Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς κατάφερε ο Λιγνάδης, επί 30 και πλέον χρόνια, να κάνει αυτά που έκανε χωρίς συνέπειες και να διοριστεί, ως επιβράβευση από τον πρωθυπουργό και την υπουργό Πολιτισμού, διευθυντής του Εθνικού μας Θεάτρου. Πώς; Η απάντηση είναι απλή. Η «μασονικού τύπου» προστασία από τις κυρίαρχες ελίτ παραβλέπει πράξεις και καλύπτει, αν χρειαστεί, τους εκλεκτούς της.
Όλοι γνώριζαν. Έπρεπε να γνωρίζει και ο καθηγητής Μπαμπινιώτης, επικεφαλής της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, για τα περιστατικά στο Αρσάκειο από το 1991. Τα κρίσιμα ζητήματα πέρα από τις λέξεις δεν φαίνεται να τον αφορούν. Η σιωπή του για την απαξίωση της ελληνικής Παιδείας από την Κεραμέως της εκλεκτής οικογένειας, όπως και αυτής του Λιγνάδη, είναι χαρακτηριστική.
Μέχρι και ο τηλεοπτικός σταθμός της οικογένειας Βαρδινογιάννη, ο Star, επιχείρησε στην πρώτη φάση να τον καλύψει. Προσπάθησαν και άλλοι πολλοί παράγοντες του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Στο πλούσιο ποινικού χαρακτήρα ρεπερτόριο του Λιγνάδη έχει καταγραφεί και το περιστατικό του τραυματισμού του με μαχαίρι μέσα στο σπίτι του στην Κυψέλη το 2002! Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι, παρά τη βιαιότητα της πράξης, δεν δόθηκε από κανέναν συνέχεια. Η αστυνομία δηλαδή δεν αναζήτησε τον δράστη ποτέ!
Και τώρα η υπηρέτης των ελίτ υπουργός Πολιτισμού Μενδώνη έμεινε μόνη με την Παναγιωταρέα, ανήμπορη πλέον να εμφανιστεί δημοσίως, καθώς επιμένει πως εξαπατήθηκε! Η παραίτησή της όμως είναι αναπόφευκτη. Θα φορτωθεί ως υπηρέτης των πατρικίων και του ανέμελου άρχοντα όλες τις ευθύνες; Ασφαλώς και δεν θα μιλήσει για όσα ήξερε και όσα τη διέταξαν να πράξει. Δεν είναι τόσο γενναία.
Βεβαίως δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο πρωθυπουργός. Κρύβεται και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να αλλάξει την ατζέντα. Μόνο που ο χρόνος έχει βαρύ κόστος, αφού κανείς δεν πιστεύει πλέον ότι για όλα φταίει μόνο η Μενδώνη.
Εάν δεν υπήρχε η προστασία των εφοπλιστικών οικογενειών στο ανέμελο αρχοντόπουλο, αυτή η κυβέρνηση θα είχε ήδη πέσει, καθώς κάθε μέρα αποκαλύπτεται μεγαλοπρεπώς η επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας και τη ζωή των πολιτών ανικανότητά της.
