Όσο και αν ακούγεται βαρύγδουπο, η Ιστορία θα δείξει αν το εκκολαπτόμενο κόμμα-μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, που όλοι μας, εντός και εκτός ΣΕΦ, συνδημιουργήσαμε και συνδημιουργούμε, θα αποτελέσει ένα ισχυρό υβρίδιο της Αριστεράς του 21ου αιώνα, με «εξαγωγική δυνατότητα», μετά από τις αναγκαίες βέβαια γεωπολιτικές μεταλλάξεις.
Στην Συνδιάσκεψη έγινε ένα αποφασιστικό βήμα στο ενιαίο κόμμα και με πρωταίτιους μάλιστα, τους πιο «επιφυλακτικούς».
Η ξεχωριστή λίστα του Αριστερού Ρεύματος , της ΚΕΔΑ, της ΔΕΑ, της ΑΠΟ και μέρους του Κόκκινου έκανε το εγχείρημα de facto ενιαίο κόμμα, πολύ πριν το Συνέδριο. Η αισχυντηλά προβαλλόμενη πριν, εναλλακτική πλατφόρμα μέσω τροπολογιών, σήμερα εκ των πραγμάτων ανατέμνει τον μεγαλύτερο σχηματισμό, τον ΣΥΝ (και όχι μόνο) και καθιστά οξύμωρες τις εσωτερικές μας διαδικασίες και φυσικά την «εκπροσώπηση» μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Ας πάμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε ένα Διαρκές Συνέδριο αυτοδιάλυσης, ας αλλάξουμε τις ταμπέλες στα γραφεία, παράκληση μην πάμε και σε άλλα «βαφτίσια» και ας σταματήσουμε τις παράλληλες συνεδριάσεις ως «συνιστώσες», χρονοβόρες και παράλογες είναι πλέον, όποιος τόσο πολύ τις θέλει ας τις κρατήσει ως έχουν μέχρι το Συνέδριο και εκεί να οριστικο-ποιήσουμε την μορφή και την λειτουργία ενός σύγχρονου αριστερού πολυτασικού, δημοκρατικού κόμματος.
Η σημερινή πολυχρωμία τόσο της συνδιασκεψιακής πλειοψηφίας όσο και της μειοψηφίας της είναι θετική αλλά με όρους, αλλιώς θα καταστεί σύντομα αρνητική.
Αποτιμώντας την Συνδιάσκεψη, πέραν της συντριπτικά πλειοψηφικής άποψης του «δίδυμου» ηγεσία-ομάδα προγράμματος και οικονομικής πολιτικής (ευρωπαϊκός προσανατολισμός – ακύρωση μνημονίων- επαναδιαπραγμάτευση σύμβασης- διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους κλπ.) οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι, παρά τις σπασμωδικές κινήσεις (λίστα σε μεταβατικό κομματικό στάδιο χωρίς ιδιαίτερα αναλυτική συζήτηση στο σύνολο των οργανώσεων – απαγορευτική/πολωτική κατ’ αρχήν αντίδραση σημαντικής μερίδας της βάσης αλλά και ηγετικών στελεχών- σταυρολιστομαχίες τάσεων , παρεών, περιοχών και επαγγελμάτων), το ψιλοοργανωτικό χάος της τελευταίας μέρας, με δεκάδες συντρόφους-ισες να ΄χάνουν αεροπλάνα και πλοία ή την ψηφοφορία, τις «συνήθεις» καταγγελτικές ομιλίες των πολυποίκιλων «ανεξάρτητων» και «καθαρών», η συντριπτική πλειοψηφία των τοποθετήσεων εξέφραζε αγωνία, προβληματισμό, διάθεση στράτευσης - και πέραν των προαναφερόμενων αδυναμιών - επίγνωση της ιστορικότητας και της ευθύνης.
Το αποτύπωμα ακόμα και στα τόσο «φιλικά» για μας media, θετικό.
Η οικοδόμηση του νέου κόμματος περνά μέσα από το ξεπέρασμα των «κληρονομικών» αδυναμιών μας και την αξιοποίηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων:
- την συλλογική επεξεργασία , εμβάθυνση, προβολή και εκλαΐκευση του προγραμματικού – κυβερνητικού μας λόγου, σε κάθε κοινωνικό χώρο
- την συμμετοχή και ενίσχυση των κινημάτων και δράσεων, αντίστασης και δημοκρατικής ανατροπής, αλλά κυρίως των δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης σε τοπικό επίπεδο, γιατί η κρίση θα καθορίζει την καθημερινή μας ζωή επί μακρόν
- την ουσιαστική στήριξη των προσπαθειών και των επιλογών της ηγεσίας, χωρίς άμεση ή έμμεση υπονόμευση και χωρίς βέβαια τυφλή αποδοχή, διακριτή μεν αλλά έλλογη αμφισβήτηση των επιλογών της.
Στην κοινωνία του θεάματος, το «πως» της έκφρασης διαφοράς υπερφαλαγγίζει το «τι» και το «που», δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Ας μην αλλάξουμε απλώς την σελίδα, ας συνεχίσουμε στον επόμενο τόμο. Ας προσπαθήσουμε να απομονώσουμε τα γονίδια της γκρίνιας, της καθαρότητας της άποψης και του κυνηγιού των «αιρετικών», της αμοιβαδοποίησης, των διαρκών διασπάσεων και ας ενισχύσουμε τα γονίδια της προσφοράς, της αισιοδοξίας, της αλληλεγγύης, της αγωνιστικότητας, της δημοκρατικής ανεκτικότητας και της συλλογικότητας.
Φύγαμε από την Συνδιάσκεψη χωρίς νικητές και ηττημένους, με προγραμματικό κεκτημένο ένα συνεκτικό κείμενο σχεδίου διακήρυξης. Με τοποθετήσεις (ξεχωρίζω Τσίπρα-Δραγασάκη χωρίς να υποτιμώ άλλες συμβολές) που προδιέγραψαν επαρκώς την πορεία της επόμενης μέρας. Ας προσπαθήσουμε συλλογικά να τα εμπλουτίσουμε και να τα υλοποιήσουμε. Ψυχή ψηλά.
Πηγή: ecoleft.wordpress.com
