Θαλασσοδάνεια τριακοσίων εκατομμυρίων ευρώ έδωσε μέσα σε ένα χρόνο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τον καιρό της διοίκησης του νεοδημοκρατικού golden boy Άγγελου Φιλιππίδη. Το ποσό έτσι κι αλλιώς αφήνει άφωνους τους πολίτες, μιας και πρόκειται για χρήμα που ουσιαστικά βγήκε από τα κρατικά ταμεία και πήγε κατ' ευθείαν στις τσέπες επιχειρηματιών. Κατά κατάφωρη παράβαση της νομοθεσίας, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο μοίραζε χωρίς καμία εγγύηση δάνεια που δεν χρησιμοποιούνταν για επενδύσεις, αλλά για μεγέθυνση της προσωπικής περιουσίας των δανειοληπτών. Σκάνδαλο πρώτου μεγέθους δηλαδή -όχι ασυνήθιστο σε μια χώρα που ο ιδιωτικός πλουτισμός με δημόσιο χρήμα αποτελεί ενδημικό φαινόμενο της πολιτικής ζωής.
Αυτό που όμως κάνει ακόμα πιο εξοργιστικό το σκάνδαλο του ΤΤ είναι ότι η αποκάλυψη του γίνεται σε μια περίοδο που, από τη μια μεριά, η κοινωνία βρίσκεται σε πρωτοφανή εξαθλίωση, και από την άλλη, η στρόφιγγα του τραπεζικού δανεισμού παραμένει κλειστή για επιχειρήσεις και ιδιώτες. Την ώρα που η πραγματική οικονομία υφίσταται τη μνημονιακή αφαίμαξη, πρώτη είδηση είναι το χάρισμα εκατομμυρίων σε ημετέρους...
Είναι απολύτως εύλογη λοιπόν η κοινωνική απαίτηση να χυθεί άπλετο φως στο σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν τα δημόσια ταμεία, καθώς και να ανακτήσει το κράτος το μεγαλύτερο δυνατό μέρος από τα κλεμμένα. Ωστόσο, η δικαστική έρευνα δεν μπορεί να περιοριστεί στο ΤΤ. Και μόνο ότι η διωκόμενη για το εν λόγω σκάνδαλο Αναστασία Σακελλαρίου παραμένει (με τις ευλογίες Στουρνάρα) επικεφαλής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δίνει στην υπόθεση ευρύτερες διαστάσεις. Δεν αποτελεί άραγε πρόκληση για το δημόσιο αίσθημα να ηγείται ενός οργανισμού που διαχειρίζεται τις τύχες του τραπεζικού συστήματος, κάποια που ήδη διώκεται δικαστικά για την πολιτεία της σε μια κρατική τράπεζα;
Επιπλέον, πέρα από την Σακελλαρίου, εγείρονται κι άλλα τεράστια ερωτήματα:
Για ποιο λόγο η έρευνα για τα θαλασσοδάνεια δεν επεκτείνεται σε όλες τις τράπεζες, από τη στιγμή που αυτές επιβιώνουν χάρη στο κρατικό χρήμα;
Γιατί δεν ερευνώνται οι συνεχείς δανειοδοτήσεις των ΜΜΕ που εμφανίζουν τεράστια ελλείμματα και χλωμές οικονομικές προοπτικές;
Γιατί διαιωνίζεται το θολό καθεστώς με τα δάνεια των κομμάτων, πολύ περισσότερο που είναι πια πιθανό κάποια από αυτά να κατέβουν στις επόμενες εκλογές με άλλους τίτλους;
Και πάνω απ' όλα, πώς είναι δυνατόν να προετοιμάζει η κυβέρνηση την επανιδιωτικοποίηση των τραπεζών με τίμημα πολύ μικρότερο απ' όσο κόστισε στο δημόσιο η σωτηρία τους;
Το μέγεθος της λεηλασίας μέσω των θαλασσοδανείων είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει ημίμετρα. Απαιτείται εδώ και τώρα να χυθεί άπλετο φως για όλους και όλα. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι θαλασσοδάνεια έδινε μόνο ο Φιλιππίδης;
