Μεγάλα και γνωστά τα προβλήματα στο τέως μεγάλο κανάλι. Καθώς είναι πλέον περίπου 6 μήνες απλήρωτοι και απογοητευμένοι από την απαράδεκτη στάση των βασικών μετόχων του MEGA, οι εργαζόμενοι κατέθεσαν πριν λίγες μέρες τις επισχέσεις εργασίας, ο ενημερωτικός τομέας νέκρωσε και οι άνθρωποι ψάχνουν για δουλειές αλλού.
Στον ΔΟΛ, τρεισήμισι μήνες απλήρωτοι οι εργαζόμενοι, ζουν σε διαρκή αγωνία για το αν θα έρθουν τα απαραίτητα κεφάλαια για τη λειτουργία της εταιρείας από τον Σταύρο Ψυχάρη (ο οποίος συζητάει ακριβώς γι αυτό με άλλους καναλάρχες και εκδότες).
Παρόμοια κατάσταση ζουν και οι εργαζόμενοι στον Όμιλο Real και σε άλλα Μέσα που δυσκολεύονται να επιβιώσουν με τις εταιρείες να έχουν δημιουργήσει πολλά χρέη -και προς το ασφαλιστικό σύστημα.
Η αναπόδραστη μετάβαση στο νέο τοπίο μετά και τις αδειοδοτήσεις και στα περιφερειακά Μέσα (κανάλια και ραδιόφωνα), την ενίσχυση της ΕΡΤ, των δημοτικών ραδιοφώνων και των συνεταιρισμών παραγωγών, καθώς και την οργάνωση του ενημερωτικού Ιντερνετ , την εφαρμογή κανόνων διαφάνειας και δίκαιης κατανομής της διαφήμισης παντού, δεν θα έχει πιθανότατα μεγάλο κόστος στις θέσεις εργασίας.
Γίνεται ωστόσο φανερό σε όλους (εκτός ίσως από τους νεοφιλελεύθερους κίλερ των Θεσμών) ότι οι καταρρεύσεις επιχειρήσεων και η εξ αυτών ανεργία δεν πρόκειται να κοπάσει. Χρειάζεται μια μεγάλη τομή και στα ΜΜΕ, όπως και σε όλους τους κρίσιμους οικονομικούς κλάδους, για την ανασυγκρότησή τους σε υγιή βάση, ίσως με ένα είδος «νόμου Κατσέλη» για τη ρύθμιση των παλιών χρεών (όχι την παραγραφή του), μια παρέμβαση τύπου Μαρινόπουλου, μαζί με την ενίσχυση από τους αναπτυξιακούς νόμους.
Αντί επομένως για άναρθρες αντι-ΣΥΡΙΖΑ κραυγές περί «φίμωσης» και περί «Βόρειας Κορέας», και την αποτυχημένη τακτική της «αριστερής παρένθεσης», μήπως οι βαρόνοι των ΜΜΕ και η αντιπολίτευση -που τους έχει τόσο ανόητα υιοθετήσει- να κάτσουν επιτέλους να συζητήσουν ρεαλιστικά και σοβαρά με την κυβέρνηση και τα συνδικάτα για το μέλλον τους και το μέλλον της υποτιμημένης και ανασφαλούς εργασίας στον καθημαγμένο (από τους ίδιους και τα αγαπημένα τους μνημόνια) κλάδο τους;
