Στο χθεσινό κύριο άρθρο της, η “Αυγή” επισήμανε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται το ΚΙΝ.ΑΛΛ., λόγω της αδυναμίας να διαχειριστεί τις διαφωνίες στο εσωτερικό του.
Η αδυναμία αυτή προκύπτει από την ίδια την πολιτική του γραμμή: το “εκλογές τώρα” εκφωνήθηκε από τη Φώφη Γεννηματά χωρίς να έχει προηγηθεί καμία συζήτηση στα όργανα του κόμματος. Και ως σύνθημα, δεν εκφράζει τίποτα περισσότερο από την ανάγκη να κουκουλωθούν οι διαφορετικές γραμμές: η γραμμή συμπόρευσης με τη Ν.Δ., που εκφράζεται από το σύστημα Βενιζέλου - Λοβέρδου, η γραμμή “πάμε μέχρι τις εκλογές και βλέπουμε”, που διατυπώθηκε από τον Κ. Σκανδαλίδη, και η γραμμή που αναζητά συγκλίσεις με την Αριστερά και η οποία στηρίζεται από τον Γ. Ραγκούση και σε διάφορους τόνους από στελέχη του Ποταμιού.
Χθες το ζήτημα χόντρυνε ακόμα περισσότερο: στην προσπάθεια να ελέγξει το εσωκομματικό κλίμα, η Φώφη Γεννηματά μίλησε για προσωπικές στρατηγικές και απείλησε με διαγραφές, ενώ, στην ίδια κατεύθυνση, η Ε. Χριστοφιλοπούλου χαρακτήρισε περίπου ύποπτη κάθε διαφοροποίηση με τη γραμμή “εκλογές τώρα”. Κοντολογίς, όσο περισσότερο στον αέρα είναι η γραμμή, τόσο σκληρότερος είναι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός με τον οποίο προσπαθούν να την επιβάλουν. Τη γραμμή για εκλογές τώρα έσπευσε να υιοθετήσει και ο Άδωνις Γεωργιάδης, θεωρώντας, προφανώς, ότι είναι τόσο αδιάλλακτα ανόητη και παράλογη ωστε να εντάσσεται αρμονικά στη γενικότερη εξαλλοσύνη με την οποία ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. εκφράζεται εναντίον της κυβέρνησης.
Η προσπάθεια της Φ. Γεννηματά να δείξει ηγετικό προφίλ -παρακάμπτοντας όμως τα κομματικά όργανα- προκάλεσε την οξύτατη αντίδραση του Ποταμιού: η φράση “δεν παίρνουμε εντολές από κανέναν” είναι μάλλον έξω από τα όρια και τους κώδικες της συγκατοίκησης και δείχνει ότι οι τροχιές του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και του Ποταμιού αποκλίνουν ταχύτατα. Το επόμενο διάστημα η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα επιχειρήσει να μεταφέρει τη σύγκρουση στο εσωτερικό του Ποταμιού, ενεργοποιώντας εφεδρείες τύπου Ψαριανού και επιστρατεύοντας τα, πάντοτε πρόθυμα για δολοφονίες χαρακτήρων, αντικυβερνητικά ΜΜΕ.
Είναι προφανές ότι ο ορίζοντας λήξης του προγράμματος, τον ερχόμενο Αύγουστο, προκαλεί ραγδαίες πολιτικές ανακατατάξεις. Αξίζει να τις παρακολουθούμε.
