Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, αφού πρώτα προχώρησε στην υποβάθμιση του ΣΕΠΕ, από Ειδική Γραμματεία σε μια «αποκομματικοποιημένη» Γενική Διεύθυνση στη συνέχεια κατήργησε πλήρως και την ελεγκτική αποζημίωση!
Ειδικότερα, στο σχέδιο νόμου με τον τίτλο «Επιτελικό Κράτος: Οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των Κυβερνητικών Οργάνων και της Κεντρικής Δημόσιας Διοίκησης», με το άρθρο 118 καταργείται το άρθρο 22 του νόμου 4613/2019 για την ελεγκτική αποζημίωση.
Το καταργούμενο άρθρο προέβλεπε τα εξής:
1. Στους επιθεωρητές, ελεγκτές και εμπειρογνώμονες των Σωμάτων και Υπηρεσιών Επιθεώρησης και Ελέγχου των φορέων της
παραγράφου 2 του άρθρου 1 του ν. 3074/2002 (Α΄296), που αμείβονται με τις διατάξεις του ν. 4354/2015 (Α΄ 176) και των
οποίων φορέων οι επικεφαλής συμμετέχουν στο Συντονιστικό Όργανο Επιθεώρησης και Ελέγχου (Σ.Ο.Ε.Ε.) του άρθρου 8 του ν.
3074/2002, καταβάλλεται ελεγκτική αποζημίωση ύψους πενήντα (50) ευρώ ανά ημέρα ελέγχου και μέχρι του ποσού των
τριακοσίων (300) ευρώ μηνιαίως. Η ελεγκτική αποζημίωση δεν περιλαμβάνεται στην έννοια των τακτικών αποδοχών των
δικαιούχων αυτής και δεν υπόκειται σε ασφαλιστικές κρατήσεις και στους περιορισμούς των ορίων των παραγράφων 2 και 3
του άρθρου 21 του ν. 4354/2015 (Α΄176).
2. Το ύψος της ελεγκτικής αποζημίωσης της προηγούμενης παραγράφου και το ανώτατο μηνιαίο όριο αυτής προσαυξάνονται
σε ποσοστό είκοσι τοις εκατό (20%) εάν οι προαναφερόμενες κατηγορίες προσωπικού έχουν κατά τη διενέργεια των ελέγχων
την ιδιότητα του ανακριτικού υπαλλήλου. Με απόφαση των Υπουργών Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Οικονομικών μπορεί
να αναπροσαρμόζονται τα ποσά της ελεγκτικής αποζημίωσης ανά ημέρα ελέγχου, το ανώτατο μηνιαίο όριο αυτής, καθώς και η
προσαύξηση του προηγούμενου εδαφίου.
3. Η παρούσα αποζημίωση συμψηφίζεται με οποιοδήποτε άλλο ελεγκτικό επίδομα, ελεγκτική αποζημίωση ή άλλη σχετική με
την άσκηση των ελεγκτικών τους αρμοδιοτήτων παροχή που καταβάλλεται στους υπαγομένους στις διατάξεις του παρόντος.»
Ως εκ τούτου, βήμα – βήμα υλοποιείται το πλάνο ενεργειών που οδηγεί συστηματικά σε υποβάθμιση το Σ.ΕΠ.Ε. και σε απαξίωση το έργο των Επιθεωρητών Εργασίας. Πλάνο που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις εξαγγελίες του Γ. Βρούτση.
Θυμίζουμε χαρακτηριστικά τη δήλωση του υπουργού Εργασίας κατά τη συνάντηση του με τους Επιθεωρητές Εργασίας, λίγα 24ωρα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του: «Με τη δική σας στήριξη, αλλά και με τη δική μας ισχυρή πολιτική βούληση, δρομολογούμε την περαιτέρω θεσμική και οργανωτική ενδυνάμωση του ΣΕΠΕ».
Πώς μεταφράστηκε αυτό; Στη μετατροπή, με Προεδρικό Διάταγμα (84/2019), της Ειδικής Γραμματείας του Σ.ΕΠ.Ε σε μια Γενική Διεύθυνση, τοποθετμένη σε μια υπερδιευρυμένη Γενική Γραμματεία, με πολυσυλλεκτικά και ετερόκλητα τομεακά αντικείμενα, εντελώς άσχετα με την αποστολή του και μάλιστα εποπτευόμενα από το ίδιο πρόσωπο (περισσότερα εδώ).
Ο ίδιος ο κ. Βρούτσης, σε συνάντησή του με την Ομοσπονδία Συλλόγων του υπουργείου Εργασίας ισχυρίστηκε ότι η ενίσχυση του παρεμβατικού μηχανισμού του Σ.ΕΠ.Ε., «μέσω και της νομοθέτησης θετικών διατάξεων, αποτελεί βασική πολιτική προτεραιότητα της Κυβέρνησης και της νέας πολιτικής ηγεσίας, η οποία θα οικοδομήσει μια άριστη συνεργασία με τους λειτουργούς του Σώματος, τους οποίους εμπιστεύεται, με σκοπό τη στήριξη και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του έργου τους».
Προφανώς, η... στήριξη αποτυπώνεται στην προαναφερθείσα κατάργηση της ελεγκτικής αποζημίωσης! Πράξη που αφαιρεί σημαντικό κίνητρο για ελέγχους και αποδεικνύει ότι η νέα πολιτική ηγεσία επιφυλάσσει για τους επιθεωρητές ρόλο διοικητικού υπαλλήλου και όχι υπεραπιστή των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοτικη ασυδοσία.
Από την πλευρά της, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Επιθεωρητών Εργασίας καλεί με ανακοίνωσή της (1/8/19) τον κ. Βρούτση να αποκαταστήσει άμεσα την ανεξάρτητη και αυτόνομη λειτουργία στου Σ.ΕΠ.Ε. και το κύρος των Επιθεωρητών Εργασίας, που επλήγησαν με τις πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις, θεσμικά και οικονομικά, αποφεύγοντας και κάθε περαιτέρω πρωτοβουλία αποδόμησης και υποβάθμισής τους.
Δύσκολο να εισακουστεί από μία πολιτική ηγεσία η οποία, από θέση αρχής, υλοποιεί την υποβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών προς όφελος των κοινωνικών συμφερόντων που (αυτή η ηγεσία) εκπροσωπεί.
