Τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε εξέλιξη μια εκστρατεία μίσους και διχασμού, πολύ χειρότερη και πιο βαθειά από εκείνη για τη Συμφωνία των Πρεσπών που αναπτύχθηκε προεκλογικά.
Οι εξημμένες κεφαλές του νεοδημοκρατικού επιτελικού κράτους, το οποίο έχει την τάση να έλθει σε σύμφυση με το παρακράτος, ερμήνευσαν μονοσήμαντα την επιθετική ενέργεια του ασύδοτου Ερντογάν, που οδήγησε τους δυστυχείς πρόσφυγες ως ανθρώπινες ασπίδες εκεί όπου δεν μπορούσαν να περάσουν, στον Έβρο δηλαδή, προκειμένου να πιέσει την Ευρώπη και να εκθέσει την Ελλάδα.
Αντί για μελέτη αυτής της κίνησης και υπεύθυνη χρήση μόνο των Ενόπλων Δυνάμεων και των άλλων αρμόδιων οργάνων του κράτους, οι ως άνω κεφαλές είδαν κυρίως την επικοινωνιακή πλευρά του θέματος και την ευκαιρία να αντιστρέψουν το κλίμα για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, με δική τους ευθύνη, στα νησιά. Μέσα σ’ αυτόν τον παροξυσμό, κινήθηκαν λές και η Ελλάδα έχει να αντιπαραθέσει απέναντι στο μηχανισμό του Ερντογάν, και τις καραμπίνες των ιδιωτών, πλάι στο ιππικό των δημοσκόπων και τους μηντιακούς πελταστές. Και δεν έχει καταλάβει κανείς ποιόν ακριβώς θεωρούν εισβολέα: την ανθρώπινη ασπίδα των προσφύγων ή αυτόν που στέκεται από πίσω; Τί είναι κατ’ αυτούς η Ελλάδα; Μια χώρα παράγοντας σταθερότητας ή μήπως μπήκε για τα καλά στο κάδρο της αστάθειας, από εκείνους που θέλουν να συμπεριφερθούν ως χρήσιμοι ηλίθιοι του διεθνούς περιθωρίου; Ποιες συμμαχίες θέλει να οικοδομήσει και ποια εικόνα θέλει να εκπέμψει εν όψει της επερχόμενης σαιζόν για τον τουρισμό, που αντιμετωπίζει τόσες νέες προκλήσεις; Ποιά αίσθηση θέλει να καλλιεργήσει στον απλό πολίτη, που τον χρησιμοποιεί ως απλοϊκό καταναλωτή φθηνού επικοινωνιακού θεάματος; Ότι οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση να ήταν στη θέση της θα αντιδρούσε στην πρόκληση του Ερντογάν με το «περάστε παρακαλώ» κι ευτυχώς ήλθε ο Κ. Μητσοτάκης για να προστατεύσει τη χώρα ;
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι, μέσω του μηχανισμού που τους στηρίζει, εξαπέλυσαν ένα πογκρόμ λυντσαρίσματος και αποδόμησης όποιου τολμούσε να υπενθυμίσει την παρότρυνση ακόμη και δεξιού δημοσιογράφου να δοθεί προσοχή στη σοβαρότητα του φαινομένου, όσων δηλ. κραδαίνουν τις καραμπίνες απέναντι στους πρόσφυγες, νομίζοντας στην καλύτερη περίπτωση, ότι τις στρέφουν ενάντια στον Ερντογάν. Εξαπέλυσαν λοιπόν στις τηλεοράσεις τα φυντάνια μιάς απολίτικης χουλιγκανο-ακροδεξιάς αλητείας, που δεν σέβονται κανένα και τίποτε και στοχοποιούν με επαναλαμβανόμενες ύβρεις, που αναπαράγουν στα social media για να καλλιεργήσουν μια πρωτοφανή ανθρωποφαγία.
Υπήρξαν και στο παρελθόν κρίσεις, αλλά κανείς από τους προηγούμενους, ούτε ο Κωνσταντίνος ή ο Κώστας Καραμανλής, ούτε καν φυσικά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, εν μέσω αυτών των κρίσεων, στοχοποίησαν τους αντιπάλους τους ως τουρκόφιλους. Ώσπου κατέφθασε, με λαϊκή εντολή βέβαια, ο νεώτερος Μητσοτάκης για να ερμηνεύσει ως αδυναμία την υπεύθυνη στάση των πολιτικών αντιπάλων του, ακόμη κι όταν ο Ακάρ τον συνέχαιρε για την υπεύθυνη φετεινή στάση του στα Ίμια ή όταν ο αντ’ αυτού δήλωνε ότι ο κακός καιρός έφερε το Ορούτς Ρέις στα ελληνικά νερά. Και μετά απ’ όλα αυτά, ο ίδιος φιγουράρει σαν στρατηλάτης με το μπουφάν απέναντι στους πρόσφυγες κι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε μιάσματα και μειοδότες.
