Αύριο έχουμε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, οπότε τα μεζεδάκια μας τιτλοφορήθηκαν αναλόγως. Κανονικά θα έπρεπε να αφιερώσω ξεχωριστό άρθρο στις γαλλικές εκλογές, αλλά από κακό προγραμματισμό δεν τα κατάφερα -χτες, που λογάριαζα να το βάλω, ήταν η πεντηκοστή επέτειος της 21ης Απριλίου και είχε προτεραιότητα. Οπότε, ας χρησιμέψει τούτο το άρθρο και σαν χώρος υποδοχής σχολίων για τις αυριανές γαλλικές εκλογές, μια αναμέτρηση εξαιρετικά αμφίρροπη και ενδεχομένως σημαντική όχι μόνο για την ίδια τη Γαλλια.

Η 21η Απριλίου είναι σημαδιακή ημερομηνία όχι μόνο για μας αλλά και για τους Γάλλους. Όχι όμως η 21.4.1967 αλλά η 21.4.2002, όταν έγιναν, πριν από 15 χρόνια, και πάλι προεδρικές εκλογές -και πάνω στην καλή χαρά της συγκατοίκησης του δεξιού προέδρου Σιράκ με την πληθυντικά αριστερή κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν όλοι ήταν τόσο σίγουροι ότι Σιράκ και Ζοσπέν θα περάσουν στον β’ γύρο, μια και δεν υπήρχε ισχυρή τρίτη υποψηφιότητα από το δημοκρατικό τόξο (όπως ήταν π.χ. ο Μπαλαντύρ το 1995 ή ο Μπαιρού το 2007 ή ο Μπαρ το 1988), ώστε ψήφισαν πολύ χαλαρά εκείνη τη μέρα (ή, το απλούστερο, δεν πήγαν να ψηφίσουν) -με αποτέλεσμα να περάσει δεύτερος ο Λεπέν, με τραυματικές συνέπειες για τη γαλλική Αριστερά κάθε απόχρωσης.

Στις φετινές εκλογές δεν θα είναι έκπληξη να περάσει Λεπέν στον δεύτερο γύρο -όχι ο μπρουτάλ πατέρας αλλά η πολύ πιο σοφιστικέ κόρη (που, παρεμπιπτόντως, έχει συγκρουστεί με τον πατέρα της). Θα είναι μάλιστα έκπληξη να μην περάσει αν και προσωπικά αποκλείω την πιθανότητα τελικής νίκης της -αφήνω μόνο ένα μικρό περιθώριο για την απίθανη περίπτωση όπου η Λεπέν αναμετρηθεί στον δεύτερο γύρο με τον ηθικά διαβλητό Φιγιόν, τον φίλο τού Κούλη. Δεν ξέρω βέβαια πόσο επηρεάστηκε το εκλογικό σώμα από το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι.

Πάντως, στις φετινές προεδρικές εκλογές πολλές βεβαιότητες ανατράπηκαν: ενώ εθεωρείτο ακλόνητο φαβορί ο υποψήφιος που θα υποδεικνυόταν από το κόμμα της κεντροδεξιάς, ο νικητής των προκριματικών, ο Φρανσουά Φιγιόν, μετατράπηκε σε αουτσάιντερ μόλις αποκαλύφθηκε ότι είχε διορίσει συμβούλους του όλη του την οικογένεια. Ακόμα χειρότερα πήγε ο νικητής των άλλων προκριματικών εκλογών, ο Μπενουά Αμόν, αφού τον εγκατέλειψαν τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματός του και της απερχόμενης κυβέρνησης σπεύδοντας να στοιχιστούν πίσω από τον Εμανουέλ Μακρόν (κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε στη Βρετανία με τον Κόρμπιν· γενικά, οι δεξιές πτέρυγες αριστερών κομμάτων δεν αντιδρούν καλά όταν η εσωκομματική δημοκρατία βγάζει αποτελέσματα που δεν τους αρέσουν -κάτι ξέρουμε και στην Ελλάδα).

Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, της «Ανυπόταχτης Γαλλίας», που υποστηρίζεται και από το αγαπημένο μου, πάλαι ποτέ κραταιό, Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, έχει κάνει μια εντυπωσιακή προεκλογική εκστρατεία και -πράγμα αδιανόητο πριν από λίγο καιρό- έχει πιθανότητες να περάσει στον δεύτερο γύρο. Μακάρι. Ωστόσο, πιθανότερο είναι να εκλεγεί ο Εμανουέλ Μακρόν, ταχατεχνοκράτης υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Ολάντ. Δεν αποκλείω πάντως να ανακάμψει πάνω στο νήμα και ο Φιγιόν.

Κι ένα τελευταίο σχόλιο για τις εξαιρετικά αμφίρροπες αυτές εκλογές. Όποιος και να εκλεγεί από τους τέσσερις προπορευόμενους εκτός του Φιγιόν, πολύ δύσκολα θα έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή.

* Όμως με τα γαλλικά εκλογικά ξεχάσαμε τα καθαυτό μεζεδάκια μας. Και σαν ορντέβρ, αλλά και γέφυρα ανάμεσα στα δύο θέματα, Γαλλία και μεζεδάκια, παραθέτω τα άχρηστα εισαγωγικά της εβδομάδας, από άρθρο της Καθημερινής σχετικά με το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα. Που δεν ήταν ακριβώς χτύπημα, αφού ήταν χτύπημα μέσα σε εισαγωγικά: Σε δηλώσεις του ο Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ εξέφρασε την πεποίθηση ότι πρόκειται για τρομοκρατικό «χτύπημα»…..

Ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος για τα εισαγωγικά;

* Συνεχίζοντας με ορντέβρ, η ακλισιά της εβδομάδας. Σε άρθρο για τις τιμές των ακινήτων μετά την ολοκλήρωση των νέων οδικών αξόνων διαβάζουμε ότι «Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι περιοχές του Ρίο και του Αντιρρίου αναμένεται να αποκτήσουν μεγάλες υπεραξίες και τα παραλιακά οικόπεδα θα κοστίζουν… χρυσάφι σε μερικά χρόνια».

Όχι βεβαίως του Ρίο ντε Τζανέιρο αλλά του Ρίου της Πάτρας. Να σημειώσω πάντως ότι και κάμποσοι Πατρινοί το Ρίο τους το αφήνουν άκλιτο -αν και, νομίζω, λένε «του Ρίον».

* Το πασχαλινό μήνυμα του πρωθυπουργού, από την ελληνική Νήσο του Πάσχα (την Κέρκυρα βεβαίως) είχε μια αναφορά στις Συμπληγάδες, η οποία θεωρήθηκε μαργαριτάρι πρώτου μεγέθους. Όπως διαβάζω, ανάμεσα στα άλλα ο Αλέξης Τσίπρας είπε:

«Ας διδαχθούμε από τον πολυμήχανο Οδυσσέα, να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες, και να ξεπεράσουμε και τις τελευταίες συμπληγάδες. Είναι ίσως συμβολικό ότι το νησί των Φαιάκων ήταν η τελευταία στάση πριν την Ιθάκη. Αρκεί να το πιστέψουμε ότι υπάρχει Ιθάκη και θα φτάσουμε σύντομα».

Γέλασαν πολλοί, επισημαίνοντας ότι τις Συμπληγάδες τις πέρασε ο Ιάσονας (και όχι ο Ιάσωνας, όπως έγραψαν κάποιοι πέφτοντας θύματα του Μέφρι). Πάντως δεν είναι ακριβές αυτό που γράφτηκε, ότι ο Όμηρος δεν αναφέρεται στις Συμπληγάδες πέτρες και όσοι το τόνισαν αυτό έδειξαν άγνοια της Οδύσσειας.

