Οι χρυσαυγίτες δεν μπορεί (και δεν πρέπει), σε επίπεδο τουλάχιστον δικής μας εκφώνησης, να παραμένουν μόνο ρατσιστές και απολογητές του Χίτλερ. Να δείξουμε όλες τις ταυτότητές τους και να τελειώνουμε μαζί τους

Κάτι φαίνεται να αλλάζει τον τελευταίο μήνα, και αν όχι σε επίπεδο ουσίας, σίγουρα σε σημειολογικό επίπεδο, για το πώς θα χρησιμοποιηθούν από εδώ και στο εξής οι εφεδρείες του συστήματος. Το να συζητάμε ακόμα για τη σχέση Χρυσής Αυγής - πολιτικοοικονομικού συστήματος φαίνεται σχεδόν αστείο πλέον. Η ποιοτική αναβάθμιση, όμως, του τελευταίου διαστήματος δεν μπορεί παρά να σηματοδοτεί μια νέα περίοδο, με άλλα χαρακτηριστικά απ’ αυτά που έχουμε συνηθίσει, τουλάχιστον ως προς την εμφανή διαπλοκή τους.

Ο προφανής πλέον εναγκαλισμός του αστισμού με την Ακροδεξιά μάς εισάγει στη νέα περίοδο, όπου όχι μόνο η δεύτερη θα χρησιμοποιείται για την υλοποίηση του πολιτικού σχεδίου του πρώτου ως το μακρύ του χέρι, αλλά πλέον θα αποτελεί αυθύπαρκτο υποκείμενο μέσα στη δημόσια σφαίρα, ικανό να καθορίσει την πολιτική ατζέντα. Και ο δρόμος γι' αυτό είναι ένας: η πλήρης και με τρόπο αδιαπραγμάτευτο ένταξη της Ακροδεξιάς στο τρίγωνο της αμαρτίας: κεφάλαιο - πολιτικό σύστημα - ιδεολογικοί μηχανισμοί, πράγμα όχι δύσκολο, αφού η σχέση των δύο μόνο τροφοδοτική μπορεί να θεωρηθεί. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η με μία μέρα ανταμοιβή της Χρυσής Αυγής για την υπηρεσία που προσέφερε στη συγκάλυψη του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ, όταν στα μέσα Δεκέμβρη καταψήφιζε την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για παράταση της εξεταστικής επιτροπής. Και μετά απ' αυτό αρχίζουν οι ενέργειες πολλαπλής χρησιμότητας. Η εκκένωση της Βίλλας Αμαλίας μάλλον δεν θέλει μεγάλη ανάλυση για το πώς αποτέλεσε το καλύτερο δώρο στη Χ.Α. για την πιστή της υπηρεσία, με τη χθεσινή της ψήφο. Έτσι η περιοχή “καθάρισε απ’ το κέντρο ανομίας” που έκανε λίγο πιο δύσκολη την επέλαση των μελανοχιτώνων.

Ωστόσο, όπως είπαμε, η χρησιμότητα ήταν πολλαπλή. Η κατασκευή του εσωτερικού εχθρού που υποσκάπτει την εθνική προσπάθεια είναι το δεύτερο σκέλος της επικοινωνιακής διαχείρισης που έρχεται να απαντηθεί απ’ την αναμενόμενη αντίδραση (και) της Αριστεράς, που αναγνωρίζει ιδέες και πρακτικές χωρίς απαραίτητα να τις υιοθετεί. Συμπληρωματικά ήρθε και η χολιγουντιανής έμπνευσης εισβολή στην ΑΣΟΕΕ, δομημένη εν πολλοίς στην ίδια λογική. Και έτσι, σχεδόν έναν μήνα τώρα παρακολουθούμε την όχι και τόσο νέα προσπάθεια να παγιωθεί η διαιρετική τομή της ευθύνης (πολιτικό σύστημα-Ακροδεξιά) και της ανομίας (ΣΥΡΙΖΑ). Ως εδώ μόνο η πύκνωση των γεγονότων αλλάζει, ενδεχομένως και η επικοινωνιακή διαχείριση που θυμίζει (ή προσπαθούν να θυμίσει) Δεκέμβρη του '08. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, είναι το να δούμε πώς η Χ.Α. σταθεροποιείται ως σκέλος του τριγώνου.

Το πρωί της 2ης Ιανουαρίου έχει ήδη δημοσιευτεί η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που προαναγγέλλει την κατάθεση πρότασης για προανακριτική εις βάρος του Παπακωνσταντίνου, του Βενιζέλου και όποιου άλλου στοιχειοθετηθεί κατηγορία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Το ίδιο πρωί όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, με προεξάρχοντα τα κανάλια των Μπόμπολα - Αλαφούζου να εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μη συμπερίληψη του Γιώργου Παπανδρέου στην πρόταση για προανακριτική (ναι, το πρώτο, το Mega, ήταν αυτό που λίγες ημέρες αργότερα, διά μέσω του δελτίου ειδήσεων, αθώωσε τον Βενιζέλο). Το πρωί της ίδιας μέρας η Χρυσή Αυγή εκδίδει ανακοίνωση που μιλάει για συγκάλυψη Παπανδρέου από τη συγκυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το βράδυ της 6ης Ιανουαρίου, ενώ αυτή παραμένει στο μεσοδιάστημα η πιο κρουστική γραμμή των ΜΜΕ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ, ο δημοσιογράφος του “Πρώτου Θέματος” Δημήτρης Μαρκόπουλος σπεκουλάρει με την ίδια επιχειρηματολογία απέναντι στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Π. Λαφαζάνη. Ενδιαφέρον σημείο είναι ότι λίγες ημέρες νωρίτερα ο εν λόγω δημοσιογράφος είχε υπογράψει κεντρικό άρθρο στο “Πρώτο Θέμα” που αναδείκνυε σε πρόσωπο της χρονιάς τον Μιχαλολιάκο, αλλά και το ότι ιδιοκτήτης του εντύπου είναι ο Β. Ρέστης (επειδή το όνομα μάλλον δεν είναι τόσο γνωστό, πρόκειται για τον πατριώτη εφοπλιστή που απειλούσε προεκλογικά να αλλάξει τις σημαίες των πλοίων του αν σχηματιστεί κυβέρνηση της Αριστεράς και ανεβάσει τους φορολογικούς συντελεστές).

Και κάπως έτσι συντίθεται ένα μικρό μόνο μέρος από το μοτίβο της διαπλοκής Χ.Α. - αστισμού, πράγμα που δείχνει και τα δικά μας νέα καθήκοντα. Οι χρυσαυγίτες δεν μπορεί (και δεν πρέπει), σε επίπεδο τουλάχιστον δικής μας εκφώνησης, να παραμένουν μόνο ρατσιστές και απολογητές του Χίτλερ. Να δείξουμε όλες τις ταυτότητές τους και να τελειώνουμε μαζί τους. Να τελειώνουμε με τους προστάτες της διπλανής πόρτας, τους αδιάφθορους, που χωρίς κρατική επιχορήγηση ανοίγουν χλιδάτα γραφεία σε κάθε περιοχή, τους αντισυστημικούς που μια ανακοίνωσή τους γίνεται τίτλος των δελτίων των 8, τους ριζοσπάστες που δεν λένε λέξη για το εκμεταλλευτικό σύστημα, απεναντίας φτιάχνουν γραφεία εύρεσης εργασίας - δώρο στους επιχειρηματίες με αμοιβή 14 ευρώ την ημέρα για τον εργαζόμενο και δουλειά χωρίς δικαιώματα.

 

* Ο Αναστάσης Γαλανάκης είναι μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού