Η οικονομική και υγειονομική κρίση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αποδιοργάνωση της κοινωνικής συνοχής. Η πανδημία επιτάχυνε την πολιτική και κοινωνική αστάθεια. Αυξάνεται το αίσθημα ανασφάλειας και φόβου για το μέλλον. Ενισχύεται η πεποίθηση ότι «τα δύσκολα είναι μπροστά μας».
Ωστόσο, οι δυσκολίες που βιώνουμε, επανατοποθετούν τις αξίες μας. Ενάντια σε ατομισμό ή εκδηλώσεις κοινωνικού αυτοματισμού, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, η κοινωνική αλληλεγγύη αναγνωρίζεται ως προϋπόθεση για να «μείνει η κοινωνία όρθια». Το δημόσιο σύστημα υγείας και η στήριξή του, σε βάρος του ιδιωτικού τομέα, αναδεικνύεται αναντικατάστατο στην αντιμετώπιση του κορονοϊού. Η οικονομική κρίση απαιτεί την άμεση παρέμβαση του κράτους για τη στήριξη εργασίας και επιχειρηματικότητας, ενάντια στην «ανοσία αγέλης» που προτείνει η οικονομία της ελεύθερης αγοράς.
Η εποχή μας, λοιπόν, είναι μια μεταβατική περίοδος, στην οποία η απόρριψη του νεοφιλελευθερισμού και οι διαχρονικές αξίες της Αριστεράς κερδίζουν έδαφος σε ευρύτερες δυνάμεις. Αυτή η αξιακή επανατοποθέτηση ανοίγει τη δυνατότητα ενός συνολικού κοινωνικού μετασχηματισμού.
Ετσι καθορίζεται ο πολιτικός μας στόχος. Η διαμόρφωση του συσχετισμού δυνάμεων που θα οδηγήσει σε πολιτική ήττα τη νεοφιλελεύθερη πρόταση και σε μία νέα αριστερή προοδευτική πλειοψηφία. Μια πλειοψηφία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που, μαζί με άλλα, θα επιβάλει και τη «δεύτερη φορά Αριστερά».
Για να επιτύχουμε, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ορισμένα θέματα:
Πρώτο: οι δράσεις μας με τις μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις προϋποθέτουν και απαιτούν τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αγωνιστές της Κεντροαριστεράς, που συγχρονίζουν στους αγώνες τον βηματισμό τους με τον δικό μας, είναι υπαρκτό πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα και όχι «θεωρητική» επινόηση.
Πρέπει να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα, ώστε να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή τους στη ζωή του κόμματος. Με σεβασμό στην όποια διαφορετικότητα των προσεγγίσεων, με εμπιστοσύνη στη φυσιογνωμία του κόμματός μας, με συντροφικότητα απέναντι στις όμορες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, είναι επιταγή των καιρών να προχωρήσουμε στη μαζικοποίηση του κόμματός μας. Η έκβαση αυτής της προσπάθειας θα επηρεάσει καθοριστικά τον στόχο μας.
Δεύτερο: η πανδημία δημιούργησε το απαραίτητο ιδεολογικό υπόβαθρο για να ανοιχτούμε στην κοινωνία. Παράλληλα, η οικονομική, υγειονομική και κοινωνική κρίση επιδρά στις σχέσεις με την «τυπική» πολιτική δραστηριότητα. Αυτό ας το κρατήσουμε στην προσέγγιση, την επικοινωνία, τις μορφές δράσης μας, στις παρεμβάσεις και βελτιώσεις στη συλλογική λειτουργία του κόμματός μας. Για να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να βρούμε κοινές διαδρομές, με τις κοινωνικές δυνάμεις που αντιστέκονται στη νεοσυντηρητική επέλαση.
Τρίτο: το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο -όλες οι ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις που το απαρτίζουν- με την πολύπλευρη, πολύμορφη και πολυεπίπεδη παρέμβασή του, επιτίθεται στη δυναμική που διαφαίνεται σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να ηγηθεί πολιτικά στη συσπείρωση της Κεντροαριστεράς.
Επιτίθεται και στη φυσιογνωμία, την ταυτότητα και το πρόγραμμα του κόμματος. Ομολογημένα ή όχι, η προσπάθειά τους συνοψίζεται στον στόχο «να μην ξαναβρεθεί η Αριστερά στη διακυβέρνηση της Ελλάδας» ή, αν αυτό είναι αναπόφευκτο, να είναι «μια ανεκτή διακυβέρνηση από ένα “μη αριστερό” κόμμα». Το ιδεολογικοπολιτικό μέτωπο σε αυτές τις μεθοδεύσεις πρέπει να είναι διαρκές, συνεχές, αταλάντευτο και ανυποχώρητο.
Τέταρτο: τα μέτρα της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη για τη στήριξη εργασίας και κοινωνικού κράτους βρίσκονται σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Είναι τελείως ανεπαρκή στην αντιμετώπιση της καταστροφής. Ετσι αναμένονται μέρες οργής, αγανάκτησης και αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη πολιτική πρόταση της Ν.Δ. Γι’ αυτό και έφεραν νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και την ενίσχυση της καταστολής.
Εχουμε την ιστορική ευθύνη να σχεδιάσουμε τη νικηφόρα προοπτική της δημοκρατικής παράταξης. Οι σημερινές αξιακές αποδοχές της Αριστεράς να μεταφραστούν σε μόνιμες πολιτικές επιλογές. Οι διεκδικήσεις για οικονομικά μέτρα, ανάκτηση της εργασίας, ενίσχυση κοινωνικού κράτους και δημόσιου συστήματος υγείας, εμβάθυνση της δημοκρατίας, να ενταχθούν και να σκιαγραφούν ένα μεγάλο πρόγραμμα κοινωνικής αλλαγής και παραγωγικής ανασυγκρότησης βασισμένο στις αξίες της Αριστεράς που ανέδειξε η πανδημία.
Σήμερα, που καθένας καλείται να αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει», οφείλουμε να παρουσιάσουμε το όραμά μας για το συλλογικό χτίσιμο της νέας Ελλάδας. Οπως τόνισε και ο πρόεδρος του κόμματος, σ. Αλέξης Τσίπρας:
● Θέλουμε να ξέρει η χώρα μας τι πρέπει να παράγει, σε ποιους τομείς πρέπει να επενδύσει και πώς.
● Θέλουμε ισχυρό κοινωνικό κράτος για να προστατεύει τη σωματική και την ψυχική υγεία κάθε πολίτη.
● Θέλουμε ισχυρό πλαίσιο εργασιακών δικαιωμάτων για να μπορεί κάθε εργαζόμενος να αισθάνεται ασφαλής και να είναι πραγματικά παραγωγικός.
● Θέλουμε άμεσες και πρακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
● Θέλουμε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος δικαίου, το οποίο δεν θα διαχωρίζει κανέναν και καμία με βάση το φύλο, την καταγωγή, το χρώμα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
● Θέλουμε συνθήκες για ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές και σταδιακά να δώσουμε τη δυνατότητα να πάρουν τη χώρα στα χέρια τους τα παιδιά του νέου αιώνα.
● Θέλουμε μια καλύτερη ζωή για κάθε Ελληνίδα και κάθε Ελληνα, σε μια χώρα που δεν θα σχεδιάζει για να ζει με ορίζοντα τον επόμενο μήνα, αλλά τις επόμενες δεκαετίες.
* Βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