Στην Οδύσσεια, στη ραψωδία μ, η Κίρκη (αφού μέρεψε) δασκαλεύει τον Οδυσσέα και τού λέει πως υπάρχουν δυο δρόμοι για να επιστρέψει, που ο ένας περνάει από τις Πλαγκτές Πέτρες (έτσι λέει ο Όμηρος τις Συμπληγάδες) και που μόνο η Αργώ κατάφερε να τις περάσει με τη βοήθεια της Ήρας, και ο άλλος δρόμος από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Ο Οδυσσέας, όπως ξέρουμε, διάλεξε τον δεύτερο δρόμο.

Κι όταν επέστρεψε στην Ιθάκη, αναθυμούμενος τις περιπέτειές του (ψ 327) διηγείται στην Πηνελόπη:

Πώς τ’ άκουσε το λυγερό τραγούδι των Σειρήνων,
πώς έφτασε και στις Κρουστές τις πέτρες και στην έρμη
στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, που δίχως να την πάθει
κανείς θνητός δεν πέρασε καμιά φορά κοντά τους.

Οπότε, Συμπληγάδες υπήρξαν στο ταξίδι του Οδυσσέα.

Πάντως, αν εγώ ήμουν λογογράφος του Τσίπρα, θα απέφευγα την αναφορά στην Οδύσσεια, όσο δελεαστική κι αν ήταν η συγκυρία -διότι θυμάμαι πως ο Οδυσσέας έχασε όλα του τα πλοία κι όλους τους συντρόφους του κι έφτασε μονάχος στην Ιθάκη. Άσε που υπάρχει και μια μνηστηροφονία λίγο πριν από το τέλος.

* Το Σαρβάιβορ δεν το βλέπω, αλλά μου τυχαίνει να πέσω πάνω σε άρθρα που αναλύουν εμβριθώς τα τεκταινόμενα στην εκπομπή και στα παρασκήνια. Φίλος μού έστειλε λινκ προς ένα τέτοιο άρθρο, όπου διαβάζουμε ότι:

Μάλιστα οι γιατροί στον Άγιο Δομίνικο εξεπλάγην με την δύναμη του μυαλού του, που κατάφερε να αναρρώσει πιο γρήγορα από αυτό που περίμεναν και οι ίδιοι.

Αυτό το άτιμο το ρήμα, είναι εύκολο στο πρώτο πρόσωπο, αλλά στα πρόσωπα του πληθυντικού μπλέκει πολύ! Άντε τώρα να βρεις το «εξεπλάγησαν» -να μην πούμε και για το «εξεπλάγημεν»!

Βέβαια ολόκληρη η πρόταση είναι σκέτη φρίκη, με το ξεκάρφωτο «που» του δεύτερου σκέλους, ή με τη δύναμη του μυαλού του, λες και έλυσε κανέναν μαθηματικό γρίφο -κακομετάφραση του mental strength προφανώς, αλλά χωρίς να υπάρχει μετάφραση…

* Και οι (οΘντκ) άριστοι βαρβαρίζουν. Τις προάλλες, αναλύοντας το τουρκικό δημοψήφισμα, ο Άρης Πορτοσάλτε (εδώ, στο 8.00 περίπου) είπε δυο φορές ότι στην Ανατολική Θράκη και στα παράλια «είναι θηριώδη το Όχι» και «είναι θηριώδη το ποσοστό του Όχι, εβδομηντάρια».

Θηριώδες, πράγματι!

* Κι άλλος άριστος, ο πρώην υπουργός Μίλτος Βαρβιτσιώτης, διαπιστώνει ότι το τουρκικό δημοψήφισμα «αποτελεί αναμφίβολα μια ‘πύρρειος νίκη’ για τον Ερντογάν». Μπορεί βέβαια στα κολέγια όπου σπούδασε να τούς δίδαξαν πως οτιδήποτε μπαίνει μέσα σε εισαγωγικά μένει άκλιτο, τι να πω.

