Τα κέρδη της κυβέρνησης:

α) H στρατηγική επιλογή
i) Άρση της πολιτικής και εργασιακής ομηρίας των συμβασιούχων στην καθαριότητα των ΟΤΑ.
ii) Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού μέσα στα μνημόνια για τον ανταποδοτικό τομέα της καθαριότητας των ΟΤΑ.
iii) Ανοίγει ο δρόμος για να επεκταθεί η συγκεκριμένη πρωτοβουλία και σε άλλες κατηγορίες.
iv) Ανάσχεση των εργολάβων που ήθελαν διακαώς να κάνουν σκούπα στο συγκεκριμένο πεδίο. Ανάσχεση και των υποστηρικτών τους είτε της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε του Φούχτελ, είτε άλλων.
β) Η πολιτική διαχείριση
i) Είχαμε τη μικρότερης διάρκειας απεργία στον τομέα της καθαριότητας και μάλιστα χωρίς να ελέγχει πολιτικά τα συνδικάτα, χωρίς καν παραταξιακή εκπροσώπηση στα όργανα. Όταν σε αυτή την απεργία επένδυσε ανοιχτά η ΝΔ ως κοινωνική πίεση προς την κυβέρνηση. 
ii) H κυβέρνηση απέκρουσε όλες εκείνες τις φωνές από την αυτοδιοίκηση μέχρι το μιντιακό κατεστημένο που ήθελαν και επεδίωκαν άλλες λύσεις.

Και δύο συμπεράσματα
α) Τα συνδικάτα δεν γίνεται να λειτουργούν ως στούντιο. Και αυτή είναι μια προσωπική άποψη πολλά χρόνια τώρα. Όχι μόνο απομονωμένα από την κοινωνία, αλλά και από τις ανάγκες των ίδιων των υποκειμένων που εκπροσωπούν. Ήταν μια απεργία εξαρχής ηττημένη. Και αυτό γιατί: H πρωτοβουλία της κυβέρνησης ήταν προς το συμφέρον των εργαζόμενων, που δυστυχώς δεν είναι και μέλη των συνδικάτων. Και νέα παράταση των συμβάσεων για ανθρώπους που από το 2015 θα ήταν απολυμένοι, άνεργοι δηλαδή και προκήρυξη διαγωνισμού μόνιμου προσωπικού.
Επίσης η αξιοπιστία των συνδικάτων κρίνεται και σε επίπεδο προσώπων. Δεν γίνεται συνδικαλιστικές παρατάξεις στο πλαίσιο του θεμιτού συνδικαλιστικού ανταγωνισμού να εκχωρούν τη στάση τους στο βαρόμετρο Πολυμερόπουλος. 
β) Η κυβέρνηση όταν ακολουθεί τη σωστή γραμμή, φέρνει και αποτελέσματα. Γιατί το δίκαιο και το σωστό αναγνωρίζεται από εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που την αφορούν, εκπροσωπεί και θέλει να συνεχίσει να εκπροσωπεί. Αυτή η απόφαση είναι από εκείνες που αφαιρούν από το κεφάλαιο και προσθέτουν στην εργασία.