Βασικός διοργανωτής της εκδήλωσης η διαθρησκευτική οργάνωση για τον κινηματογράφο INTERFILM, που βρίσκεται πίσω από το περίφημο βραβείο της "Οικουμενικής Επιτροπής", το οποίο απονέμεται στα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου, σε συνεργασία με τον κινηματογραφικό οργανισμό Fondazione Ente dello Spettacolo. Στην εκδήλωση ομιλητής ήταν ο Ελβετός Βάλτερ Ρούγκλ, φίλος του Αγγελόπουλου και διευθυντής της Trigon Film, της εταιρείας που διανέμει τις ταινίες του Έλληνα σκηνοθέτη στην Ελβετία εδώ και πολλά χρόνια. Προβλήθηκε ακόμη βίντεο με αποσπάσματα από τις ταινίες του Αγγελόπουλου και μια μαγνητοσκοπημένη συζήτησή του με σπουδαστές του περίφημου Centro Sperimentale di Cinematografia της Ρώμης, που πραγματοποιήθηκε έναν χρόνο πριν, για το μέλλον και τις προοπτικές του κινηματογράφου.

Όσο για το επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ της Βενετίας, απογοήτευσε η πολυαναμενόμενη νέα ταινία του Αμερικανού Τέρενς Μάλικ «To the Wonder», ένα φιλμ για το "θαύμα του έρωτα", χωρίς σαφή αφηγηματική γραμμή αλλά με ασθματικό, σχεδόν παραληρηματικό ύφος. Στις δύο ώρες που διαρκεί η ταινία παρακολουθούμε τον Αμερικανό Νιλ (Μπεν Αφλεκ), και την Ευρωπαία Μαρίνα (Όλγκα Κουριλένκο), με το παιδί της. Το ζευγάρι ζει έναν δυνατό έρωτα, πρώτα στο Παρίσι και μετά στην Οκλαχόμα, όπου μετακομίζουν, αλλά η φθορά της σχέσης οδηγεί στον χωρισμό τους και η Μαρίνα αναγκάζεται να επιστρέψει απογοητευμένη στο Παρίσι.

Στο φόντο της ερωτικής ιστορίας, παρακολουθούμε τον καθολικό ιερέα αυτής της αμερικανικής επαρχίας (Χαβιέ Μπαρδέμ) να βασανίζεται από εσωτερικές αμφιβολίες για τη θρησκεία, για την ικανότητά του να φέρει τους κατοίκους της περιοχής κοντά στον Χριστό, την αβεβαιότητά του για το αν είναι κατάλληλος για την αποστολή του, αλλά και την επανασύνδεση του ήρωα με μια παιδική του φίλη (Ρέιτσελ Μακ Ανταμς). Όλα είναι δοσμένα με ένα είδος εσωτερικού μονόλογου και με μια εντελώς αφαιρετική σκηνοθετική "γραφή", που καταλήγει ωστόσο να είναι παραμορφωτική, καθώς οι όποιες προσπάθειες του Μάλικ να "γειώσει" την ταινία του (π.χ. με τις νύξεις για εκτεταμένη μόλυνση των υδάτων της αμερικανικής επαρχίας από μεγάλες βιομηχανίες της περιοχής) μένουν μετέωρες και εντελώς αστήρικτες σεναριακά. Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι ο Μάλικ συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση μετά το βραβευμένο στις Κάννες «Δέντρο της Ζωής», εδώ αυτή η προσέγγιση με τον ανολοκλήρωτο και τελικά κοινότοπο λόγο για τη ζωή, τον έρωτα και τον Θεό, είναι εντελώς άνευρη, αφήνει τον θεατή αδιάφορο, αν όχι σε σύγχυση και εκνευρισμό...

Τερζής Κ.

Πηγή: Η Αυγή