* Κι ένα πιο σοβαρό, πραγματολογικό αυτή τη φορά, για το τουρκικό δημοψήφισμα. Άρθρο του protagon τιτλοφορείται «Το μήνυμα της Θράκης στον Ερντογάν και τους υπερπατριώτες» και μέσα στο άρθρο υπάρχει απόσπασμα από «ανάλυση» του Άλκη Κούρκουλα στην εφημ. Τα Νέα, όπου τονίζεται ότι:

Οι Τούρκοι της Θράκης, ή όπως οι υπερπατριώτες θέλουν να μας αναγκάσουν να μιλάμε “η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης”, ψήφισαν εντελώς διαφορετικά από τις κοινότητες των τούρκων μεταναστών στην Ευρώπη. Ενώ στην Ευρώπη ψήφισαν 70% υπέρ του Ναι, στην Ελλάδα ψήφισαν 77% υπέρ του Οχι!

Ο Άλκης Κούρκουλας, διαβάζω, ήταν επί χρόνια ανταποκριτής του ΑΠΕ στην Τουρκία, θεωρείται λοιπόν ειδικός στα θέματα που αφορούν τη γείτονα χώρα.

Εγώ πάλι, που δεν είμαι ειδικός, ξέρω ότι στο τουρκικό δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής ΔΕΝ ψήφισε η «μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης» για τον απλό λόγο ότι είναι Έλληνες πολίτες -χωρίς βέβαια διπλή υπηκοότητα. Στο δημοψήφισμα ψήφισαν οι Τούρκοι πολίτες που είναι εγκατεστημένοι στην Ελλάδα, που δεν είναι και πολλοί. Αυτό το οφθαλμοφανές στοιχείο φαίνεται και από το ότι στο δημοψήφισμα ψήφισαν μόλις 778 άτομα (Πηγή). Και πράγματι από αυτούς οι 602, δηλ. ποσοστό 77,38% ψήφισαν Όχι. Καμιά σχέση με τη μειονότητα της Θράκης, που αριθμεί πολλές δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους -Έλληνες πολίτες, όπως είπαμε.

Αναρωτιέμαι όμως, αν εγώ έχω δίκιο, πώς γίνεται κοτζάμ ειδικός επί θεμάτων Τουρκίας να κάνει ένα τόσο χοντρό λάθος.

* Σε ενδιαφέρον άρθρο για τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ, διαβάζω ότι υπάρχουν «Εργαζόμενοι που δεν έχουν που την κεφαλήν κλίνη».

Θα διάβασε ο συντάκτης σε κάποιο από τα εγκληματικά λαθολόγια ότι το σωστό είναι τάχαμου το «δεν έχει πού την κεφαλήν κλίνη» αντί του «δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι» που ήξερε από το σχολείο. Βλέπετε, δεν έγραφε το εγκληματικό λαθολόγιο ότι το «κλίνη» πηγαίνει μόνο στο τρίτο ενικό πρόσωπο και ότι αν επιλέξουμε την υποτακτική πρέπει να κλίνουμε το ρήμα, άρα «δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίνουν».

Είναι πάντως χαρακτηριστικό για το γλωσσικό αλαλούμ που έχουν φέρει οι λαθολόγοι, ότι κάποιος που αμελεί να τηρήσει στον γραπτό του λόγο τη διάκριση ανάμεσα στο αναφορικό «που» και στο ερωτηματικό «πού», και μάλιστα σε μια πρόταση που έχει και τα δύο, θεωρεί ωστόσο απαραίτητο να συμμορφωθεί με τη λαθεμένη και αυθαίρετη ντιρεχτίβα των λαθολόγων ότι τάχα είναι λάθος το ορθότατο εδώ και 16 αιώνες «πού την κεφαλήν κλίναι» (περισσότερα για το θέμα στο παλιό μας άρθρο).

* Φίλος στέλνει είδηση από αθλητικόν ιστότοπο. Αυτοκτόνησε, λέει, ο Άαρον Χερνάντες, παίκτης του αμερικάνικου φούτμπολ, ο οποίος εξέτιε ποινή ισόβιας κάθειρξης επειδή είχε δολοφονήσει έναν φίλο του.

