Πηγή Φωτογραφίας jacksonville com
«Ο τυφώνας Ίρμα είναι μυθικών διαστάσεων, ενδεχομένως ο ισχυρότερος που έχουμε ποτέ δει. Φύγετε μακρυά από τον δρόμο του» ήταν το μήνυμα του αρνητή της κλιματικής αλλαγής και προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, την ώρα που ο κλίμακας 4 τυφώνας Ίρμα κατευθυνόταν προς την Κούβα, τις Μπαχάμες και την Φλόριντα, έχοντας αφήσει πίσω του ανείπωτη καταστροφή και δεκάδες νεκρούς.
Δεν ήταν η μόνη έκκληση, οι αρχές, οι μετεωρολόγοι και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνεχώς καλούν τους κατοίκους της Φλόριντας «να φύγουν», όσο πιο γρήγορα μπορούν την περιοχή. Περισσότεροι από 5 εκατομμύρια άνθρωποι το έπραξαν, παρόλα αυτά πολλοί είναι αυτοί που ακόμα παραμένουν στις περιοχές. Μα καλά είναι τρελοί;
Η Κυριακή Τσαγκάνη, ελληνοαμερικανίδα κάτοικος του Μαιάμι μιλώντας στο left.gr μας εξηγεί: «Μένω στο Μαϊάμι και παρόλο που δεν θα βρίσκεται ακριβώς στο μάτι του κυκλώνα , η Ίρμα είναι επικίνδυνος και μεγάλος τυφώνας όποτε καθώς το διαμέρισμά μου βρίσκεται αρκετά κοντά στο νερό έπρεπε να το εγκαταλείψω. Πακετάρισα και πήρα μαζί μου όσα πράγματα μπορούσα, πολλά τα τύλιξα σε αδιάβροχα νάιλον με την ελπίδα να σωθούν».
Το πλυντήριο πιάτων είναι η καλύτερη αποθήκη για κάποιον που θέλει να σώσει τα πράγματά του από τον τυφώνα
Η Κυριακή παρόλο που εγκατέλειψε το διαμέρισμά της δεν εγκατέλειψε την περιοχή. Πήγε σε σπίτι ενός φίλου της. «Δεν ήταν εύκολη απόφαση, αλλά δεν έφυγα από την Φλόριντα», μας λέει, και προσθέτει: «Δεν πρέπει να κατακρίνουμε όσους επέλεξαν να μείνουν. Δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να φύγουν ή εξαιτίας άλλων παραγόντων (υγείας, κατοικίδια, άρρωστα μέλη της οικογένειας κλπ)».
Έτσι, λοιπόν, όσο η Ίρμα πλησιάζει την Φλόριντα, οι κοινωνικές ανισότητες, γερά “εδραιωμένες” στην Αμερική, γίνονται όλο και πιο ευδιάκριτες. Γιατί δεν είναι τρελοί όσοι τελικά παραμένουν στις περιοχές, απλά φτωχοί.
Για να φύγεις από μια περιοχή, πρέπει να έχεις κάπου να μείνεις σε κάποια άλλη περιοχή. Πολύ περισσότερο, θα πρέπει να έχεις χρήματα για ένα εισιτήριο αεροπορικό ή βενζίνη για τα αμάξι. Κυρίως, θα πρέπει να έχεις αμάξι ή/και να είσαι σε κατάσταση να οδηγήσεις.
Φυσικά, σε καιρούς κρίσης, αν κάτι ανθίζει είναι η κερδοσκοπία που τρέφεται από τον πανικό, που σε αυτή την περίπτωση μοιάζει δικαιολογημένος. Τα supermarket άδειασαν αμέσως στην Φλόριντα από τα είδη πρώτης ανάγκης, τα βενζινάδικα από καύσιμα και τα αεροπορικά εισιτήρια έγιναν ανάρπαστα, τόσο που η τιμή τους τετραπλασιάστηκε από 200 δολάρια σε πάνω από 1000, υπήρξαν μάλιστα εισιτήρια με τιμή 3.000 δολάρια!
Για να φύγεις λοιπόν από την Φλόριντα πρέπει να έχεις την άνεση και τα μέσα.
Μην μιλήσουμε για τους αρρώστους, τα άτομα με αναπηρία, τους ηλικιωμένους, τους αστέγους, και τους μετανάστες χωρίς χαρτιά. Η εκκένωση για αυτούς μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός.
Και τι μένει; Η αλληλεγγύη. Αυτή που αναπτύσσουν σε καιρούς κρίσης οι άνθρωποι μεταξύ τους, οι γείτονες. Όπως μας λέει η Κυριακή, στο Μαϊάμι η αλληλεγγύη είναι συγκινητική. Είμαι περήφανη για το Μαϊάμι, γείτονες βοηθάνε ο ένας τον άλλον να προετοιμαστούν για τον τυφώνα, μεταφέρουν όσους δεν έχουν μέσο σε καταφύγια ενώ έχουν φτιάξει στα socialmedia ομάδες όπου ενημερώνουν συνεχώς για το που μπορείς να βρεις βενζίνη ακόμα ή κάποιο καταφύγιο για το κατοικίδιο σου.
.
