to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Μεταξύ επικοινωνίας και φεουδαρχίας

Από το εξειδικευμένο υπουργείο στο war room. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την επόμενη επικοινωνιακή εφεύρεση που θα ακολουθήσει μετά την επόμενη κρίση.


“Λυπάμαι, βέβαια, που η συγγνώμη μου δεν έγινε αντιληπτή από όσους ποτέ δεν την έμαθαν και ποτέ δεν την διατύπωσαν. Δεν απευθύνεται σε εσάς, απευθύνεται σε όσους ταλαιπωρήθηκαν εξαιτίας της επιχειρησιακής ανεπάρκειας ενός ιδιωτικού φορέα και της οργανωτικής αδυναμίας του κράτους”: Το συγκεκριμένο απόσπασμα, το οποίο προέρχεται από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελεί μόνο ένα ακόμη τεκμήριο της τακτικής του, που συνοψίζεται στο μότο “positive vibes only”. Αποτυπώνει και τον τρόπο με τον αντιλαμβάνεται την ίδια την έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Κυρ. Μητσοτάκης ζήτησε συγγνώμη από τους πολίτες. Το ίδιο είχε κάνει και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου στην Εύβοια και την Αττική. Και τότε ο πρωθυπουργός, και στο διάγγελμα και στη Βουλή, προέβη στη συγκεκριμένη κίνηση, η οποία είχε χαρακτηριστεί ως κίνηση γενναιότητας, υπευθυνότητας κι άλλα παραπλήσια από τα φιλικά προς την κυβέρνηση Μέσα Ενημέρωσης. Μάλιστα, ως πολιτικός “που μαθαίνει από τα λάθη του”, πέρα από τις αποζημιώσεις που είχε δώσει, ο Κυρ. Μητσοτάκης προχώρησε και σε μια κίνηση που, σύμφωνα πάντα με τις εξαγγελίες του, θα έλυνε άπαξ και δια παντός όλα τα προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν όταν ξεσπά κάποια φυσική καταστροφή ή κάποιο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Έτσι λοιπόν, ο πρωθυπουργός προχώρησε στη σύσταση του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας. Και μετά την αποτυχημένη του απόπειρα με τον Ευάγγελο Αποστολάκη, έχρισε ως υπουργό τον Κύπριο Χρήστο Στυλιανίδη, ποντάροντας στην ευρωπαϊκή του σταδιοδρομία στο συγκεκριμένο πεδίο. Ποια είναι όμως τα μέχρι τώρα αποτελέσματα;

Φταίμε κι εμείς, φταίνε κι άλλοι

Ο Κυρ. Μητσοτάκης ζήτησε μεν συγγνώμη από τους πολίτες για την ταλαιπωρία που υπέστησαν από τον χιονιά, αλλά από τη διατύπωσή της είναι οφθαλμοφανές πως η κίνηση αυτή συνοδεύτηκε κι από την αποποίηση κάθε ευθύνης. Ο πρωθυπουργός φόρτωσε την ευθύνη αφενός στην “επιχειρησιακή ανεπάρκειας ενός ιδιωτικού φορέα”, δηλαδή στη διοίκηση της Αττικής Οδού, και, αφετέρου στην “οργανωτική αδυναμία του κράτους”. Πριν πάμε στον πρώτο “υπαίτιο”, για την “οργανωτική αδυναμία του κράτους” ο ίδιος δεν έχει ευθύνη; Οι υπουργοί του που εμπλέκονται στη διαχείριση του ζητήματος έχουν άραγε ευθύνη; Ή μήπως ευθύνονται οι… διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους; Αν ευθύνονται οι τελευταίες, μήπως εντέλει ο πραγματικός υπαίτιος είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ; Δεν διευκρινίστηκε αυτό από τον πρωθυπουργό.

Σε ό,τι αφορά την Αττική Οδό, την οποία εγκάλεσε ως πρώτο υπεύθυνο ο Κυρ. Μητσοτάκης, το συμπέρασμα που προκύπτει από την κίνηση αυτή είναι παράδοξο. Πώς είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός μιας χώρας να απευθύνει κατηγορίες σε έναν οποιονδήποτε ιδιώτη ως εάν να έχει τη σχέση του εξωτερικού συνεργάτη με το Δημόσιο; Από πότε η Αττική Οδός ή η οποιαδήποτε άλλη ιδιωτική εταιρεία εξαιρέθηκε από τους νόμους του ελληνικού κράτους;  Είναι ή όχι η Αττική Οδός τμήμα της ελληνικής επικράτειας; Διέπεται από τη νομοθεσία και τους κανόνες ή μήπως επιστρέψαμε στην εποχή της φεουδαρχίας, όταν δεν υπήρχε συγκεντρωτική κρατική διοίκηση; Κι αφού ευθύνεται η Αττική Οδός, ως ιδιώτης, για ποιο λόγο κλήθηκε από τον Χρ. Στυλιανίδη στην περιβόητη σύσκεψη που υποτίθεται ότι είχε προγραμματιστεί προκειμένου να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν τα όποια φαινόμενα από την κακοκαιρία;

Ο Χρ. Στυλιανίδης και το “war room”

Ο Χρ. Στυλιανίδης ήρθε στην Ελλάδα με ευρωπαϊκές περγαμηνές και με το προφίλ του προσώπου που “δουλεύει πολύ και μιλάει λίγο”. Με άλλα λόγια, ήταν ο τεχνοκράτης που έψαχνε, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, ο Μητσοτάκης προκειμένου να αναλάβει να μαζέψει όλα όσα απαιτούνται προκειμένου να μην επαναληφθεί το χάος του περασμένου Αυγούστου.

