Ο βραβευμένος με Όσκαρ σεναρίου (ναι, όλοι στο Χόλυγουντ είναι κομουνιστές) Άνταμ ΜακΚέι [«Το Μεγάλο Σορτάρισμα», «Vice»] ξανακτυπά. Και τι κτύπημα! Μια τρομερή ταινία που αποδομεί τα πάντα όλα του σύγχρονου καπιταλισμού. Τα media, την τηλεόραση, το facebook, το tweeter. Τον Έλον Μάσκ (Tesla) και την προπαγάνδα ότι η τεχνολογία [ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αυτόνομη οδήγηση, τεχνική νοημοσύνη] συν τη «φυγή στο διάστημα» [spaceX], ως μια νέα «κατάκτηση της Δύσης», θα επιλύσει κάθε κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα σε αυτόν τον κολασμένο [και στην πραγματικότητα, καταδικασμένο] πλανήτη. Και φυσικά, βαθιά πεσιμιστική ταινία. Καμιά ελπίδα. Ο πλανήτης θα καταστραφεί, ο Έλον Μάσκ θα κερδίσει. Και ο λαός; Άβουλος κομπάρσος απαθής ή χειροκροτητής του προδιαγεγραμμένου τέλους.
Μια κολασμένα ρεαλιστική ταινία. Πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει «κυνική». Όχι, είναι απλά ρεαλιστική [με την ακριβή έννοια του όρου: φωτογραφία της συγκυρίας]. Όπως ακριβώς είναι η ζωή μας, ΤΩΡΑ! Η υπόθεση αναφέρεται στο σήμερα και το άμεσο μέλλον. Ένας τεράστιος κομήτης κατευθύνεται προς τη γη και η ανθρωπότητα έχει μόλις έξη μήνες για να το αποτρέψει. Ευθεία αναφορά στην κλιματική αλλαγή και το ζοφερό μέλλον μας. Ο ίδιος ο τίτλος είναι εύστοχος: «Μην κοιτάτε πάνω», δηλαδή κλείστε τα μάτια στην πραγματικότητα, περιμένετε ήσυχα και χαλαρά την αναπότρεπτη καταστροφή.
5 στα 5 αστεράκια στον Άνταμ ΜακΚέι. Αδίστακτα!
Ηθοποιοί; Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόρενς, Μέριλ Στριπ, Τζόνα Χιλ. Αλλά… ποιος νοιάζεται για τους ηθοποιούς; Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος είναι το παν. Ο Άνταμ ΜακΚέι. Θεός [το Θ κεφαλαίο].
[προκατειλημμένη ταινιοκριτική από ένα συνοδοιπόρο του σκηνοθέτη-σεναριογράφου. Α!, και το καλύτερο! Η ταινία είναι σάτιρα! Έχει γέλιο; Ε, ναι! Πρόκειται για την τραγωδία γελοίων ανθρώπων και οι γελοίοι βγάζουν γέλιο. Η φωτογραφία είναι από την ταινία.]
