Πιάσε την πένα, ποιητή, άπλωσε το λευκό χαρτί, άνοιξε την καρδιά σου και άσε να ξεχυθούν οι λέξεις σαν αιμάτινος χείμαρρος. Πόσο ευλογημένος είσαι να ζεις στην εποχή της ποίησης, στη χώρα της ποίησης, εκεί που όλοι, το κράτος, η κυβέρνηση, οι δημοσιογράφοι, τα κανάλια, οι καλλιτέχνες, κλίνουν ευλαβικά το γόνυ στο μέτρο, στο ρυθμό, στην ομοιοκαταληξία. Γι' αυτό σου λέω, ποιητή, άνοιξε την καρδιά και ευλόγησέ μας με τις λέξεις της,
Μόλις βγάλεις την πρώτη σου συλλογή, ποιητή, οι εκδόσεις Λιβάνη, ο μεγαλύτερος των οίκων, θα ιδρύσει τμήμα ποίησης ειδικά για σένα. Για σένα θα πλαστεί κάτι εκ του μηδενός, όπως ο Πατήρ έπλασε εκ του μηδενός τον κόσμο, για να τον σώσει αργότερα ο Υιός του. Στις πεζές μας ημέρες του παίρνουν του γιου ένα σκούτερ, τι να πει κανείς, ω καιροί, ω ήθη.
Κι όταν εκδοθεί η συλλογή σου, ποιητή, όταν έρθει η μεγάλη ώρα της παρουσίασης, δεν θα σε ρίξουν στα καταγώγια και στα χαμαιτυπεία. Θα σου ανοίξουν διάπλατα τις πύλες του Μουσείου της Ακρόπολης, να ατενίζεις από τα παραθύρια τον Ιερό Βράχο της Παλλάδας και της Ιερή Κατοικία του Άκη. Να σε χαϊδεύουν, ποιητή, η αύρα της ιστορίας και η τσίκνα από την καλαματιανή γουρουνοπούλα που ψένουν στο κυλικείο τα ανίψια του Σαμαρά. Τσίκνα ιαματική, σπονδή στους θεούς που κείτονται παραδίπλα αγαλματένιοι.
Σε λίγο θα ανοίξουν οι πύλες, ποιητή, και θα εισβάλουν λεφούσια οι εκλεκτοί να σε τιμήσουν. Η Τρέμη, ο Πρετεντέρης, ο Χατζηνικολάου, η Χούκλη, ο Καλημέρης, ο Σίμος Κεδίκογλου, η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, ο Ανδρέας Ψυχάρης, η Φωτεινή Πιπιλή, ο Σπύρος Λυκούδης, ο Θόδωρος Μαργαρίτης, ο Φίλιππος Πλιάτσικος και πάνω απ' όλους η Άννα Νταλάρα με τον σύζυγό της, που σου έκανε την τιμή να περάσει μαζί σου τη γιορτή της. «Αχ Αννούλα του φραγκοφονιά, ναι, θα είμαι πια μαζί σου, στου Δεκέμβρη τις εννιά, που ‘χεις, Άννα, τη γιορτή σου», θα γράψεις για εκείνη. .
Πριν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, ποιητή, θα εισβάλει στην αίθουσα η ηγεσία του τόπου. Θα διαβούν το κατώφλι ο πρωθυπουργός κι αυτός που νομίζει ότι είναι ο πρωθυπουργός, ο εκείνος κι ο εγώ, ο εγγονός της Δέλτα και ο καλύτερος πελάτης της ΔΕΛΤΑ. Θα βρεθούν κοντά σου, ποιητή, ο Σαμαράς, ο φίλος του Ελύτη- «Ἄξιον ἐστὶ τὸ κάμα που κλωσσάει/ Στὸ γιοφύρι ἀποκάτω τὰ ὡραῖα κοτρόνια/Τὰ σκατὰ τῶν παιδιῶν μὲ τὴ πράσινη μύγα/Ἕνα πέλαγος βράζοντας καὶ δίχως τέλος…» - και ο Βενιζέλος, που είναι καβαφικός ήρωας εν αγνοία του. Ανεπαισθήτως σ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω, Ευάγγελε, και δεν έχει βρεθεί ακόμη κάποιος να σου το πει.
Τόσο σπουδαίο είναι το έργο σου, ποιητή, που πριν καν εκδοθεί, πριν καν γραφεί, ίσως, το μελοποίησαν συνθέτες σαν τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Σαν καμπάνες αντήχησαν στο διάκενο του Μουσείου τα τραγούδια σου, έφτασαν σε ύψη δυσθεώρητα κι ακόμη πιο ψηλά, στο στόμα της Φωτεινής Δάρρα, που ερμήνευσε συγκλονιστικά τον «Ρομπέν των Θαλασσών». Σε τραγούδησε, ποιητή, η Δάρρα, που παλιά είχε τραγουδήσει Καβάφη- «τη εξαιρέσει εμού, τη εξαιρέσει εμού», φώναζε ο Αλεξανδρινός, δεν τους ακούνε όμως οι ζωντανοί τους αποθαμένους.
Κι όταν γυρίσεις, ποιητή, στο ταπεινό σου σπίτι κατάκοπος κι ευτυχισμένος, θα ανοίξεις την τηλεόραση και θα δεις τα κανάλια, όλα τα κανάλια, το ΜΕΓΚΑ, τον ΑΝΤΕΝΝΑ, τον ΣΚΑΙ, το ΣΤΑΡ, να ασχολούνται επί δέκα λεπτά με την ποίησή σου. Κάθε βράδυ τα ίδια και τα ίδια, κάθε βράδυ δέκα λεπτά ποίηση απ΄ όλα τα κανάλια. Νισάφι πια με την ποίηση, δείξτε και τίποτα άλλο, δείξτε μας, επιτέλους, την Μαριάννα Βαρδινογιάννη και την Μαρί Κυριακού.
Εξόριστε ποιητή Χρήστο Παναγιωτόπουλε, διευθυντή ειδήσεων και ενημέρωσης του ΜΕΓΚΑ, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; Βλέπω ΜΕΓΚΑ, αλλά έτσι όπως πάει το πράγμα, σε λίγο θα το βλέπω μόνο εγώ.
