to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

16:41 | 05.01.2013

Πολιτική

Μαθήματα δημιουργικής γραφής 1

Του Πρόδρομου Σεϊτανίδη


Το γεγονός ότι έχετε πρόσβαση στο ίντερνετ και μπορείτε να γράφετε ό,τι θέλετε, δεν σημαίνει πως αυτομάτως οι αναγνώστες θα σπεύσουν να διαβάσουν τις αποκαλύψεις σας. Εάν ακολουθήσετε προσεκτικά τις οδηγίες αυτού του εισαγωγικού μαθήματος, ίσως καταφέρετε κάποτε ακόμη και βουλευτής να εκλεγείτε!



 
Φυσικά, το πρώτο από το οποίο θα ξεκινήσετε είναι να έχετε ένα καλό πορτρέτο σας για να συνοδεύει το κείμενό σας. Μπορεί να γράφετε ό,τι μπαρούφα πιστεύετε πως θα εξυπηρετήσει το σκοπό σας -ή εκείνον του εργοδότη σας- όμως μια φωτογραφία με τίμιο βλέμμα λέει στον αναγνώστη «Μπορούν αυτά τα μάτια να σου λένε ψέμματα; Ποτέ!» Το ακριβώς αντίθετο που είχε πει ο Μαρξ στη γυναίκα του όταν τον έπιασε με άλλην: «Πιστεύεις τα μάτια σου ή εμένα καλή μου;». Ο Γκράουτσο Μαρξ, βέβαια, αλλά Μαρξ ήτανε κι αυτός.
 
Αφήστε αυτές τις «αμερικανιές» που λένε κάποιοι επιτήδειοι πως για να τραβήξεις το ενδιαφέρον του κοινού σου πρέπει να έχεις πρωτότυπες ιδέες και πως προκειμένου να το πείσεις πρέπει να τις παρουσιάσεις τεκμηριωμένες με στοιχεία από την αληθινή ζωή. Εάν τα στοιχεία δεν μας βολεύουν, είτε τα παρακάμπτουμε, είτε επικαλούμαστε μια ανύπαρκτη έρευνα. Το 43,4% των επιτυχημένων αρθρογράφων χρησιμοποιεί ακριβώς αυτή την τακτική.
 
Η συνηθέστερη τακτική για να πείσετε το λαϊκό σας κοινό, είναι να επικαλείστε την ταπεινή σας καταγωγή. Αν τύχει και γεννηθήκατε στο Κερατσίνι από φτωχούς γονείς, πρέπει να το αναφέρετε σε κάθε δημοσίευμα, όσο άσχετο κι αν είναι από το θέμα σας. Ακόμα κι αν ο φίλος και προστάτης σας, για τον οποίο μοχθείτε, έχει βγάλει το Αμερικάνικο Κολλέγιο, έχει φοιτήσει σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και κατάγεται από μεγάλο τζάκι, τόσο μεγάλο που για επώνυμο αρκούσε μόνο ένα γράμμα (το Δέλτα), εσείς εκεί: «Κερατσίνι, πάγωσ΄ η τσιμινιέρα και μια παραδουλεύτρα μάνα»!
 
Λένε μερικοί πως εάν θέλετε να πείσετε, πρέπει να αναφέρετε και μερικά παραδείγματα, βγαλμένα από την επαγγελματική σας ζωή. Διότι (τι διάβολο!) πως μπορείτε να ευαγγελιστείτε στο κοινό μια επιτυχή λύση για τα προβλήματά του, εάν εσείς δεν έχετε λύσει τα δικά σας;
 
Οχι, μην το κάνετε! Εάν είστε δικηγόρος, μάλιστα, αποφύγετε οποιοδήποτε ανέκδοτο από τη ζωή στην Ευελπίδων, επικαλούμενος το επαγγελματικό απόρρητο και αποφεύγοντας να αναμιχθείτε στην ύψιστη δημοκρατική λειτουργία της απονομής της Δικαιοσύνης. Αντίθετα, οφείλετε να διατυμπανίζετε κάθε τόσο και πάλι χωρίς αφορμή το ότι υπηρετήσατε 23 μήνες ως έφεδρος αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων.
 