Αν αυτόν τον δρόμο διάλεξε για να αποτρέψει την δημιουργία κόμματος στα δεξιά της ΝΔ και να ενσωματώσει τους νεοκασιδιάρηδες, είναι μάλλον περιττό να υπογραμμίσει κανείς σε ποιες επικίνδυνες ατραπούς βάζει τη χώρα.
Δεν μιλάμε βέβαια για ό,τι πιο γλοιώδες και προσκυνημένο βγήκε στα ηλεκτρονικά μήντια για να παραστήσει ανέξοδα τον υπερπατριώτη. Ούτε για ταλαιπωρημένες υπάρξεις που μετατρέπουν σε ιδεολογία τα σύνδρομα που τους προκαλεί καθημερινά η καταπίεση και προσπαθούν να νοιώσουν protagonistes επειδή ανέλαβαν την αποστολή να αποδομήσουν άλλους.
Μιλάμε όμως για μια σοβαρή κατάσταση, που αναμένεται να συνεχισθεί, πολύ περισσότερο που τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το τελευταίο τρίμηνο του 2019, δείχνουν μια οικονομία να τρεκλίζει επικίνδυνα και τις προοπτικές να είναι ακόμη πιο σκοτεινές.
Αφού ο Μητσοτάκης δεν έφερε στο επικοινωνιακό ακροατήριο ανθηρή οικονομία ούτε επενδύσεις και καθήλωσε τις εξαγωγές, μειώνοντας ταυτόχρονα τις δημόσιες επενδύσεις και καταβαραθρώνοντας τη λαϊκή κατανάλωση, είναι δυστυχώς προφανές ότι θα παίξει εν ού παικτοίς στα εθνικά θέματα. Πολύ περισσότερο που θεωρεί ότι το “παιγνίδι” μπορεί να βρεί ανταπόκριση σε συντηρητικοποιούμενα τμήματα μιάς φοβισμένης κοινωνίας και να ενσωματώσει τα πιο ακροδεξιά στοιχεία.
Πρόκειται για επικίνδυνο παιγνίδι, επειδή από επικοινωνιακή φάρσα μπορεί να καταλήξει εθνική τραγωδία, αλλά και γιατί ποντάρουν στον εκφασισμό στρωμάτων που οι ίδιοι περιθωριοποιούν οικονομικά και κοινωνικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κορμός της ευρύτερης προοδευτικής πλειοψηφίας, πρέπει να σημάνει έναν πανδημοκρατικό συναγερμό για να καταδείξει, μέσα σε δύσκολες επικοινωνιακά συνθήκες, ποιο είναι το νόημα του πατριωτισμού στον 21ο αιώνα και ποιο πρέπει να είναι το μέλλον της χώρας μετά την οδυνηρή κρίση, από τη οποία η οπισθοδρομική δεξιά δεν άντλησε κανένα δίδαγμα.
ΥΓ 1: Οι υποκριτές νέο-ακροδεξιοί πατριδοκάπηλοι της ΝΔ γαυριούν, βασιζόμενοι προφανώς στα παράσημα που έχουν κερδίσει ως βύσματα στο Πολεμικό Μουσείο του Κολωνακίου, ενώ θεωρούσαν ως τιμωρία την θητεία στα νησιά και τον Έβρο κι έστελνσν εκεί εμάς τους «πολιτικά χαρακτηρισμένους». Προφανώς, την ενότητα μπροστά στην τουρκική επιθετικότητα την εννοούν με τον εαυτό τους και με τους γερμανο-αυστριακούς ομοϊδεάτες τους.
ΥΓ 2: Αυτοί που ικανοποιήθηκαν βλέποντας ένα σχολείο μεταναστών να καίγεται, εξακολουθούν να αυτοαποκαλούνται Έλληνες και πατριώτες; Δεν θέλουν με τίποτε να βλέπουν την ελληνική γλώσσα να διδάσκεται και να διαδίδεται. Αυτοί μιλούν άλλη γλώσσα, τη γλώσσα του μίσους.
