Τρία λεπτά μετά τα μεσάνυχτα Παρασκευής προς Σάββατο αναρτήθηκε στον ιστότοπο της ΕΣΗΕΑ μια επιστολή του Δ.Σ. της δημοσιογραφικής ένωσης προς τον γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνο Σκουρλέτη, με την οποία στηλιτευόταν ένα σατιρικό σποτ του κόμματος. Το σποτ αυτό που μόλις είχε δοθεί στη δημοσιότητα διακωμωδούσε την αμαρτωλή υπόθεση των 20 εκατ. ευρώ προς τα μέσα ενημέρωσης.
Ακατανόητη η βιασύνη και αδικαιολόγητο το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας. Γιατί βέβαια με το σποτ αυτό δεν διασύρεται «συλλήβδην ο δημοσιογραφικός κόσμος», όπως υποστηρίζει η ανακοίνωση, αλλά όσοι υμνούν την κυβέρνηση με το αζημίωτο. Ποια δημοσιογραφική δεοντολογία καλύπτει μια παρόμοια συμπεριφορά «συναδέλφων»; Και πώς απαλλάσσει εκ των προτέρων η ΕΣΗΕΑ τους διαχειριστές αυτού του κονδυλίου των 20 εκατ., για το οποίο το μεσημέρι της Παρασκευής η ίδια ζητούσε από τον κ. Πέτσα άμεση συνάντηση, προκειμένου να ενημερωθεί για τα κριτήρια με τα οποία εντάχθηκαν τα ΜΜΕ στις καμπάνιες.
Μια προσεκτική ανάγνωση των ανακοινώσεων του κ. Πέτσα θα έπειθε την ΕΣΗΕΑ ότι, ακόμα και χωρίς να έχει δοθεί στη δημοσιότητα ο κατάλογος με τα ποσά που μοιράστηκαν, έχει ήδη αποκαλυφθεί το πολιτικά ιδιοτελές κριτήριο αυτής της χρηματοδότησης.
Ηδη από τις 11 Ιουνίου ο κ. Πέτσας δήλωνε ότι «η καμπάνια αποσκοπούσε στο να μην συμμετέχουν σε αυτή μέσα, τα οποία αναπαράγουν και διακινούν fake news». Κάτι παρόμοιο επανέλαβε και στις 14 Ιουνίου, όταν παραδέχτηκε ότι «συνεκτιμήθηκε» η «αξιοπιστία [των μέσων] αναφορικά με τη μη αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων». Αλίμονο αν την αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης την κρίνει ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος ή η εταιρεία στην οποία έχει ο ίδιος αναθέσει τη δουλειά! Και σε τι είδους καθεστώς άραγε αποφασίζει ο κυβερνητικός μηχανισμός τι είναι fake news και τι όχι;
Κάτω από την πίεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, και φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης –όπως η «Καθημερινή»– ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει τώρα ότι κάποτε στο μέλλον θα δοθεί ο κατάλογος στη δημοσιότητα. Αλλά δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για αυτή την καθυστέρηση. Απλώς με αυτή τη μεθόδευση επιβεβαιώνονται οι υποψίες ότι η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο για να καλύψει «με διορθωτικές κινήσεις» ένα πραγματικό σκάνδαλο.
Κατά παράδοξο τρόπο, η υπόθεση αυτή δεν φέρνει σε αντιπαράθεση μόνο την κυβέρνηση με την αξιωματική αντιπολίτευση. Θυμίζει έντονα ένα ζήτημα που δίχασε τη Ν.Δ. μέχρι το σημείο της διάσπασης το 1992-1993. Αναφέρομαι φυσικά στη διαχείριση των μυστικών κονδυλίων από τον κ. Σαμαρά στο υπουργείο Εξωτερικών της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Αυτή η υπόθεση αποτέλεσε αντικείμενο της πιο σκληρής κόντρας μεταξύ του τότε πρωθυπουργού και του έως τότε στενού του συνεργάτη.
Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σήμερα; Μα ο κ. Πέτσας χρησιμοποιεί ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε ο κ. Σαμαράς όταν τον κατηγορούσε ο Κων. Μητσοτάκης. Μιλούσε κι εκείνος για «εθνικούς λόγους» που επέβαλλαν τη «μυστικότητα». Τότε ήταν το «Μακεδονικό», τώρα η πανδημία. Μόνο που ο Κων. Μητσοτάκης είχε αποκαλύψει ότι τα χρήματα των μυστικών κονδυλίων δεν χρησιμοποιούνταν για την ενίσχυση των εθνικών θέσεων στο εξωτερικό, αλλά για την προσωπική προβολή του κ. Σαμαρά στο εσωτερικό!
