Πρόκειται για προτάσεις αυτονόητες και ως τέτοιες χαιρετίστηκαν από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και τους κοινωνικούς φορείς, φέρνοντας σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση την κυβέρνηση, η οποία σε ό,τι αφορά τους πλειστηριασμούς δεν είχε την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε ρύθμιση, σε ό,τι αφορά δε την προστασία από τα funds - κοράκια δεν είναι καν διατεθειμένη να αντιδράσει, καθώς θεωρεί την καταλήστευση των πολιτών κατοχυρωμένη διεθνή τραπεζική πρακτική. Πρακτικη - βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας.

Προκειμένου να διαχειριστούν την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ, τα παπαγαλάκια έσπευσαν να την "ενσωματώσουν", ότι δηλαδή, τάχα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μεσοβέζικες λύσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ οχυρώνεται πίσω από τον νόμο Κατσέλη, ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι απλά, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να ισχύσει νόμος τον οποίο δεν έχει ψηφίσει κ.ο.κ. Έχουμε, δηλαδή, μια τυπική περίπτωση κυβερνητικής αβελτηρίας, η οποία επιχειρείται να χρεωθεί ή να πιστωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ως προσχώρηση στην κυρίαρχη αφήγηση. Η κυβερνητική πλειοψηφία πάντως δύσκολα θα βρει πρόσχημα για να απορρίψει την πρόταση.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τους πλειστηριασμούς και τα funds είναι όντως μερική και αποσπασματική, υπό την έννοια ότι προσπαθεί να απαντήσει στο επείγον πρόβλημα της προστασίας από τους πλειστηριασμούς. Η προστασία λήγει σε μόλις τρεις εβδομάδες -από 1.1.2014- χωρίς η κυβέρνηση να έχει βρει λύση. Μάλιστα, προκειμένου να διευκολύνει την υπερψήφισή της, ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε την παράταση της ισχύος μόνον για ένα χρόνο. Η ολοκληρωμένη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τα δάνεια σχετίζεται με την αντίληψή του για τη θέση και τον ρόλο του τραπεζικού συστήματος αλλά και με το ζήτημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών. Και τα δύο ζητήματα θα αντιμετωπιστούν με μόνιμο και δίκαιο τρόπο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μία κυβέρνηση του λαού και όχι των Βρυξελλών και των τραπεζιτών.