι για να αλλάξεις κάτι στην Αθήνα, με κάποιους πρέπει να τσακωθείς και αυτό είναι αποκλειστικά δουλειά της Δημοτικής Αστυνομίας, να δει ότι οι κανόνες τηρούνται και γίνονται σεβαστοί, για να έχουν πρόσβαση στις ράμπες των πεζοδρομίων τα άτομα με ειδικές ανάγκες, να κινούνται στα πεζοδρόμια οι άνθρωποι που έχουν ένα μωρό σε καρότσι χωρίς να τσακώνονται με τους μαγαζάτορες, να μπορούν οι εργαζόμενοι που το πρωί πάνε στην δουλειά τους να κοιμούνται χωρίς μουσική από δίπλα μέχρι τις 5 το πρωί.
Από την άλλη, η ΕΛΑΣ πρέπει να κάνει μία δουλειά που είναι να γίνει, αλλά με διαφορετικό τρόπο, συνέχισε, αναφέροντας ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι ανέφεραν ότι έχουν πρόβλημα με αυτά τα συμβάντα, αλλά έχουν πρόβλημα και με το να πέφτουν δακρυγόνα μέσα σε κατοικημένη περιοχή, προσθέτοντας ότι η ΕΛΑΣ με τον τρόπο που τα αντιμετωπίζει δεν βοηθάει την περιοχή, αλλά μερικές φορές, την επιβαρύνει και περισσότερο.
Καυτηρίασε εξάλλου την απουσία του Δήμου από σειρά θεσμών και πρωτοβουλιών που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αλλαγή την περιοχής, όπως π.χ. το άνοιγμα του Ακροπόλ (όπου ο Δήμος δεν κατέθεσε πρόταση στην ανοιχτή διαβούλευση του υπουργείου Πολιτισμού), αλλά και την Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ, που έχει πρόταση και για την περιοχή Μουσείο-Πολυτεχνείο, πεζοδρομήσεις, κτλ. Ο Δήμος έχει θέση στο ΔΣ αλλά δεν συμμετέχει… μπορεί να συνεργαστεί με ιδιώτες στα ΣΔΙΤ, αλλά με την Ανάπλαση που είναι δημόσιος φορέας όχι, όπως σχολίασε.
Πλήρης ήταν επίσης η διαφωνία του κ. Ηλιόπουλου με τις προτάσεις Μπακογιάννη για απομάκρυνση των πανεπιστημιακών σχολών από το Πολυτεχνείο. Η Αρχιτεκτονική πρέπει να μείνει εκεί που είναι, είναι πλούτος για την πόλη οι σχολές μέσα σε αυτήν, δεν το βλέπουμε ως πρόβλημα, όπως είπε. Σε συνεργασία με τον Δήμο θα πρέπει να υπάρχουν και περισσότερες δραστηριότητες μέσα σε αυτήν. Αυτό είναι που θα δώσει ζωή στην περιοχή, θα κρατήσει φοιτητές στην γειτονιά, να υπερασπιστούμε έτσι την διαφορετική ταυτότητα που είχαν τα Εξάρχεια και δυστυχώς χάνεται μέσα και από μία σειρά αντικοινωνικές συμπεριφορές που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια.
Όπως σχολίασε χαρακτηριστικά, κατά τον κ. Μπακογιάννη, το άσυλο είναι το πρόβλημα στην περιοχή, ενώ υπερασπίζεται και μία συγκεκριμένη ανάπτυξη για το Μουσείο, ότι χρειάζεται το χώρο του Πολυτεχνείου για να αναπτυχθεί. Αλλά η πρόταση Μπακογιάννη έχει άγχος μόνο για τους τουρίστες αυτής της πόλης, δεν έχει πραγματικό άγχος για τους κατοίκους και τη γειτονιά, είναι περίπου μία λογική «θα τα ισοπεδώσει όλα ο τουρισμός, άρα θα λυθεί και το θέμα της παραβατικότητας στην περιοχή».
Αντίστοιχα, απέρριψε τις ίδιες αιτιάσεις για τον παρακείμενο χώρο και την περιοχή της ΑΣΟΕΕ (το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), σε σχέση με το παραεμπόριο. Όποις συνδέει το παραεμπόριο με το άσυλο και την ΑΣΟΕΕ, θα πρέπει να πάει στον Βοτανικό, που δεν έχει ούτε πανεπιστήμιο ούτε άσυλο. Έχει 2-3 οργανωμένα παζάρια από σωματεία ρακοσυλλεκτών (με καταστατικό, ΑΦΜ, κτλ.) και καμία δεκαριά παράνομα παζάρια που μπορεί να πουλάνε τα πάντα. Αυτό είναι κεντρική ευθύνη του Δήμου, ότι σήμερα δεν έχει μία κεντρική υπαίθρια αγορά που να λειτουργεί και ως τοπόσημο, όπως σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Η ενδεδειγμένη επιλογή, σημείωσε, είναι να κάνεις την υπαίθρια αγορά, δίνεις νόμιμη διέξοδο εργασίας στον κόσμο και παράλληλα κυνηγάς απόλυτα το παραεμπόριο. Αντίστοιχη είναι η εικόνα στην αρχή της Αχαρνών, με μία σχεδόν μόνιμη υπαίθρια λαϊκή με είδη μαναβικής. Δεν μπορεί να το δέχεται αυτό ένας δήμος, όταν απέναντι κάποιος έχει κανονικά το μαγαζί του. Η χωροθέτηση μίας μεγάλης υπαίθριας αγοράς στην Αθήνα είναι ζήτημα σοβαρού δημόσιου διαλόγου και διαβούλευσης.
