«Οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες, οι μεσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα, οι μικροί άνθρωποι μιλούν για τους άλλους».

Πλάτων

Το είδα γραμμένο έξω από την τουαλέτα (!) μιας ταβέρνας στο Χαλάνδρι. Αμέσως σκέφτηκα: «είναι δυνατόν ο Πλάτωνας να είπε αυτήν τη βλακώδη κοινοτοπία»; Γυρίζοντας σπίτι μου γκουγκλάρω και ανακαλύπτω ότι δεν είναι και λίγοι (και μάλιστα επώνυμοι!) αυτοί που αναπαράγουν στο διαδίκτυο την παραπάνω ανοησία. Φυσικά, κανείς δεν παραθέτει σε ποιο κείμενό του ο Πλάτων το αναφέρει. Δεν βρίσκω πουθενά παραπομπή.

Πεπεισμένος ότι ο Πλάτων δεν έχει πει αυτή τη βλακεία συνεχίζω την αναζήτηση -αν και όλοι έχουν πει βλακείες, ο Πλάτων δεν αποτελούσε εξαίρεση.   

Με τα πολλά, μαθαίνω τα εξής: τέτοιο… τσιτάτο δεν υπάρχει πουθενά αυτολεξεί στον Πλάτωνα. Υπάρχει ωστόσο μια ρήση που αποδίδεται ιστορικά στην Έλινορ Ρούσβελτ και που έχει μια κάποια μακρινή συγγένεια με την ανοησία έξω από την τουαλέτα της ταβέρνας:

«Τα σπουδαία μυαλά συζητούν ιδέες, τα μέτρια μυαλά συζητούν τα γεγονότα, τα αδύναμα μυαλά συζητούν για τους άλλους».

Η ρήση αυτή φέρει σίγουρα ένα κάποιο πλατωνισμό. Τον ιδεαλισμό του Πλάτωνα -την πρωτοκαθεδρία των ιδεών σε σχέση με τα εμπειρικά δεδομένα («τα γεγονότα»). Και ασφαλώς, τον βαθύ του ελιτισμό («μέτρια… αδύναμα μυαλά») -ο Πλάτωνας υπήρξε θανάσιμος εχθρός της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.

Αλλά, είναι εντυπωσιακό. 2.500 χιλιάδες χρόνια μετά ο ελιτισμός και η ουσιαστική απέχθεια προς τις κατώτερες τάξεις κατοικοεδρεύουν σε μια ταβέρνα των βορείων προαστίων της Αθήνας. Μωρέ, μπράβο…