Της Κυριακής Κλοκίτη και της Χριστίνας Τσαμουρά
Από τότε που ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με την Ομάδα Τύπου του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, βασικά …ψάχνουμε ένα πρόγραμμα: μα το πρόγραμμα των συναυλιών θα είναι, μα το πρόγραμμα των συζητήσεων θα μας λείπει, μα το πρόγραμμα των καλλιτεχνικών δεν θα είναι πλήρες. Κι ενώ πάνε κάποια χρόνια που προσπαθούμε να το μαζέψουμε –και στο μεταξύ τα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ κυλάνε το ένα μετά το άλλο με αξιοζήλευτη επιτυχία– αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, θα πρέπει να σας μαρτυρήσουμε ότι έως σήμερα δεν κατορθώσαμε να στείλουμε ποτέ και πουθενά ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΛΗΡΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ πριν ανοίξει το τριήμερο…
Παρ’ όλ’ αυτά μάθαμε να μοιράζουμε αφειδώς υποσχέσεις σε κάθε καλοπροαίρετο συνάνθρωπό μας που τυχαίνει να εργάζεται σε εφημερίδα ή περιοδικό (και είχε την ατυχή ιδέα να προσφερθεί να μας βοηθήσει) ότι «ναι, ναι, βέβαια, όπως είπαμε, Πέμπτη πρωί θα το έχεις ολόκληρο, μείνε ήσυχος/η». Κι οι καλοί μας συνάνθρωποι μάθανε κι αυτοί με τη σειρά τους να κάνουν ότι μας πιστεύουν. Γιατί όλοι πια ξέρουμε ότι όταν η Ομάδα Τύπου λέει «Πέμπτη πρωί οπωσδήποτε», συνήθως την Τετάρτη το βράδυ ό,τι έχει όλο κι όλο είναι έναν πολλά υποσχόμενο τίτλο, π.χ. «Το πρόγραμμα του 16ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ», τρεις θαυμαστούς υπότιτλους, π.χ. «Οι Συναυλίες, Οι Συζητήσεις, Τα Καλλιτεχνικά» και πολλές λευκές σελίδες… Αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν ενοχλείται και κανείς δε νοιάζεται, γιατί το μεγαλείο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ δεν κρύβεται στο «πλήρες πρόγραμμά του».
Κρύβεται στο περιεχόμενό του, στα μηνύματά του, αλλά και στη γιγάντια προσπάθεια των εμπλεκομένων για να στηθεί αυτή η μεγάλη γιορτή αλληλεγγύης και εθνοτικής πολυχρωμίας, όπου κάθε χρόνο συναντιούνται 15.000-20.000 άνθρωποι. Μια απίστευτη πανσπερμία συλλογικοτήτων και ατόμων (εκατοντάδες Έλληνες και μετανάστες, ανένταχτοι αντιρατσιστές/στριες, εκπρόσωποι μεταναστευτικών κοινοτήτων, φίλοι ή μέλη πολιτικών οργανώσεων, αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών, εναλλακτικών και καλλιτεχνικών ομάδων) στηριζόμενοι στη λογική της αυτοοργάνωσης, των ανοιχτών συνελεύσεων, της συντροφικότητας και των αμέτρητων... εργατοωρών που εθελοντικά διαθέτουν, κατορθώνουν το ασύλληπτο! Ένα πλούσιο σε πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις τριήμερο, σημείο αναφοράς τόσο για το χώρο στον οποίο αναφέρεται όσο και για την ίδια την πόλη, που από άποψη διοργάνωσης θα το ζήλευαν κι οι έμμισθοι επαγγελματίες…
Ραντεβού και φέτος, λοιπόν, στις 6-7-8 Ιουλίου, στο Άλσος Γουδή, γιατί –όπως θα καταλάβατε– δεν θα περάσουμε μόνο καλά, διαδηλώνοντας τα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά μας αισθήματα σε όλους τους τόνους, αλλά είναι κι η μόνη μας ευκαιρία να μάθουμε στ’ αλήθεια το «πλήρες πρόγραμμα του 16ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ». Κι εμείς κι εσείς…