Σε περίπτωση που κάποιοι κακεντρεχείς θα σχολιάσουν πως μάλλον αυτό ήταν το σπουδαιότερο επίτευγμα της ζωής σας, μπορείτε να τους θυμήσετε πως είστε δικηγόρος και να τους ταράξετε στις μυνήσεις! Έτσι, άλλωστε, δεν γίνατε γνωστός, σκορπίζοντας μυνήσεις για τη μεγαλύτερη διπλωματική αποτυχία της χώρας, για την οποία σημαντικό μέρος της ευθύνης φέρατε και εσείς;




 
Και αφού τελειώσαμε με το μικρό, ας πάμε στο μεγάλο!
 
Ριζικό στοιχείο της επιτυχίας σας είναι το πώς θα προσφωνείτε τον αναγνώστη σας. «Σύντροφε» είναι βαρύ και κομμουνιστικό. «Συναγωνιστή» είναι πολύ πασόκικο και πασσέ. «Φίλε» είναι πολύ απρόσωπο, «κύριε» είναι πολύ ψυχρό. Χρειάζεται κάτι που να δημιουργεί δεσμούς αίματος με τον αναγνώστη. Να τον κάνει να μην αισθάνεται μόνος του.
 
Αδέλφια! Αυτό είναι: «Αδέλφια»! Έτσι να τους προσφωνείτε! Τους κάνει να νιώθουν πολλοί και σημαντικοί, ακόμη κι όταν βρίσκονται μόνοι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους ή και στη λεκάνη του καμπινέ τους. Εκείνη την ιερή ώρα τους δημιουργείτε τη βεβαιότητα πως μοχθείτε κι εσείς μαζί τους. Μιας και πιάσαμε τα ζόρικα, μπορείτε να πείτε  ότι μια εφημερίδα των αντιπάλων σας είναι κατάλληλη μόνο για να μαζεύεις τα σκατά του σκύλου στο δρόμο. Αυτό φανερώνει και οικολογική συνείδηση, αποπάνω.
 
Νεολογισμοί και μακροσκελείς προτάσεις απαγορεύονται. Πρέπει να γράφετε με σύντομες φράσεις. Όχι για να ταιριάζουν στο ρυθμό της ανθρώπινης αναπνοής, όπως πίστευε ο loser ο Χεμινγουέι, αλλά γιατί δεν έχετε τίποτε απολύτως να πείτε. Οπότε, πείτε το με κοφτές, ολιγόλογες ατάκες, που θα τις θυμάται κι ο πιο απλός νους. Γιατί σ΄ αυτόν απευθύνεστε. Και η ψήφος του μετράει όσο και των καθηγητάδων και των θολοκουλτουριαραίων. Χρησιμοποιείστε απλές, μάγκικες εκφράσεις όπως «τώρα που σφίξανε τα κόζα».
 
Ίσως εξίσου σημαντικό με το να τονίζετε την ταπεινή σας καταγωγή, είναι και να παρουσιάζετε στα κείμενά σας λαϊκές σκηνές με ξωμάχους της ζωής σε ταβερνάκια, όπου με ρετσινούλα και σαρδελίτσα  ψητή λένε μεγάλες αλήθειες, βγαλμένες από το πανεπιστήμιο της ζωής. Αποφεύγετε ενδελεχώς να παραδεχθείτε πως ο ίδιος δεν συχνάζετε σε τέτοια καταγώγια αλλά ότι τραπεζώνετε τον υπουργό Προ. Πο. στα καλύτερα εστιατόρια του Κολωνακίου, όπου διατηρείτε και το επαγγελματικό γραφείο σας.
 
