To γκράφιτι που βλέπετε, βρισκόταν στον περίβολο του εργοταξίου του (τελειωμένου πλέον) νέου κτιρίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Παρόλο που οι καλλιτέχνες βρίσκονταν σε συνεννόσηση με τις αρχές, τα γκράφιτί τους ήταν εξαιρετικά επικριτικά για το ρόλο της ΕΚΠ και ηγετών σαν την Μέρκελ. (πηγή: Guardian)
Το πρακτορείο αναφέρει πως η εικόνα που έχουν οι φορείς χάραξης πολιτικής είναι αυτή ενός πληθυσμού της ευρωζώνης τόσο κουρασμένου από χρόνια οικονομικής αναταραχής, που ολοένα και περισσότερο εκλέγουν πολιτικούς που λένε «όχι» στην πανευρωπαϊκή συνεργασία και αψηφούν τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες η ΕΚΤ θεωρεί πως είναι κρίσιμες για την αναβίωση της οικονομίας.
«Παγιδευμένοι από την εντολή τους να αποτρέψουν τον πληθωρισμό, οι αξιωματούχοι φοβούνται ότι μπορεί σύντομα να υποχρεωθούν να προχωρήσουν σε ποσοτική χαλάρωση, η οποία δεν πρόκειται ποτέ να πετύχει από μόνη της», αναφέρει το Bloomberg.
Σε αρκετές ομιλίες, οι κεντρικοί τραπεζίτες, με πρώτο και κύριο τον Mάριο Ντράγκι, έχουν καλέσει τις κυβερνήσεις, από το Παρίσι μέχρι και τη Ρώμη, να συμπληρώσουν το πρόγραμμα τόνωσης, με την αναδιάρθρωση των οικονομιών τους και την τόνωση των επενδύσεων. «Η απάντηση –καθυστερήσεις των μεταρρυθμίσεων σε εθνικό επίπεδο και ένα πρόγραμμα υποδομών από τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ που δεν θα ενισχύσει τις δαπάνες μέχρι το επόμενο έτος- υπήρξε απογοητευτική.
«Η ΕΚΤ μπορεί απλώς να είναι ανίσχυρη», δήλωσε ο Ντάνιελ Γκρος, διευθυντής του CEPS. «Υπάρχουν εσωτερικοί πολιτικοί περιορισμοί για τους οποίους, σε επίπεδο ΕΕ, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Το πλήθος που φωνάζει για πρόγραμμα στήριξης, είναι βασικά η Νότια Ευρώπη. Δηλώνουν ότι η ΕΚΤ θα πρέπει να κάνει το καθήκον της, ανεξαρτήτως του τι κάνει η κυβέρνηση».
Το Bloomberg επισημαίνει ακόμη ότι από τον πυρήνα της ευρωζώνης στη Γαλλία, μέχρι την περιφέρεια, στην Ελλάδα, οι κυβερνήσεις έχουν να αντιμετωπίσουν την αυξημένη δημοτικότητα των κομμάτων διαμαρτυρίας. Αυτό περιορίζει το περιθώριο που έχουν να προωθήσουν αντιδημοφιλείς αλλαγές όπως το να καταστεί ευκολότερη η στροφή των εργαζομένων από μη παραγωγικές θέσεις εργασίας στην μετεκπαίδευση ή στην αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. «Η απειλή των πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα, στην Καταλονία, στην Ιταλία και στην Αυστρία, αφήνει την ΕΚΤ να κοιτάζει με απόγνωση, καθώς συρρικνώνεται ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας για δράση».
Στη Γαλλία, ο Φρανσουά Ολάντ, ο λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας, πλήττεται από την επιτυχία του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, της οποίας η αντί-μεταναστευτική και αντί-ευρωπαϊκή στάση, της έφερε τις περισσότερες ψήφους στις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου. Επίσης, έχει να ανησυχεί και για την επανεμφάνιση του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος υιοθέτησε μια ρητορική που έρχεται σε αντίθεση με το είδος της συνεργασίας που θέλει η ΕΚΤ.
«Στην Ελλάδα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τίθεται κατά της διάσωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, προηγείται στις δημοσκοπήσεις και θέλει πρόωρες εκλογές. Η ισπανική ανεργία βρίσκεται στο 24% και είναι πίσω μόνο από την Ελλάδα στην ευρωζώνη, και το Podemos, ένα αντί-καθεστωτικό κόμμα που δημιουργήθηκε στο τελευταίο έτος, είναι πιο δημοφιλές και από τα δύο κόμματα που έχουν μοιραστεί την εξουσία από τη δεκαετία του ‘80».
Όσον αφορά την Ιταλία, την πατρίδα του Ντράγκι, και μια οικονομία που βρίσκεται στον τρίτο χρόνο της ύφεσης, οι προσπάθειες μεταρρύθμισης του πρωθυπουργού Matteo Renzi, πλήττονται από το Κίνημα των Πέντε Αστεριών του Μπέπε Γκρίλο, ενός αντί-καθεστωτικού κόμματος που ήρθε δεύτερο στις ευρωεκλογές. Οι προσπάθειες για την αναδιοργάνωση των κανόνων στην αγορά εργασίας για να καταστεί ευκολότερη η πρόσληψη και απόλυση υπαλλήλων, έχει προκαλέσει διαμαρτυρίες.
Το κείμενο από το http://www.capital.gr/news.asp?id=2170518
