Αυτός είναι ο λόγος που εξαίρεσαν τον Αλ. Τσίπρα από την Προανακριτική -φροντίζοντας να πουλήσουν την αδυναμία τους ως πολιτικό ήθος και μεγαλοψυχία. Θα άφηναν μάλιστα την υπόθεση εκτός Βουλής, στα χέρια του ΣΚΑΪ, αν δεν είχαν την πίεση από τον Α. Σαμαρά -ο οποίος είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένος που δεν έγινε Επίτροπος και μάλλον δεν θα γίνει και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ετσι εξηγείται το ότι η κυβέρνηση κράτησε τόσο εμφανείς αποστάσεις από τη χθεσινή συζήτηση δίνοντας την κοινοβουλευτική μάχη με τον Πλεύρη και τον Λιβανό και αφήνοντας άδεια τα κυβερνητικά έδρανα. Κοπανώντας την, δηλαδή, και δίνοντας για μια φορά ακόμα στην κοπάνα της ηθικό περιεχόμενο. Πολύ πειστικό.

Υπάρχει όμως η προσδοκία ενός πολιτικού οφέλους από όλη αυτή την ιστορία: να ξεχάσει ο κόσμος ποιο είναι το πραγματικό σκάνδαλο Novartis και τι ακριβώς αφορά.

Να ξεχάσει ότι για δεκαετίες, ακόμα και μέσα στην κρίση, χρυσοπλήρωνε τις μπίζνες της πολυεθνικής φαρμακευτικής, που θησαύριζε με κυβερνητικές πλάτες. Να ξεχάσει ότι υπάρχει διεθνής έρευνα για το ζήτημα.

Όταν ακούει «Novartis», να σκέφτεται Ρασπούτιν και μηχανορραφίες προκειμένου να μην θιγεί η υπόληψη πολιτικών γιγάντων σαν τον Άδωνι και τον Λοβέρδο. Και, παράλληλα, να ασκηθεί πίεση στους εισαγγελείς που συνεχίζουν τη διερεύνηση της υπόθεσης.

Εκεί δίνεται η πολιτική μάχη. Δεν πρέπει να τους περάσει. Η μάχη για διαφάνεια και δικαιοσύνη πρέπει να δοθεί μέχρι τέλους.