Η κυρία Μπακογιάννη, λοιπόν, θυμάται και αναλόγως τοποθετείται. Ο αδελφός της ήταν βέβαια ακόμα μικρός και σπούδαζε στις ΗΠΑ, αλλά κάτι θα έπρεπε να έχει ακούσει. Ασφαλώς θα έχει διαβάσει τις εκμυστηρεύσεις του πατέρα του που κυκλοφόρησαν σε βιβλίο μόλις πέρυσι και όπου ο πρώην πρωθυπουργός δήλωνε με σαφήνεια: «Τα μυστικά κονδύλια τα ήλεγχε ο Σαμαράς. Και βρήκα σημεία και τέρατα» (Αλέξης Παπαχελάς, «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια», εκδ. Παπαδόπουλος, Αθήνα 2019, σ. 256).
Το σημερινό Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ θα έχει ασφαλώς διαβάσει ότι οι προκάτοχοί του στη διοίκηση της Ενωσης είχαν διενεργήσει το 1994 ειδική έρευνα για τα μυστικά κονδύλια, στην οποία μάλιστα είχαν καταθέσει οι Μητσοτάκης και Σαμαράς (βλ. Ιός, «Οι μαύρες σακούλες του 1992», εφημ. «Ελευθεροτυπία», 13.12.2009).
Η έρευνα που διενεργήθηκε από το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ενωσης είχε βέβαια στόχο να εξετάσει το ενδεχόμενο χρηματισμού δημοσιογράφων και όχι να συκοφαντήσει συλλήβδην τον κλάδο. Κάτι παρόμοιο θα περιμέναμε και από τη σημερινή διοίκηση. Βέβαια η έρευνα του 1994 κατέληξε στο αρχείο, γιατί καμιά πλευρά δεν ήταν διατεθειμένη να φτάσουμε στην αλήθεια. Ούτε εκείνοι που έδιναν ούτε εκείνοι που τα έπαιρναν. Αλλά στο πόρισμα του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου περιλαμβάνονται ανατριχιαστικά στοιχεία για το ζήτημα. Ειδικά η κατάθεση του Κων. Μητσοτάκη υπήρξε εξαιρετικά διαφωτιστική.
Ο πρώην πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι επί Σαμαρά διογκώθηκαν υπέρμετρα τα μυστικά κονδύλια προς άγνωστους παραλήπτες χωρίς παραστατικά. Με ποιο τρόπο μοιράζονταν αυτά; «Υπήρχε ένα τσουβάλι με χαρτονομίσματα. Για την ακρίβεια, ήταν μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν τα σκουπίδια. Ηταν γεμάτη πεντοχίλιαρα. Από εκεί έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν».
Μήπως όλα αυτά είναι αρχαία ιστορία; Μα οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την υπόθεση είναι σήμερα στελέχη της Ν.Δ. και της κυβέρνησης:
● Ενας από τους μάρτυρες που κατέθεσαν στο Πειθαρχικό με στοιχεία για την υπόθεση ήταν ο τότε γενικός διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Διονύσιος Χατζηδάκης, ο οποίος σήμερα είναι βουλευτής της Ν.Δ.
● Ο στενός συνεργάτης του Κων. Μητσοτάκη Θόδωρος Σκυλακάκης έχει αφιερώσει στο βιβλίο του «Στο όνομα της Μακεδονίας» ειδικό κεφάλαιο με τίτλο «Μυστικές διαδρομές» στο ζήτημα των μυστικών κονδυλίων (πρόλογος Κων. Μητσοτάκη, εκδ. Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1995, σσ. 97-109). Μάλιστα ο κ. Σκυλακάκης αποκαλύπτει ότι το ζήτημα των μυστικών κονδυλίων δεν ελέγχθηκε με απόφαση Μητσοτάκη, επειδή ο τότε πρωθυπουργός φοβόταν ότι ο Σαμαράς «προκειμένου να αποφύγει τον νομικό και πολιτικό έλεγχο της διαχείρισής του θα ανέτρεπε την κυβέρνηση» (σ. 108). Και βέβαια ο κ. Σκυλακάκης είναι σήμερα υφυπουργός Δημοσιονομικής Πολιτικής.
Η υπόθεση των νέων μυστικών κονδυλίων μόλις τώρα ανοίγει.
