Το μαντάτο είχε κυκλοφορήσει από στόμα σε στόμα αλλά ήμασταν ακόμα λίγοι που το ξέραμε.

Ναι, μετά από χρόνια απουσίας, η Σωτηρία Μπέλλου ξαναγύρισε και τραγουδά κάπου στην Κολοκυνθού, στην ταβέρνα Νήσος Ύδρα. Ο Γιάννης Τσαρούχης, φίλος και δηλωμένος θαυμαστής της Σωτηρίας, ήταν φυσικά από τους πρώτους που το μάθανε. Έστειλε λοιπόν τον Αλέκο Πατσιφά να την ακούσει, και εκείνος εντυπωσιασμένος τής άνοιξε την πόρτα στην εταιρία του, τη Λύρα. Ήτανε 1966, πριν από πενήντα ακριβώς χρόνια.

Έ, τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Στη Λύρα η Σωτηρία έκανε μια δεύτερη, ακόμα πιο εντυπωσιακή καριέρα, γι'αυτό και ο σύνδεσμος της με τον Αλέκο Πατσιφά παρέμεινε βαθύς, μέχρι το τέλος. Στην κηδεία του, αρχές Σεπτέμβρη του 1983, τη θυμάμαι, αληθινά συγκινημένη, να μού λέει «Γιώργο μου, τον χάσαμε τον καλό τον άνθρωπο». Στον Αλέκο Πατσιφά χρωστούσε η Σωτηρία και εκείνες τις συναρπαστικές συνεργασίες της. Με τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Δήμο Μούτση, τον Ηλία Ανδριόπουλο, τον Αργύρη Κουνάδη, τον Βασίλη Δημητρίου.

Η Σωτηρία Μπέλλου έφυγε από κοντά μας σαν σήμερα, 27 Αυγούστου του 1997.

Θά 'θελα λοιπόν τώρα να σταθούμε στο θρυλικό Ζεϊμπέκικο από τα «10 χρόνια κομμάτια» του Διονύση, με ένα μικρό απόσπασμα από το εξαιρετικό ντοκυμανταίρ του Λάκη Παπαστάθη του 1974 «Χαίρω πολύ, Σαββόπουλος». Ο Λάκης είναι από τους πιο άξιους σκηνοθέτες της γενιάς του, και μέλος της ΣΙΝΕΤΙΚ, της ομάδας που δημιούργησε το ιστορικό πια «Παρασκήνιο» για την Τηλεόραση της ΕΡΤ. Είναι όμως και γενναιόδωρος ο Λάκης. Και το 1976, που με τη Δάφνη Τζαφέρη φτιάχναμε το πρώτο τηλεοπτικό πορτρέτο της Σωτηρίας Μπέλλου, μάς παραχώρησε εντελώς φιλικά το στιγμιότυπο που θα δείτε, σπάνιο ντοκουμέντο παρμένο μέσα απ' την ταινία του.  

Ο Διονύσης, όπως ο ίδιος έχει πει ήταν πανευτυχής, ακούγοντας στο στούντιο τη Μπέλλου, επειδή κατάφερε επιτέλους να γράψει κι αυτός λαϊκό τραγούδι. Όμως η Σωτηρία μάλλον το είδε αλλιώς. «Αχ, βρε Διονύση που με έκανες να τραγουδάω ποπ», τού είπε.

***********

* Το κείμενο είναι από τη σελίδα του Γιώργου Παπαστεφάνου στο facebook