to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Με αφορμή την εμβληματική φωτογραφία των καιρών μας

«Η περίφημη φωτογραφία με τον απομονωμένο Τραμπ, την Μέρκελ να φαίνεται να του ζητά τον λόγο, και τους υπόλοιπους ηγέτες των G7 να παρατηρούν αμήχανα είναι, όντως, μία εμβληματική φωτογραφία των καιρών μας. Ωστόσο παραμένει παραπλανητική, για αρκετούς λόγους»


Η περίφημη φωτογραφία με τον απομονωμένο Τραμπ, την Μέρκελ να φαίνεται να του ζητά τον λόγο, και τους υπόλοιπους ηγέτες των G7 να παρατηρούν αμήχανα είναι, όντως, μία εμβληματική φωτογραφία των καιρών μας. Ωστόσο παραμένει παραπλανητική, για αρκετούς λόγους. Καταρχήν εννοεί να παραπέμπει στην ιδέα ότι οι πολιτικοί ηγέτες των μεγάλων βιομηχανικών χωρών, έστω αυτοί, καθορίζουν τις τύχες του περιφερειοποιημένου μας κόσμου σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι το κάνουν οι τεράστιοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι.

Επιπλέον, παρότι η φωτογραφία περί του αντιθέτου δίνει την εντύπωση, στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν τον δεύτερο λόγο, παρακολουθούν εκ των υστέρων την ολοένα και πιο ακραία πορεία της παρούσας εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ: Αποχώρηση από την Συμφωνία του Παρισιού, μονομερής αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του Ισραήλ, ακύρωση της συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν, επιβολή σοβαρών δασμών εις βάρος των δυτικών του εταίρων.

Προηγούμενος ο Τραμπ είχε διαρρήξει τις πιο σημαντικές περιφερειακές συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου και είχε ανατινάξει τις πιθανότητες για την επίτευξη νέων, όπως η περίφημη διατλαντική ένωση, όνειρο του παγκοσμιοποιητικού νεοφιλελεύθερου μπλοκ δυνάμεων. Του οποίου βασικός εκπρόσωπος είναι μία πολιτικός στην δύση της καριέρας της, η Μέρκελ-η οποία έχει πάρει από τον Μπαράκ Ομπάμα το δαχτυλίδι του ηγέτη του ''ελεύθερου κόσμου'', όπως τον προσδιόρισε ο προηγούμενος αμερικάνος πρόεδρος.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, δηλαδή η Μέρκελ και ο Μακρόν, είναι εκπρόσωποι αυτού του παγκοσμιοποιητικού νεοφιλελεύθερου μπλοκ δυνάμεων όσο είναι και ηγέτες των χωρών τους. Ηγέτες μίας πολιτικής πραγματικότητας που ολοένα πηγαίνει και πιο Δεξιά. Εκπρόσωποι καταστολής και όχι λύσης των αντιφάσεων, και των πολλαπλών αντιθέσεων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Εντός του οποίου οι ανισορροπίες, οι ανισότητες, οι εθνικισμοί, σκάβουν τα θεμέλια της οποιασδήποτε προοπτικής ενότητας.

Βέβαια, η προοπτική μιας αδέσμευτης από την αμερικάνικη επιρροή γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη δεν άρεσε ούτε στον Ομπάμα-γιατί να αρέσει στον Τραμπ; Εξάλλου η συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η της ίδιας της γερμανικής κρατικής οντότητας, αποτέλεσε πρόκριμα της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής στα πλαίσια της αντιπαράθεσης της με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Ή, σήμερα, ενάντια στην προοπτική αυτόνομης συμμαχίας/σύγκλισης με την Ρωσία και την Κίνα.

Όλοι οι μεταπολεμικοί και οι μεταψυχροπολεμικοί όροι συγκρότησης του κόσμου είναι υπό αναίρεση. Υπό αναίρεση ο ΟΗΕ, ο ΠΟΕ, το ΝΑΤΟ, οι σχέσεις του δυτικού κόσμου με την Ρωσία, παράλληλα με την μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας οικονομίας προς την Ανατολή: Μία μετατόπιση διαστάσεων ιστορικής σημασίας. Οι ΗΠΑ ως τώρα διαχειρίζονταν αυτήν την πραγματικότητα με την ιδεολογική τους επιρροή, την νομισματική τους ηγεμονία, την προσεχτική ανάπτυξη μίας ευέλικτης πολιτικής νέων συμμαχιών, δίχως ταμπού. Και, ασφαλώς, την υπενθύμιση της στρατιωτικής τους ισχύος. Του ρόλου-προστάτη για το σύνολο των δυτικών δυνάμεων. Τώρα ο Τραμπ φαίνεται να είναι επιρρεπής σε πιο οριακές παρεμβάσεις, όχι άσχετες, ασφαλώς, με το είδος του κεφαλαιοκρατικού μπλοκ που εκπροσωπεί.

''Ας μην γελιόμαστε, πλέον δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στον αμερικάνικο παράγοντα σχετικά με την ασφάλεια της ηπείρου'' δήλωσε πρόσφατα η Μέρκελ, επισημαίνοντας ότι συμφωνεί με την Γαλλία για την ανάγκη ταχείας ανάπτυξης καθαρά ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων. Αυτή και αν είναι τοποθέτηση με σημασία. Επιπλέον, την εβδομάδα που πέρασε πληροφορηθήκαμε την οριστική διασάφηση των γερμανικών απόψεων για το οικονομικό σκέλος της Ένωσης.

