Οφείλουμε να πάμε πιο βαθιά στις αιτίες της τύφλωσης και απομάκρυνσής μας από την πραγματικότητα.
Η Jeena Wortham, συντάκτρια των New York Times, ειδική στις νέες τεχνολογίες και ιδίως στα κοινωνικά Μέσα, σε άρθρο της (22.11.2016) κάνει την αυτοκριτική της και επικρίνει το επικίνδυνο πολιτικό και κοινωνικό αποτέλεσμα της λειτουργίας και της γιγάντωσης αυτών των κυριάρχων πλέον «ενημερωτικών» Μέσων, όπως το Facebook, το Twitter και το Instagram: «Πέρασα την τελευταία δεκαετία διδάσκοντας σε στελέχη του Facebook κ.λπ. ποιες ειδήσεις και φωτογραφίες δεν θα ήθελα να βλέπω στην οθόνη μου και όλοι τους ακολουθούσαν τις συστάσεις μου», λέει η ειδική δημοσιογράφος και εξηγεί: «Κάθε φορά που διάβαζα ένα άρθρο που μου άρεσε ή κλίκαρα ένα λινκ ή «έκρυβα» ένα άλλο, ο αλγόριθμος των εφαρμογών κατέγραφε την προτίμησή μου και μου έδειχνε μόνο ό,τι εκτιμούσε πως θα μου άρεσε».
Με λίγα λόγια ομολογεί ότι η ενημέρωσή της για τα πράγματα που το μηχάνημα έκρινε ότι την ενδιαφέρουν, την απομάκρυνε από τη γενική, τη μεγάλη εικόνα των κοινωνικών διεργασιών και των πραγματικών πεποιθήσεων των «υπόλοιπων» ανθρώπων, πλην του κύκλου των «δικών της», δηλαδή των ομοϊδεατών της, κατά κάποιο τρόπο.
Οι μαθηματικοί αυτοί ψηφιακοί δρόμοι -γράφει η Wortham- στην περίπτωσή της έκαναν ακριβώς αυτό που τους είχε πει να κάνουν: «να μπλοκάρουν ρατσιστικά, μισογυνικά και αντιμεταναστευτικά σχόλια και να αποκρύπτουν όσους δεν στήριζαν το κίνημα κατά της αστυνομικής βίας». Όλα αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν και σε εκατομμύρια άλλους εγγεγραμμένους στα social media ανθρώπους σε όλες τις χώρες, με τρόπο που να μην μπορεί να συνειδητοποιηθεί και να μετρηθεί το εύρος της δημοτικότητας μιας ρατσιστικής ιδέας, μιας απάτης, ενός ψέματος και όλων των άλλων ιδεολογικών «τεράτων» της εποχής, όπως η δημοφιλία του Τραμπ, η διάδοση της μισαλλοδοξίας και της απερίγραπτης συνωμοσιολογίας.
«Δεδομένου ότι 40% των Αμερικανών εξασφαλίζουν την ενημέρωσή τους από το Facebook», συμπεραίνει, «ο εντοπισμός άλλων απόψεων δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολος. Παρά ταύτα, επέλεξα να δημιουργήσω ιδιότυπο κουκούλι, από το οποίο δεν εξήλθα παρά μόνον μετά τις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου».
Και στην Ελλάδα, όμως, οι χρήστες του internet αυξάνονται διαρκώς, άρα πολλαπλασιάζονται και οι ιδεολογικοπολιτικές «εξαρτήσεις» των πολιτών από τα κυρίαρχα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στην περίπτωση δε, που οι πολίτες θέλουν και επιπλέον «εναλλακτική ενημέρωση», στρέφονται σχεδόν αποκλειστικά στην άλλη κυρίαρχη πηγή «ενημέρωσης», τα «ελεύθερα» ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ και μάλιστα εντελώς δωρεάν.
