Η οργάνωση της κοινωνικής και προσωπικής ζωής επί σειρά δεκαετιών γινόταν στη βάση της οκτάωρης εργασίας καθημερινά, της αργίας της Κυριακής και των άλλων αργιών, καθώς και των αδειών. Η φιλοσοφία είναι απλή: η ζωή και η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργούν ως υποσύνολα της αγοράς. Επιβάλλεται οι άνθρωποι να διαθέτουν ελεύθερο χρόνο και να ασχολούνται με την οικογένειά τους, τα χόμπι τους και άλλες κοινωνικές - προσωπικές δραστηριότητες.
Αυτό το μοντέλο οργάνωσης του κοινωνικού βίου, που έλκει την καταγωγή του από προκαπιταλιστικές σχέσεις, εκλογίκευε ή και τροποποιούσε τις ακραία εκμεταλλευτικές σχέσεις του καπιταλισμού, προσέδιδε προστιθέμενη αξία στην ανθρώπινη ζωή διευκολύνοντας την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Στον ύστερο καπιταλισμό μάλιστα, ο ελεύθερος χρόνος απέκτησε ιδιαίτερη αξία, συνδυαζόμενη τελικώς με τον καταναλωτισμό.
Πρόκειται για αντιφατικές πλευρές, που αντανακλούν κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Τώρα οι θετικές πλευρές τους γκρεμίζονται. Όπως συμβαίνει και με το οκτάωρο, τις συλλογικές συμβάσεις και την προστασία της εργασίας. Άλλη μια απόδειξη ότι η περιβόητη ρητορική του Μνημονίου περί των "μεταρρυθμίσεων" υποκρύπτει την αντιδραστική επιδίωξη των αντιμεταρρυθμίσεων. Σε μια εποχή που οι πολιτικές οδηγούν στη φτώχεια, την ανεργία και την ελαστική απασχόληση, η κατάργηση της αργίας της Κυριακής φαίνεται ότι αντιστοιχεί στην εποχή της καταναλωτικής ευμάρειας. Τα φαινόμενα, βεβαίως, απατούν! Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής παραπέμπει σε παρτ-τάιμ υποβαθμισμένη εργασία, που, όταν δεν είναι μαύρη - κατάμαυρη, θα στηρίζεται στο οικογενειακό "πλεονάζον" εργατικό δυναμικό.
Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής μεθοδεύεται με την αναγκαστική εργασία των μικρομεσαίων εμπορικών επιχειρήσεων. Πρόκειται γι' αυτούς που κατ' εξοχήν πλήττει η κρίση. Η διάσωσή τους, έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά δυσχερής, καθίσταται αδύνατη, καθώς η εργασία την Κυριακή θα οδηγήσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε αυξημένα λειτουργικά έξοδα και επιπλέον προσωπικό.
Πρόκειται για επιχείρηση κοινωνικού δαρβινισμού. Οι ισχυρή και ανθεκτικοί θα επιβιώσουν, αρχής γενομένης (και ίσως μόνον αυτοί) από τις μεγάλες αλυσίδες. Από τον υπερεμπορισμό της μεταπολεμικής Ελλάδας μεταπίπτουμε στη γιγαντιαία συγκέντρωση των ολιγοπωλιακών κολοσσών. Άλλη μια απόδειξη τι εννοεί ο Σαμαράς με τη διαβεβαίωση ότι "στηρίζει τη μεσαία τάξη".
Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας συνιστά όχι μόνον οικονομική, αλλά πρωτίστως πολιτισμική ανατροπή. Γι' αυτό θα συναντήσει την αντίδραση δυνάμεων που δεν προσκυνούν τη μνημονιακή θεολογία της αγοράς. Η εντολή "Σάββατο τω Κυρίω τω Θεώ σου", που στις μέρες μας έχει αποκτήσει την πιο χειροπιαστή έννοια της αποδέσμευσης του ανθρώπου από τους καταναγκασμούς της πιεστικής καθημερινότητας, τη δυνατότητα για μικρές ανάσες, μπορεί να διαμορφώσει ευρύτητα στις κοινωνικές αντιδράσεις και να καταστήσει ανενεργό ένα μέτρο που υπονομεύεται έτσι κι αλλιώς από τη συρρίκνωση των εισοδημάτων των πολιτών.
