Δεν είναι μόνον η έκθεση του ΟΟΣΑ που διαλύει το success story της μνημονιακής τριανδρίας. Οι επισημάνσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλου, αν και διπλωματικές, αποκαλύπτουν ότι περίπου δυο γενιές, όσοι συνταξιοδοτηθούν από το 2020 έως το 2060, θα παίρνουν σύνταξη ένδειας, καθώς το κράτος θα εγγυάται μόνο την εθνική σύνταξη των 360 ευρώ και τα ταμεία, με λεηλατημένα τα αποθεματικά τους λόγω PSI και παρατεταμένης κρίσης, θα αδυνατούν να συμπληρώνουν. Το ασφαλιστικό σύστημα, καθώς η ύφεση θα εναλλάσσεται με την αναιμική ανάκαμψη για πολλά χρόνια, θα γίνει κεφαλαιοποιητικό. Ό,τι δίνεις θα παίρνεις! Γι' αυτό ο Προβόπουλος μάς σπρώχνει στην ιδιωτική ασφάλιση. Ό,τι δίνεις θα παίρνεις! Εκτός κι αν φαληρίσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, όπως συνέβη προσφάτως στις ΗΠΑ.
Η επισήμανση Προβόπουλου επιβεβαιώνει με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι το Μνημόνιο ήρθε για να μείνει. Παρά την προπαγάνδα των κυβερνητικών εταίρων ότι έρχεται το τέλος του, το Μνημόνιο διέλυσε το κράτος πρόνοιας και στη θέση του προωθεί μοντέλα κοινωνικού δαρβινισμού. Οι ισχυρότεροι, ολοένα και λιγότεροι, θα επιβιώσουν, οι ασθενέστεροι θα χαθούν! Το κράτος απεκδύεται των ευθυνών του για αξιοβίωτη ζωή των πολιτών και η κοινωνική αναδιανομή μεταβάλλεται σε ανάμνηση "χρυσής εποχής" μέσα στη δογματική επιμονή της τρόικας για τον εκμηδενισμό των δημοσίων ελλειμμάτων.
Υπάρχουν κι άλλες ειδήσεις που επιβεβαιώνουν ότι στραβά αρμενίζουμε. Τα δύο τρίτα των Ελλήνων φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, επτά στους δέκα νέους είναι άνεργοι, εννέα στις δέκα επιχειρήσεις οδηγούνται στη ζώνη πτώχευσης. Η πορεία αυτή δεν διορθώνεται με μικροαλλαγές. Απαιτείται ριζική στροφή. Δεν αρκούν ασκήσεις φιλανθρωπίας εντός του Μνημονίου. Δεν αρκούν όμως και μόνον οι αντιπολιτευτικές φωνές, όσο κι αν δίνουν το στίγμα μιας αναγκαίας "δημοκρατικής αδιαλλαξίας". Χρειάζονται προτάσεις, που πρώτα και κύρια ανταποκρίνονται στην ανάγκη των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων για άμεση ανακούφιση από τη λιτότητα. Κοινωνική ασπίδα ενταγμένη σε μια πορεία παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, αναγέννησης της πολιτικής και πνευματικής ζωής, αποκατάστασης της δημοκρατίας.
Αυτή η πορεία προϋποθέτει και επιταχύνει την ανατροπή των συσχετισμών, με την επιστροφή στο προσκήνιο του λαϊκού παράγοντα. Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη συμβολή της σύγχρονης Αριστεράς για τη νέα, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση, σ' έναν ορίζοντα επανίδρυσης της Ευρώπης. Στον αντίποδα της επιχειρούμενης ανακαίνισης του κυρίαρχου μνημονιακού πολιτικού συστήματος, με την ακροδεξιά κλίση της Ν.Δ., τη συγκρότηση νόθων πολιτικών σχημάτων του συντηρητικού χώρου και την ανιστόρητη σύμπραξη με τη Δεξιά των δύο σχημάτων της Κεντροαριστεράς, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Ποτέ στην Ιστορία η όποια Κεντροαριστερά δεν συγκροτήθηκε υπό την ηγεμονία της Δεξιάς και εναντίον της Αριστεράς.