Δηλαδή, πληροφορηθήκαμε, ότι στις προσεχείς συνόδους κορυφής θα εκκινήσει τυπικά η διαδικασία για την μεταμόρφωση του ευρωπαϊκού μηχανισμού βοήθειας σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Με αρμοδιότητες εποπτικές, αντίστοιχες με εκείνες του ΔΝΤ. Με πλειοψηφική λειτουργία και ρόλο στις αποφάσεις: Οι χώρες που θα προσφεύγουν σε αυτό το ταμείο θα είναι βαθιά υποτελείς στην Γερμανία και τυπικά, και με την συναίνεση τους. Εξάλλου στην Ένωση θα διαμορφωθούν οι ζώνες δυναμικής, η Ένωση των πολλών ταχυτήτων, με υποχρεώσεις για τους από κάτω, και ολοένα λιγότερες δεσμεύσεις για τους από πάνω.

Και εδώ η Ευρώπη αλλάζει ακριβώς στο φόντο της παγκόσμιας αντιπαράθεσης, στο ξετύλιγμα της οποίας η Ευρώπη αναδείχτηκε στον αδύναμο κρίκο: Ένα σκληρό νόμισμα για τις χρηματοπιστωτικές του λειτουργίες, που ωστόσο δεν μπορεί να είναι εύκαμπτο και ανταγωνιστικό εμπορικά, και που επιπλέον δεν καλύπτεται από καμία αυτόνομη στρατιωτική δύναμη. Τα όρια του ευρώ αναδείχτηκαν σε όλες τους τις διαστάσεις μεσούσης της παγκόσμιας κρίσης, και το ελληνικό παράδειγμα, με την γεωπολιτική διάσταση της χώρας μας, να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Επομένως η Ευρώπη των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων προσπαθεί να περιφρουρήσει την ύπαρξη της. Ό,τι θυμίζει την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της μεταπολεμικής ειρήνης τίθεται ουσιαστικό στο περιθώριο. Παράλληλα με τις οικονομικές και στρατιωτικές προτεραιότητες, εξάλλου, πάλι την βδομάδα που πέρασε ακούστηκε και το σχέδιο διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, υπό την καθοδήγηση του ανατολικού μπλοκ του νεοφασισμού: Τελική εξολόθρευση της συνθήκης του Δουβλίνου, εγκαθίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης σε χώρα εκτός της Ένωσης. Επομένως, για να δέσει το γλυκό της νέας Ευρώπης του παγκόσμιου ψυχρού πολέμου, γίνεται σαφές ότι το σήμα στην Μέρκελ και τους κοινωνικοπολιτκούς συσχετισμούς που καλείται να διαχειριστεί σε κοινωνικό πεδίο το δίνουν οι πολιτικές δυνάμεις του ρατσισμού. Εκείνες ακριβώς, εξάλλου, που συνεργάτες του Τραμπ χαιρετίζουν ως δυνάμεις επιστροφής της Ευρώπης στον εθνικισμό!

Μοιάζουν με αυτοεκπληρούμενες προφητείας όλα αυτά. Η Ευρώπη θέλει να προστατευτεί από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό, και επενδύει στους πολιτικούς και ιδεολογικούς συμμάχους του Τραμπ, που πάντα βρίσκονταν στο εσωτερικό της! Δεν το λες και ιδιαίτερα δυναμική προοπτική-αντίθετα με ό,τι δείχνει η φωτογραφία.

Εκτός, όμως, από αυτοεκπληρούμενη προφητεία, για να πούμε και κάτι πιο θεμελιώδες, η παρούσα φάση των ανταγωνισμών δεν εκφράζει απλά την είσοδο στην δεύτερη δεκαετία μίας παγκόσμιας ανεπίστρεπτης κρίσης. Εκφράζει και το γεγονός ότι σε παγκόσμιο, πια, επίπεδο, αυτή η κρίση αποτελεί την νέα αντίθεση που παράγει η εποχή μας, εκείνη, δηλαδή, ανάμεσα στις δυνάμεις που διαχειρίζονται το κεφάλαιο και σε εκείνες στις οποίες αυτό ανήκει. Πρόκειται για μια αντίθεση που τέμνει οριζόντια όχι μόνο τις περιφερειακές ενώσεις και τον κόσμο, αλλά και τις ίδιες τις χώρες: Έτσι έχουμε το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος της ελέγχεται ανοιχτά από εισαγγελικές αρχές με ορίζοντα μέχρι και την αποπομπή του. Μιλάμε για ιστορικής διάστασης αντίθεση στην μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη!

Και κάτι για την Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο το βασικό που καλείται να κάνει μία εθνικά υπεύθυνη πολιτική πλατφόρμα διαχείρισης της τύχης της χώρας είναι, καταρχήν, να συγκροτήσει τις γειτονικές της συμμαχίες, τις περιφερειακές της προοπτικές, την θέση της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Ο κόσμος μας είναι αβέβαιος και εξαιρετικά επικίνδυνος. Εντούτοις υπάρχουν οι όροι ώστε χώρες σαν την Ελλάδα να εκμεταλλευτούν τις ρωγμές των μεγάλων αντιθέσεων. Και επειδή μία σοβαρή αριστερή πολιτική οφείλει να λαμβάνει υπόψιν πρώτιστα τις διεθνείς διαστάσεις του ελληνικού ζητήματος, αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει με την όλη της κυβερνητική εμπειρία η κυβέρνηση. Με τις διαπραγματεύσεις, το δημοψήφισμα, την μεσογειακή σύγκλιση, την προσπάθεια διευθέτησης των σχέσεων με τους βόρειους γείτονες. Μόνο που ο εχθρός βρίσκεται εντός των πυλών, και είναι σαφές πως πρόκειται για την ανεύθυνη αντιπολίτευση, τα μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του μεταπολιτευτικού μαύρου μετώπου και τον εθνικισμό.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)