Στην πορεία σου, στον επαγγελματικό χώρο, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις. Δέχεσαι προτάσεις για δουλειά. Σοβαρές. Υπεύθυνες. Δελεαστικές η απορριπτέες. Ελαφρώς ενθαρρυντικές για την καριέρα σου. Προτάσεις που σηματοδοτούν το επίπεδο των εξελίξεων στην προσωπική σου ζωή. Υπάρχουν και κρυφές παγίδες. Που σου διογκώνουν το μέλλον. Με φούμαρα. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Πόσο έξυπνος είσαι για να αποφύγεις; Την ήττα.
Οι σκέψεις μου ξεκίνησαν όταν άκουσα μία έκφραση στην αγγλοσαξονική. Σχετικά με έναν νέο που μία ζωή έδωσε εξετάσεις τις οποίες πέρασε με άριστα και θέλει μία καλή καριέρα. Ψάχνει, ακούει, προσπαθεί αλλά… δέχεται υποτιμητικές προτάσεις. Που τον προτρέπουν να λειτουργήσει υπάκουα. Με τα δύο μάτια του κλειστά και με το ένα χέρι δεμένο. Πίσω. Σκλάβος, σαν κερί αναμμένο, δηλαδή πάντως καιρού αλλά στην ουσία πρόταση χαμηλότερη των προσδοκιών. Του. Συνειδητά να δεχτεί λιγότερα από όσο ξέρει και μπορεί. Να χαμηλώσει το επίπεδο των απαιτήσεων. Να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί ότι δεν ήρθε ακόμα η στιγμή του. Να λάμψει!
Η πρώτη αντίδραση μου ήταν αρνητική. Υπάρχει μεγάλη ανεργία στους νέους. Όσο πιο καταρτισμένοι είναι τόσο πιο δύσκολα βρίσκουν μία δουλειά ανάλογη με τα προσόντα τους. Τόσα χρόνια, τόσες θυσίες, τόση προσπάθεια και τόσα όνειρα πάνε χαμένα. Πώς να χαραμίσει τα νιάτα του και τα άριστα πτυχία του; Να κάνει την έκπτωση για να ζήσει; Ο στόχος του ήταν να γίνει επιτυχημένος αλλά με την αποδοχή τέτοιας πρότασης απομακρύνεται από το όραμά του. Καταστρέφει το μέλλον του. Δεν μπορώ να μπω στο πετσί του. Δεν ξέρω αν θέλει να επιλέξει αυτή την γραμμή επιβίωσης. Δίχως την κατάλληλη αμοιβή.
Είδα στο μυαλό μου την εικόνα του νέου με τα μάτια του κλειστά και με το ένα χέρι δεμένο. Θυμήθηκα ότι η Δικαιοσύνη έχει πάντα τα μάτια κλειστά για να είναι αμερόληπτη και όχι επειδή είναι μειωμένων ικανοτήτων. Στο δεξί χέρι κρατάει την ζυγαριά και στο άλλο ένα σπαθί για την απονομή του δικαίου. Είναι πάντα σωστή; “Η δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά οι δικαστές βλέπουν. Η δικαιοσύνη είναι τυφλή για να μη βλέπει τους δικαστές ή οι δικαστές τύφλωσαν τη δικαιοσύνη για να μην τους βλέπει”; Αριστοτέλης.
Ποια είμαι εγώ να ξέρω τι είναι σωστό για τον άριστο και πετυχημένο φοιτητή και συνάμα άνεργο επιστήμονα; οι καιροί αλλάξανε και οι νέοι οφείλουν να ψάξουν τι είναι καλύτερο για το μέλλον τους. Να δεχτούν υποτιμητική πρόταση μόνο για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην; Για να περάσουν τη μπόρα. Να πέσουν στα μαλακά και ας είναι μικρότερη η αμοιβή τους ή να μην σταματήσουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Να τολμήσουν και να επιμένουν να ψάχνουν.
