Μικρά παιδιά, στην πιο τρυφερή ηλικία, αφήνουν πίσω τους σε προστατευμένες δομές πολλοί πρόσφυγες, προκειμένου να μην ταλαιπωρηθούν στο μακρύ ταξίδι που κάνουν με τους λαθροδιακινητές για τη "γη της Επαγγελίας". Είναι ενδεικτικό ότι στη μία από τις δύο δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων που λειτουργεί η ΑΡΣΙΣ - Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων, στην Αλεξανδρούπολη, φιλοξενούνται 4 αδέρφια από το Αφγανιστάν, από 7 έως 17 χρόνων, τα οποία έφτασαν στην Ελλάδα με συγγενείς και περιμένουν από τον Νοέμβριο να σμίξουν με την μητέρα τους, που βρίσκεται στη Σουηδία.
«Μάλιστα, πρόσφατα, οπότε και έκλεισε τα 16 του χρόνια το αγόρι της οικογένειας, κάναμε τα γενέθλιά του στη δομή, με την μητέρα να παρακολουθεί συγκινημένη τη γιορτή μέσω skype», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η συντονίστρια της Μεταβατικής Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, Δώρα Παπαδοπούλου, τονίζοντας ότι υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις στις οικογενειακές επανενώσεις.
«Αφήνουν τα μικρά παιδιά σε συγγενείς, σε κάποιο νοσοκομείο ή ακόμα και σε γραφεία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων προκειμένου να μην τα ταλαιπωρούν στον δρόμο. Συνήθως φτάνουν μαζί στην Τουρκία και από εκεί συνεχίζουν το ταξίδι οι πιο μεγάλοι για να τα "τραβήξουν" στη συνέχεια στην ευρωπαϊκή χώρα υποδοχής όπου θα πάρουν και άσυλο», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ίριδα Πανδίρη, υπεύθυνη των 7 δομών φιλοξενίας ασυνόδευτων της ΑΡΣΙΣ, όπου διαβιούν 230 ανήλικοι, ανάμεσά τους και 9 παιδιά από 5 έως 10 χρόνων!
«Μην ξεχνάμε ωστόσο», συνεχίζει, «ότι πολλά παιδιά θα παραμείνουν εδώ και υπάρχει μεγάλη ανάγκη για δημιουργία άλλων 1.000 θέσεων φιλοξενίας».
Η ζωή σε ξενώνα φιλοξενίας ανηλίκων
Σε ξενοδοχείο της Σίνδου Θεσσαλονίκης λειτουργεί εδώ και περίπου έναν χρόνο η μία από τις δομές ασυνόδευτων της ΑΡΣΙΣ. Στα 25 δωμάτια ζουν αυτή τη στιγμή 30 αγόρια, από 15 έως 18 χρόνων, «κατά δήλωση πάντα αφού σπανίως έχουν μαζί τους αποδεικτικά έγγραφα», όπως λέει η κ. Πανδίρη. Οι φιλοξενούμενοι έφηβοι είναι από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, την Αλγερία και το Μαρόκο και όπως όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας, λατρεύουν το διαδίκτυο και το ποδόσφαιρο!
«Προσπαθούμε να τους κλείνουμε 4 προπονήσεις την εβδομάδα και διάφορες άλλες δραστηριότητες προκειμένου να γεμίζουν δημιουργικά τον χρόνο τους. Οργανώνουμε μαθήματα εκμάθησης μουσικών οργάνων, ξένων γλωσσών και ζωγραφικής ενώ κάποια παιδιά φοιτούν στο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, στο κέντρο της πόλης. Αν και είναι μακριά η Σίνδος από το κέντρο, όλοι οι φιλοξενούμενοί μας λατρεύουν να κάνουν βόλτες σ΄εκείνη την περιοχή όπου μετακινούνται με κάρτες απεριόριστων διαδρομών του ΟΑΣΘ που τους προμηθεύουμε. Σε πολλές, δε, περιπτώσεις, γνωρίζουν καλύτερα από μας κάποιες προγραμματισμένες εκδηλώσεις», αναφέρει η κ. Πανδίρη. Παράλληλα, οι έφηβοι δικαιούνται 4 διανυκτερεύσεις τον μήνα, αρκεί οι υπεύθυνοι της δομής φιλοξενίας να γνωρίζουν πού θα μείνουν και να έχουν κάποιο τηλέφωνο επικοινωνίας.
