to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Μην τους κάνετε τη χάρη κ. Μαγιορκίνη

«Οι ακαδημαϊκοί, τους οποίους έχουμε εμπιστευθεί ώστε να αντλήσουμε δεδομένα και να εφαρμόσουμε πολιτικές θα πρέπει αν μη τι άλλο να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, μη συμβάλλοντας στην μείωση της εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς και στην ενίσχυση της συνομωσιολογίας, φαινόμενα που σχετίζονται άρρηκτα με τα αντιφατικά μηνύματα που εκπέμπονται κεντρικά»


Ο κ. Γκίκας Μαγιορκίνης, Επίκουρος καθηγητής Υγιεινής και Επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ δήλωσε χθες δημόσια πως «δεν είναι εύκολο να πεις, βάζω περισσότερες τάξεις και άρα χρησιμοποιώ περισσότερους εκπαιδευτικούς, άρα δημιουργώ περισσότερες εστίες. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο το μοντέλο των σχολείων από άλλα μοντέλα που αφορούν χώρους εστίασης και υπάρχουν πολλά επιδημιολογικά μοντέλα τα οποία λένε ότι δεν έχουμε μεγάλο κέρδος μικραίνοντας τις τάξεις και αυξάνοντας τον αριθμό των τάξεων», ενώ συμπλήρωσε ότι «υπάρχουν και πολλές δημοσιεύσεις, οι οποίες λένε ότι δεν έχεις και εκπαιδευτικό κέρδος μικραίνοντας τις τάξεις κάτω από τους 25 μαθητές».

Σήμερα, και καλώς, επανήλθε με μια περισσότερο επιστημονικά προσανατολισμένη ανάρτηση, όπου ανέλυσε τα δύο μοντέλα που συζητούνται έντονα στο δημόσιο διάλογο, υποστηρίζοντας ότι το μοντέλο που αφορά τους 15 μαθητές ανά τάξη μειώνει μόνο κατά 4% τις επαφές κατά τη διάρκεια του μαθήματος συγκριτικά με αυτό που αφορά τους 25 μαθητές ανά τάξη, συμπεραίνοντας ότι το κέρδος ως προς τη μείωση της μετάδοσης δεν είναι σημαντικό.

Ωστόσο, τα παραπάνω δυστυχώς δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιδημιολόγος για να το καταλάβει, καθώς στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν αίθουσες με δύο σειρές θρανίων και υπό αυτή την έννοια το σχεδιάγραμμα και η μοντελοποίηση έχουν περιορισμένη εξωτερική εγκυρότητα και εφαρμογή στην πραγματική ζωή (low ecological validity). Με άλλα λόγια το 4% είναι προφανώς πολλαπλάσιο στην πραγματική ζωή.

Επίσης, η αντιμετώπιση των σχολικών τάξεων ως κλειστών κοινωνικών φουσκών δεν μοιάζει επίσης να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς στις μέρες μας τα διάφορα τμήματα ανακατεύονται τακτικά (μαθήματα επιλογής, προσανατολισμού, εργαστήρια κλπ), οι καθηγητές διδάσκουν σε διαφορετικά σχολεία, ενώ οι μαθητές πολύ περισσότερο απ' ότι στο παρελθόν μεταφέρουν επιδημιολογικά τις οικογενειακές και γενικότερα κοινωνικές συναναστροφές τους (γονείς που εργάζονται σε super markets, εργοστάσια, σχολεία, συχνότερη χρήση ΜΜΜ κλπ). Ακριβώς αυτός άλλωστε ήταν και ο βασικός λόγος, για τον οποίο οι επιστήμονες σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ισπανία και η Ιταλία, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μετάδοση θα περιοριστεί αν μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη. Και ότι φυσικά δεν «θα αυξηθούν οι εστίες μετάδοσης του ιού».

Τέλος, στο όνομα της επιστημοσύνης δεν μπορεί κανείς να επιχειρεί να τεκμηριώσει μια άποψη, χρησιμοποιώντας άσχετα συμπεράσματα άλλου εντελώς διαφορετικού πεδίου, πάνω στα οποία μάλιστα δεν έχει ακόμα επιτευχθεί ευρεία συναίνεση (consensus). Και αναφέρομαι φυσικά στην άποψη ότι σχολικές τάξεις με λιγότερους μαθητές δεν έχουν εκπαιδευτικό κέρδος συγκριτικά αυτές που έχουν περισσότερους μαθητές. Άλλωστε για ποιο λόγο υποστηρίζεται επί δεκαετίες ότι τα μικρά, ευέλικτα τμήματα των ιδιωτικών φροντιστηρίων προσφέρουν εξαιρετικά καλύτερες δυνατότητες μάθησης σε σχέση με τις πολυπληθείς τάξεις του δημοσίου σχολείου;

Στην ίδια λογική, ωστόσο, κινείται και η άποψη ότι το κέρδος 4% στην μείωση των αποστάσεων στο μοντέλο που παρουσιάστηκε (του οποίου η εξωτερική εγκυρότητα σαφώς ελέγχεται) δεν είναι σημαντικό. Σημαντικό ως προς τι; Αναφερόμαστε σε ανθρώπινες ζωές και οι αριθμοί πρέπει να επιστρατεύονται στην υπηρεσία τους. Και αν δεν μπορούν να το πράξουν, θα πρέπει να σιωπούν, ώστε τις αποφάσεις να λαμβάνουν οι πολιτικοί, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της υιοθέτησης πολιτικών. Και να κριθούν για αυτό. Αλλιώς έχουμε ψευδοεπιστημοσύνη ή ακόμα χειρότερα bad science με ισχυρό ιδεολογικό πρόσημο στην σημαντικότερη των επιστημών: την Ιατρική.

Εν κατακλείδι, και χωρίς να εισέρχομαι στο επί της ουσίας επιστημονικό χωράφι άλλων αντικειμένων, οι ακαδημαϊκοί, τους οποίους έχουμε εμπιστευθεί ώστε να αντλήσουμε δεδομένα και να εφαρμόσουμε πολιτικές θα πρέπει αν μη τι άλλο να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, μη συμβάλλοντας στην μείωση της εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς και στην ενίσχυση της συνομωσιολογίας, φαινόμενα που σχετίζεται άρρηκτα με τα αντιφατικά μηνύματα που εκπέμπονται κεντρικά. Θα πρέπει να μην στερούνται μεθοδολογικής επάρκειας αλλά και - κυρίαρχα - να περιορίζονται σε αυτό που γνωρίζουν πολύ καλά και στο οποίο έχουν διακριθεί: την επιστήμη, η οποία είναι κοινωνικά χρήσιμη μόνο στο βαθμό που χρησιμοποιείται στην υπηρεσία του ανθρώπου.


*Ο Άγγελος Σεριάτος είναι υπ. Διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)