Ο Στυλιανίδης ορκίστηκε υπουργός στο νεοσύστατο υπουργείο στις 10 Σεπτέμβρη του 2021. Σχεδόν έξι μήνες μετά, κατά την ομιλία του στη Βουλή (29/1/2022) στο πλαίσιο της πρότασης μομφής, ο υπουργός δήλωσε πως δεν υπάρχει συντονισμός: “Επιμένω, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι την ώρα της μάχης, χρειάζεται κυρίως αυτό το οργανωμένο και άρτια εξοπλισμένο Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων. Μία πλήρης και ενημερωμένη, λειτουργική, εθνική βάση δεδομένων. Είναι εκ των ων ουκ άνευ. Δεν υπάρχει στη χώρα. Ψάχνουμε να βρούμε στοιχεία. Υπάρχει και ένας ανταγωνισμός και δεν δίνει ο ένας τον άλλον στοιχεία, δεν υπάρχει οριζόντια διασύνδεση αυτών των πραγμάτων”.

Επιπλέον, πρόσθεσε πως δεν υπάρχει και ο χώρος στον οποίο θα τελείται ο συντονισμός: “Δεν είναι δυνατόν να μην έχει η Πολιτική Προστασία στο μικρό της Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων τη δυνατότητα να παρακολουθεί όλα τα αυτοκίνητα σε όλους τους αυτοκινητόδρομους, τις εθνικές οδούς της χώρας; Δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Οι συμβάσεις πρέπει να αλλάξουν. Χρειάζεται λοιπόν ένα Κέντρο όπως το έχει ορίσει ο Πρωθυπουργός, με πυραμιδική οργάνωση, όπου με ταχύτητα και απόλυτο συντονισμό θα λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις. Η γνωστή σε όλες τις χώρες «Αίθουσα Πολέμου» (War Room)”.

Τι είπε με άλλα λόγια ο υπουργός; Ότι μέσα στους έξι μήνες στους οποίους εκτελεί τα καθήκοντά του, δεν έχει γίνει κάτι από αυτά που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να γίνουν ώστε να είναι σε θέση να εκτελέσει τα καθήκοντά του με την απαιτούμενη ευχέρεια. Ευθύνεται ο ίδιος; Ευθύνεται η κυβέρνηση συνολικά; Μικρή σημασία έχει. Ίσως ο Γ. Γεραπετρίτης, που έχει την ευθύνη για το “επιτελικό κράτος”, να έχει περισσότερα να πει επί του θέματος.

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η συγκεκριμένη κακοκαιρία δεν ήταν και τόσο σφοδρή, όπως έδειξαν οι στατιστικές μετεωρολογικές μελέτες. Και, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, σε αντίθεση με άλλους υπουργούς, η Μετεωρολογική Υπηρεσία έκανε καλά τη δουλειά της σε ό,τι αφορά την πρόβλεψη. Άρα;

Ο Χρ. Στυλιανίδης εντόπισε κι αυτός ως “αδύναμο κρίκο” την Αττική Οδό. Και το ερώτημα παραμένει: τι έκανε ο ίδιος ως υπουργός για να το αντιμετωπίσει; Εκτός αν η Αττική Οδός προσφέρει υπηρεσίες στο Δημόσιο με το μοντέλο των σχέσεων που διέπει τις συμβάσεις outsourcing ανάμεσα σε ιδιώτες. Αν δεν κάνω λάθος όμως, το πολίτευμα της χώρας δεν έχει αλλάξει.

Και κάτι ακόμα: Ο Χρ. Στυλιανίδης είπε πως δεν υπάρχει war room. Την επόμενη μέρα, ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο ότι το σχέδιο διαχείρισης κρίσεων της Πολιτικής Προστασίας περιλαμβάνει και… war room. Έπρεπε να περάσουν έξι μήνες και να αποκλειστούν άνθρωποι για 30 ώρες μέσα στην πρωτεύουσα -όχι σε κάποιο ορεινό χωριό- για να αντιληφθεί ο Στυλιανίδης, που έχει διατελέσει Επίτροπος Διαχείρισης Κρίσεων, την ανάγκη για war room; Επιπλέον, ο Χρ. Στυλιανίδης, και βεβαίως και ο Κυρ. Μητσοτάκης, θα πρέπει να απαντήσουν αν και κατά πόσο αρμόζει στην “επιτελικότητα” ένα υπουργείο που ασχολείται με την κλιματική κρίση το οποίο είναι διακριτό από το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Διαχείριση επικοινωνίας

Το λάπσους του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ το 2017 -”με ενδιαφέρει η επικοινωνία κι όχι η ουσία”- αποτελεί τον οδηγό για την κατανόηση των ακραίων πολιτικών φαινομένων που ζούμε. Όπως όλα δείχνουν, η επινόηση του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα τέχνασμα προκειμένου να ξεφύγει από τη δύσκολη περίσταση του περασμένου καλοκαιριού. Σύγχυση αρμοδιοτήτων παρά την περίφημη “επιτελικότητα”, αδυναμία συντονισμού παρά τη θέσπιση “συντονιστή”, αποποίηση ευθυνών παρά την “υπευθυνότητα”. Ή, με άλλα λόγια: Από το εξειδικευμένο υπουργείο στο war room. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την επόμενη επικοινωνιακή εφεύρεση που θα ακολουθήσει μετά την επόμενη κρίση.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)