«Μεγάλη χαρά τους δίνει», τονίζει, «και η συμμετοχή στην Κουζίνα Αλληλεγγύης στο Στέκι Μεταναστών όπου μαγειρεύουν και βοηθούν στο σερβίρισμα».
Κρίσεις πανικού και εφιάλτες
Έχοντας ξεφύγει από εμπόλεμες ζώνες και αιματηρά βιώματα, τα παιδιά φέρουν ανεξίτηλα ψυχικά και κάποιες φορές σωματικά, σημάδια. «Έχουν αϋπνίες ή βλέπουν εφιάλτες και ξυπνούν ουρλιάζοντας, παθαίνουν κρίσεις πανικού και κάποιες φορές έχουμε και αυτοτραυματισμούς», λέει η κ. Πανδίρη. Σε μια προσπάθεια να εντοπίσει και προσφυγόπουλα στον δρόμο, η ΑΡΣΙΣ έχει συγκροτήσει και ειδική ομάδα Street Work, που καταγράφει ασυνόδευτα, στο κέντρο -και όχι μόνο- της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται κυρίως για έφηβους που έχουν μπει και βγει από δομές φιλοξενίας, με παραβατικά ζητήματα και προέρχονται από χώρες που δύσκολα μπορούν να πάρουν άσυλο.
«Αυτά τα παιδιά, πολλά από τα οποία δεν είναι καν καταγεγραμμένα, προσπαθούν να μαζέψουν χρήματα μέσω της διακίνησης ναρκωτικών, προκειμένου να φύγουν από την χώρα με λαθροδιακινητές», ξεκαθαρίζει.
Όσον αφορά τη νόμιμη οδό μετακίνησης και εγκατάστασης, την οικογενειακή επανένωση, η κ. Πανδίρη διαπιστώνει μεγάλες καθυστερήσεις, «ειδικά από τις αρχές του 2017, οπότε και η έκδοση των αεροπορικών εισιτηρίων δεν επιβαρύνει τους πρόσφυγες, αλλά εκδίδονται από την Υπηρεσία Ασύλου και Τμήμα Εθνικής Μονάδας Δουβλίνου».
«Από τον Μάρτιο του 2017 δείχνει να έχει "μπλοκάρει" το σύστημα καθώς, ενώ υπάρχουν θετικές αποφάσεις για οικογενειακές επανενώσεις, κλείνονται μόνο 70 αεροπορικά εισιτήρια τον μήνα. Ήδη, μάλιστα, μας ενημέρωσαν ότι για τον Ιούνιο, έχουν κλείσει κιόλας όλες οι διαθέσιμες θέσεις» σημειώνει και προσθέτει ότι έχουν αποστείλει σχετικό έγγραφο για διευκρινήσεις σε όλους τους συναρμόδιους φορείς.
«Δύο ερωτήματα απευθύναμε και ακόμα περιμένουμε απαντήσεις: αν μπορούν οι πρόσφυγες να καλύψουν οι ίδιοι το εισιτήριό τους και τι θα γίνει αν περάσει το εξάμηνο που προβλέπεται ότι πρέπει να γίνει η επανένωση. Γιατί, όταν υπάρχει θετική εισήγηση από την χώρα υποδοχής, πρέπει η μεταφορά να γίνει να γίνει μέσα σε 6 μήνες αλλιώς δεν υπάρχει καμία δέσμευση ότι θα κάνει αποδεκτό τον πρόσφυγα ο οποίος μάλιστα μπορεί να βρίσκεται κοντά στην ενηλικίωση», καταλήγει.
(πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
