Είναι κάποιοι που με το έργο τους έχουν κερδίσει τον τίτλο να τους αποκαλεί το κοινό ανθρώπους του πνεύματος και είναι και ορισμένοι που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι. Δικαίωμά τους θα πει κανείς και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Πνευματικός άνθρωπος θέλεις να λέγεσαι; Με γειά σου με χαρά σου. Έλα, όμως, που έρχονται κάτι συμπτώσεις και η τύχη φέρνει τα γραπτά σου δίπλα δίπλα με τα λόγια ενός από τους άλλους που λέγαμε προηγουμένως. Αυτούς που με το σπαθί τους συγκαταλέγονται στις προσωπικότητες που, όπως και να το κάνεις, ο αναγνώστης θα σκύψει με περισσότερο σεβασμό στα δικά τους λόγια παρά στα δικά σου. Οπότε θα είναι και αναπόφευκτη η σύγκριση των δύο πνευμάτων.
«Υπάρχει ένα νέο κίνημα στην Ελλάδα και κάποιοι δεν θέλουν να πετύχει» δηλώνει ο ένας από τις μακρινές Κάννες. «Παιδεία, δημόσια τάξη, μεταναστευτική πολιτική, όλα πάνε κατά διαόλου» γράφει ο άλλος από κάποιο μπαράκι της πλατείας Καρύτση. Αναφερόμενος στους εταίρους και τη διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Κώστας Γαβράς υποστηρίζει ότι οι δανειστές μας «θέλουν να ξανάρθουν οι άλλοι και να κάνουν αυτά που θέλουν, να μην υπάρχει καμιά αντίσταση». Διαβάζεις την άποψη του Γαβρά αλλά ρίχνεις και μια κλεφτή ματιά στο κείμενο ενός διεκδικητή της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ να γράφει πως «η διαπραγμάτευση και ο έντιμος συμβιβασμός έχουν πλέον φέρει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού». Τα διαβάζεις και αναρωτιέσαι. Βρε μήπως έχει τελικά δίκιο το πνευματικό διαμάντι του ΠΑΣΟΚ που βλέπει να πράγματα από μέσα και η απόσταση θολώνει την κρίση του σκηνοθέτη που παρακολουθεί τις εξελίξεις από το Παρίσι;
«Θέλουν κάποιον yes-man...» λέει ο σκηνοθέτης για τους δανειστές. «Η Ελλάς πουλάει τσαμπουκά και δεν πλερώνει τίποτα» αντιλαμβάνεται ο συγγραφέας. «Είναι όπως και στον κινηματογράφο, δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο φιλμ για χρόνια και χρόνια» σημειώνει ο Γαβράς για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού μετά τις πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα. «Στις 25 Ιανουαρίου, για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, ο Όχλος έγινε κυβέρνηση» γράφει ο τομεάρχης πολιτισμού της Χαρ. Τρικούπη Θ. Χειμωνάς, που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα πως το έργο που μέχρι πρότινος παρακολουθούσαμε κατέβηκε από τη μεγάλη οθόνη. Το έργο της κρίσης που δημιούργησαν «οι Τσοχατζόπουλοι, οι Παπανδρέου και ο Σαμαράς», όπως λέει ο Κώστας Γαβράς, κατέβηκε με εντολή του κοινού και με την άποψη αυτή δεν συμφωνούν οι πνευματικοί άνθρωποι νέας κοπής και παλαιών αρχών.
