Επανέρχεται, προφανώς λόγω απελπισίας, στον δημόσιο διάλογο από την πλευρά των κυβερνητικών το επιχείρημα ότι για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Για το ότι δηλαδή δεν επιτυγχάνεται συμφωνία μεταξύ κυβερνήσεως και τρόικας. Αυτό φυσικά για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ψόγο, διότι έχει ξεκαθαρίσει ότι πρέπει με κάθε τρόπο να αποφευχθεί συμφωνία της σημερινής κυβέρνησης με την τρόικα που οδηγεί τη χώρα ακόμη πιο βαθιά στην καταστροφή.

Ας μείνουμε όμως στο κυβερνητικό επιχείρημα ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις χθες ο πρωθυπουργός από το βήμα του Ελληνοαμερικανικού Συνεδρίου, αλλά και όλοι οι κυβερνητικοί που βγήκαν στα κανάλια, δεν έλεγαν ότι η τρόικα ζητάει παράλογα και παρανοϊκά πράγματα; Ή το ένα συμβαίνει ή το άλλο. Το πρόβλημα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του είναι ότι είναι εγκλωβισμένοι, δεν μπορούν να τα σπάσουν με την τρόικα και να βάλουν "κόκκινες γραμμές" επειδή όλες οι υποτιθέμενες "υποχωρήσεις" των μνημονιακών κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια βασίζοντας στον αφορισμό ότι με τους δανειστές δεν μπορείς να βάλεις "κόκκινες γραμμές". Οτιδήποτε άλλο είναι ανευθυνότητες που λένε οι ΣΥΡΙΖαίοι, λέγανε. Αν συγκρουστεί λοιπόν ο πρωθυπουργός, θα αυτοαναιρεθεί και θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα που διατυπώνονται προς τον ΣΥΡΙΖΑ: Ποιο είναι το plan B, τι θα κάνετε άμα σας πουν όχι; Έτσι η κυβέρνηση βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ολοκληρώσει την κωλοτούμπα της εξόδου από το Μνημόνιο που εξελίσσεται σε παράτασή του, έστω και με τον ευφημισμό "τεχνική παράταση".

Τι επιδιώκει υφιστάμενος αυτόν το νέο εξευτελισμό ο πρωθυπουργός; Eπιδιώκει παράταση του Μνημονίου χωρίς τα νέα μέτρα, για να φτιάξει κλίμα προεδρικής εκλογής και αμέσως μετά να ψηφίσει όλα αυτά που λέει η τρόικα, τα οποία ως γνωστόν η σημερινή κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της θεωρούν ότι, ακόμη κι αν δεν τα έλεγε το Μνημόνιο, θα έπρεπε να τα εφαρμόσουμε από μόνοι μας.