Ο πρώην παίκτης της ομάδας φούτμπολ των Νιου Ίγκλαντ Πάτριοτς, είχε κριθεί ένοχος για φόνο πρώτου βαθμού και ήταν ισόβια χωρίς αναστολή. Στο άκουσμα της απόφασης, η μητέρα του θύματος ξέσπασε σε λυγμούς, γνωρίζοντας πως η υπόλοιπη ζωή του παιδιού της θα ήταν πίσω από τα σίδερα της φυλακής.

Ποιο είναι το θύμα, που η μητέρα του ξέσπασε σε κλάματα; Ο δολοφονημένος μήπως;

* Και κλείνουμε με μια μνημειώδη γκάφα, άξια να τιμηθεί με το βραβείο Τσαπατσούλιτζερ -αν βέβαια πρόκειται για γκάφα.

Τη διέπραξαν, εκ πρώτης όψεως ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, ο Νίκος Ευαγγελάτος στο κανάλι Ε και ο Αντώνης Σρόιτερ στον Άλφα.

Παρουσίασαν για αληθινή είδηση ένα απόσπασμα από γνωστή κωμωδία (The Interview, 2014), στο οποίο ένα κοριτσάκι, υποτίθεται στη Βόρεια Κορέα, υμνεί τον ηγέτη Κιμ και καταριέται με γκροτέσκες εκφράσεις την Αμερική. Εννοείται ότι το ολοφάνερα χολιγουντιανό στιγμιότυπο το προλόγισαν με εκφράσεις αποτροπιασμού, του τύπου «Προκαλεί ανατριχίλα…» κτλ.

Σχεδόν με τις ίδιες εκφράσεις σχολιάστηκε το βιντεάκι και στην εκπομπή του Άλφα:

Αφού έπεσε το σχετικό κράξιμο, ο Ευαγγελάτος ζήτησε συγγνώμη αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Το βίντεο με το κοριτσάκι που με αθώο ύφος εύχεται την καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν απόσπασμα ταινίας. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι το φασιστικό καθεστώς του Κιμ Γιόνγκ Ουν έχει κάνει πολύ χειρότερες μορφές προπαγάνδας που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο λογικής. Το συγκεκριμένο βίντεο όμως ήταν απόσπασμα ταινίας.» (Παραλείπεται το κατ’ εμέ σημαντικό, ότι επρόκειτο για κωμωδία).

Φάνηκε για μιαν ακόμα φορά ότι ευκολότερα πιστεύει κανείς ψέματα που του είναι ευχάριστα.

Αν βέβαια ήταν γκάφα και δεν ήταν εσκεμμένο, δηλαδή χάλκευση, διότι προκαλεί και κάποια απορία πώς δεν θυμήθηκαν τίποτα για μια γνωστή και σχετικά πρόσφατη ταινία (2014) η οποία μάλιστα είχε προκαλέσει μεγάλο διπλωματικό θόρυβο όταν είχε προβληθεί στις αίθουσες. Απορία προκαλεί επίσης πώς δύο διαφορετικές εκπομπές σκέφτηκαν την ίδια μέρα να βγάλουν από το συρτάρι τους μια προπέρσινη ταινία.

Τι τα θέλετε, συμβαίνουν πολλά περίεργα στην ειδησεογραφία τη σχετική με το κράτος των Κιμ. Αφού να φανταστείτε ότι, όπως έγραψε τις προάλλες η Φραγκίσκα Μεγαλούδη στο Φέισμπουκ, το Μεγάλο Σάββατο δεν αναστήθηκε μόνο ο Ιησούς Χριστός αλλά και δυο επιφανείς Βορειοκορεάτες, ο στρατηγός Kim Rak-gyom και ο αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών Kim Won Hong. Και τους δύο τους είχε εκτελέσει ο Κιμ Γιονγκ Ουν τον Φεβρουάριο -ή τουλάχιστον έτσι είχε γραφτεί, κι όμως προχτές εμφανίστηκαν στο πλευρό του με όλα τους τα παράσημα!

* Το ιστολόγιο εύχεται σε όλους και όλες καλό σαββατοκύριακο -και τη νίκη στον Ζαν Λυκ Μελανσόν!