Μπροστά στις εθνικές ανάγκες θα αλλάξουμε όσα λέγαμε μέχρι χθες για τις εκλογές και τον εκλογικό νόμο, θα αλλάξουμε τον εκλογικό νόμο, θα αλλάξουμε τις βλαπτικές αλήθειες σε ωφέλιμα ψέματα, θα αλλάξουμε τα φώτα σε αντιπάλους και ταλαντευόμενους δικούς μας. Διότι επιταγή και προσταγή εθνική και υπαρξιακή είναι να ενθρονιστεί άλλη μια τετραετία στο Μαξίμου ο Μητσοτάκης ο Ασφαλιστής.

Ασφαλιστής, ανυπερθέτως. Πρόσφερε ασφάλεια και ζωή χαρισάμενη σε τόσους και τόσους με τις απευθείας αναθέσεις. Ασφάλεια και εισόδημα μεγάλο σε κατόχους ιδιωτικών κέντρων Υγείας και κολεγίων. Ασφάλεια και απαλλαγή από εκατοντάδες εριστικούς εργαζόμενους σε μιντιάρχες. Ασφάλεια και ισόβια ασυλία από κακουργηματικές διώξεις σε τραπεζικά στελέχη. Ασφάλεια και μυθικούς μισθούς σε επίλεκτους της αριστείας, όπως ο Στάσσης και οι άλλοι της ίδιας στάσης. Ασφάλεια στους κοριούς και τους επιτελείς τους, που έφτασαν να παρακολουθούν δημοσιογράφους και αρχηγούς κομμάτων.

Όλοι αυτοί, μαζί με τον κομματικό στρατό, τους συγγενείς των συγγενών και τους κουμπάρους των κουμπάρων, αισθάνονται ασφαλείς με τον Ασφαλιστή τους - τον Μητσοτάκη. Και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον κρατήσουν στην εξουσία. Ως εκ τούτου καμιά αυταπάτη δεν αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου. Και ενημέρωση όχι 108, αλλά 1008 θα δούμε, και τη χώρα να βυθίζεται στη λάσπη τους θα ζήσουμε -όλοι παρακολουθούσαν όλους και ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πικραμένος...- και την αλήθεια να γίνεται λιώμα για να την καταπιεί πιο εύκολα το ψέμα. Και ουαί τοις ηττημένοις.

Το θέμα δεν είναι συνεπώς μόνο ο εκλογικός νόμος, με τον οποίο παίζουν την κολοκυθιά. Με το κράτος δικαίου παίζουν τις κουμπάρες, με το ρεύμα παίζουν τον παπά, με τους φοιτητές και την πανεπιστημιακή κοινότητα παίζουν κρότου-λάμψης, με τις παρακολουθήσεις παίζουν την αθώα περιστερά. Κι από πάνω παίζουν τον εισαγγελέα του ΣΥΡΙΖΑ. Κι έτσι το δίλημμα πια για όλους γίνεται: ασφάλεια μέσα στο κλουβί τους ή η ασφάλεια έξω από αυτό...