Η Ιταλία πληρώνει το υψηλότατο κόστος των συνεπειών των τεράστιων περικοπών των δημόσιων δαπανών στο σύστημα υγείας που εφάρμοσαν την τελευταία δεκαετία κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις.

Συγκεκριμένα οι πολίτες ζουν σήμερα τις περικοπές ύψους 37 δισεκατομμυρίων ευρώ, που μείωσαν κατά 70 χιλιάδες τα κρεβάτια στα δημόσια νοσοκομεία, έκλεισαν 359 κλινικές, οδήγησαν στην εγκατάλειψη πολλά μικρά νοσοκομεία και μείωσαν δραστικά το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων. Όλα αυτά βαραίνουν σήμερα στην αντιμετώπιση της επιδημίας που ήδη έχει καταγράψει στη γειτονική χώρα σχεδόν 500 θανάτους (οι 127 μέσα σε μία μόνο ημέρα!).

Δεν είναι λίγοι οι υπέρμαχοι ανά την υφήλιο του νεοφιλελεύθερου μοντέλου των περικοπών των δημόσιων δαπανών για την υγεία και των παράλληλων ιδιωτικοποιήσεων. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι εγχώριοι κυβερνήτες, οι δήθεν “άριστοι” νεοδεξιοί του κ. Μητσοτάκη, που μέσω διαφόρων τεχνασμάτων (ΣΔΙΤ, κα) επιχειρούν να ακυρώσουν τα βήματα προόδου που είχαν γίνει στα δημόσια νοσοκομεία με Ξανθό και Πολάκη επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (με αντιμετώπιση της διαφθοράς και ενίσχυση των δημόσιων υποδομών). Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι διάφορες μεθοδεύσεις από τους κκ Κικίλια και Πατούλη για να ακυρωθούν τα προγράμματα, 40 εκατομμυρίων ευρώ, της Διοίκησης Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής για ενίσχυση, με σύγχρονο εξοπλισμό, όλων των δημόσιων νοσοκομείων της Αττικής.

Ένα λοιπόν από τα σοβαρά διδάγματα αυτής της κρίσης είναι ότι το πιο κρίσιμο ανάχωμα στην εξάπλωση μιας πανδημίας ήταν, είναι και παραμένουν τα δημόσια συστήματα υγείας. Ακριβώς δηλαδή αυτά που προκαλούν αλλεργία στους απανταχού νεοφιλελεύθερους. Σήμερα ο κορωνοϊός τους δίνει σκληρή απάντηση: η υγεία δεν είναι εμπόριο.