Αναδημοσίευση από τα Ενθέματα
Λάβαμε, από τη Βάσω Κιντή, την ακόλουθη επιστολή:
Αγαπητέ Στρατή,
Η εικόνα που περιέγραψες στο άρθρο σου στα «Ενθέματα» της 14.7.2013 («Το αλυσοπρίονο. Και το συνέδριο», εδώ) είναι ανακριβής και ελλιπής. Ανακριβής, διότι η αστυνομία κλήθηκε στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών όχι την Τρίτη 9 του Ιούλη το μεσημέρι, αλλά τη Δευτέρα 8 Ιουλίου το πρωί. Αλυσοπρίονο (εάν υπήρξε — εγώ προσωπικά δεν το είδα) σίγουρα δεν χρησιμοποιήθηκε. Η σιδερένια πόρτα την οποία είχαν κλειδώσει οι φοιτητές για να εμποδίσουν την έξοδο των μελών του Συμβουλίου άνοιξε κανονικά όταν οι φοιτητές που μας κρατούσαν εγκλωβισμένους αποχώρησαν από παράπλευρη έξοδο. Συνελήφθησαν άλλοι φοιτητές που επιχειρούσαν νωρίτερα στον προαύλιο χώρο να παραβιάσουν με λοστό την πόρτα της αίθουσας όπου συνεδρίαζε το Συμβούλιο, έσπασαν την πινακίδα και προξένησαν εκτεταμένες φθορές. Στον χώρο των Προπυλαίων, όπου έφθασαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπήρξε ψεκασμός ή βία.
Η εικόνα που περιγράφεις είναι επίσης ελλιπής. Παρέλειψες να αναφέρεις ότι η αστυνομία κλήθηκε διότι το Συμβούλιο του Ιδρύματος συνεδρίαζε υπό ομηρεία. Ότι μας απαγορεύθηκε η έξοδος από ομάδα φοιτητών που δεν εκπροσωπούσαν κανέναν πλην του εαυτού τους και δεν διέθεταν καμία απολύτως νομιμοποίηση (όχι ότι μπορεί ποτέ να νομιμοποιηθεί η καταπάτηση δικαιωμάτων). Ότι στον χώρο όπου μας κρατούσαν αποκλεισμένους μας έβριζαν χυδαιότατα («λαμόγια», «γερμανοτσολιάδες», «ξεφτιλισμένοι», «σιχαμένοι», «χούντα») και μας απειλούσαν. Ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρονταν να προστατεύσουν τους παρανομούντες φοιτητές που καταπατούσαν βάναυσα στοιχειώδη δικαιώματά μας και όχι εμάς τους καθηγητές που ήμασταν θύματα της αυθαιρεσίας τους.
Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι στο καθεστώς που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλωνίζουν ατιμωρητί ασύδοτες ομάδες κρούσης που θα τιμωρούν κατά βούληση όποιον αναγορεύουν σε εχθρό. Ούτε ότι θα θέλετε ακαδημαϊκούς δασκάλους που σκύβουν το κεφάλι εξευτελισμένοι και περιδεείς απέναντι στην αυθαιρεσία και τη βία ορισμένων φοιτητών τους.
Τα Συμβούλια στα ΑΕΙ, ακόμη κι αν διαφωνεί με αυτά το κίνημα στο οποίο αναφέρεσαι, έχουν ιδρυθεί με την ψήφο των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού και έχουν εκλεγεί δημοκρατικά, με συντριπτική πλειοψηφία, από το σώμα και τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος. Οι πράξεις αυτές δεν ακυρώνονται με αντιδημοκρατικές πρακτικές δυναμικών μειοψηφιών. Όπως ξέρεις, εκτός από το κίνημα υπάρχει και η δημοκρατία με τους θεσμούς και τους κανόνες της, που οφείλουν να σέβονται και οι αριστεροί.
Με εκτίμηση και φιλία,
Βάσω Κιντή
************************
Το αλυσοπρίονο, αριθμός 2. Απάντηση στη Βάσω Κιντή
Ακόμα και αν είχα τη διάθεση να υιοθετήσω την περιγραφή (: μια ομάδα τραμπούκων που ασχημονούν, και τα ΜΑΤ θεματοφύλακες της δημοκρατίας), με εμποδίζουν οι μαρτυρίες όσων ρώτησα, αλλά και το ομόφωνο ψήφισμα της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών (17.7.2013), που «καταγγέλλει την είσοδο της αστυνομίας» και «την αναίτια προσαγωγή δεκάδων διαμαρτυρομένων φοιτητών» (goo.gl/3tXp8). Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι αυτά θα αποφάσιζε η Σύγκλητος, και μάλιστα ομοφώνως, αν τα πράγματα είχαν όπως περιγράφονται παραπάνω.
Γενικότερα, τώρα (και προφανώς δεν απαντώ εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εκ μέρους του εαυτού μου, όπως και «Το αλυσοπρίονο» δεν το έγραψα εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ): Μετά το 1974 στην Ελλάδα είχαμε χιλιάδες πράξεις διαμαρτυρίας — αναπόφευκτα, πάμπολλες στρέφονταν εναντίον δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων και των αποφάσεών τους. Το πώς τις αξιολογούμε εξαρτάται, για μένα, από πολλά: το περιεχόμενο, τη μορφή, τη βιαιότητα, το δίκιο ή το άδικο, τη νομιμοποίηση του οργάνου και της διαμαρτυρίας. Το να τις αποδοκιμάσουμε συλλήβδην μου φαίνεται δηλωτικό μιας (αντιδημοκρατικής εν τέλει, εν ονόματι της δημοκρατίας) στάσης, αλλά και εκτός πραγματικότητας: σαν τον Κ. Λάσκαρη, που κατήργησε την πάλη των τάξεων.
Στην ημερομηνία έκανα λάθος: το σωστό είναι Δευτέρα. Για το αλυσοπρίονο, βλ. παρακάτω. Για τους ψεκασμούς, έχω ιδία γνώση (και ίδιον φτάρνισμα): εκείνο το απόγευμα, η Βασιλική Κατριβάνου, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, είχε οσμή εντελώς διαφορετική από τη συνήθη. Και κάτι τελευταίο: στεναχωριέμαι, πραγματικά, που η Βάσω, για χρόνια φίλη, θεωρεί ότι τα ΜΑΤ είναι η λύση. Ακόμα κι αν τα πράγματα είχαν όπως ακριβώς τα περιγράφει, μου φαίνεται πολύ στενάχωρο, ειδικά κάποιος πανεπιστημιακός, να θεωρεί λύση τα ΜΑΤ και τα αλυσοπρίονα.
Στρατής Μπουρνάζος
***Στη φωτογραφία: Το αλυσοπρίονο καταφθάνει. Δευτέρα 8 Ιουλίου, Προπύλαια. Φωτογραφία του Μάκη Συνοδινού.