Δεν πρέπει, φυσικά, να τηρείτε την τρέχουσα «πολιτικώς ορθή» ορολογία. Τους μετανάστες μην τους λέτε «λάθρο», όπως οι φασίστες, αλλά «μουσαφιραίους» για να αποπνέει το κείμενό σας κάποια λεβεντιά. Και να θυμίζει και λίγο Ξένιο Δία. Όχι τον παλιό, το νέο του Δένδια, τον επιτυχημένο. Να αναφέρεστε, ας πούμε, στο Σύριζα ως «Ροζ Συνιστώσα»: είναι όχι μόνο ευφυές αλλά εμπεριέχει και ένα σέξι υπονοούμενο, που κλείνει πονηρά το ματάκι στον αναγνώστη. Δεν εννοούμε, βέβαια, να μπείτε σοβαρά στον κόπο να διαβάσετε τι πραγματικά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, ούτε κι εκείνοι στους οποίους απευθύνεστε ενδιαφέρονται για τις πραγματικές του θέσεις και απόψεις, οπότε προς τι ο κόπος;
 
Ισως φανεί σκληρό αυτό που λέω αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναφέρεστε σε δηλώσεις άλλων, παραπέμποντας σε αυτές με λινκ, υπερσυνδέσμους και άλλα τέτοια στοιχειά του διαβόλου. Ποτέ μην επαναλαμβάνετε αυτολεξεί τα λόγια άλλων. Διαστρεβλώστε τα κατά το δοκούν. Σιγά, τώρα, μην κάτσει κανείς και ψάξει στο ίντερνετ τι είπε τότε ο ένας και τι του απάντησε δυό μέρες αργότερα ο άλλος.
 
Ωστόσο, ο προηγούμενος κανόνας έχει και μια εξαίρεση: τον αρχηγό! Αυτουνού τα λόγια, όσο ακατανόητα κι αν είναι, τα παραθέτουμε με copy+paste. Εκτός εάν δεν έχει προβλέψει να τοποθετηθεί επί του θέματος, οπότε το παρακάμπτετε με ένα «όπως μου έλεγε τις προάλλες ο Πρόεδρος...»! Αυτό σας κάνει να φαίνεστε σημαντικός στα μάτια του αναγνώστη.
 
Το Έθνος και η Πατρίδα πρέπει να κυριαρχούν στο λόγο σας. Αυτό δείχνει πόσο συγκινείστε για τούτη τη χώρα που επί αιώνες αντιστάθηκε στις ορδές των βαρβάρων. Στην οπτικοποίηση αυτής της ιερής οργής βοηθούν και τα αγνά και άδολα μάτια κουταβιού, για τα οποία σας ενημερώσαμε από την αρχή κιόλας του σημερινού σεμιναρίου.
 
Η χρήση επιθέτων είναι πολύ βολική για τους σκοπούς σας. Προτιμείστε σύνθετα επίθετα με πρώτο συνθετικό το «εθνο-» και το «πατριδο-». Αποφύγετε αναφορές σε ρητά αρχαίων ημών προγόνων, όχι μόνο γιατί εσείς νομική τελειώσατε, γλωσσαμύντορας είστε αλλά δεν χρειάστηκε και να μάθετε αρχαία ελληνικά. Κυρίως, όμως, γιατί στο διαδίκτυο ποτέ δεν ξέρεις την προέλευση ενός ρητού, όπως πολύ σωστά είχε πει και ο Αβραάμ Λίνκολν.
 
Σίγουρα θα έχετε αντιληφθεί πως αυτά τα μαθήματα προέρχονται από έναν αφανή πρωταγωνιστή, έναν αληθινό Ζορό με φόρμες παραλλαγής, έναν αστέρα των παρασκηνίων, έναν εξωθεσμικό υπερασπιστή των θεσμών, έναν σημερινό Σκάρλετ Πίμπερνελ, τον πιο πληβείο της αριστοκρατίας, έναν αληθινό συνήγορο του διαβόλου, που όπως το όνομά του κρύβεται στις λεπτομέρειες!
 
 
Πηγή:  rednotebook.gr

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)