Είδε τη δολοφονική επίθεση με μαχαίρι χρυσαυγιτών κατά μεταπτυχιακού φοιτητή. Από μάρτυρας βρέθηκε κατηγορούμενη από τον εμπλεκόμενο βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη. Δικαιώθηκε μετά από 9 χρόνια και εκτιμά πως αν τότε ο Κασιδιάρης είχε καταδικαστεί, πολλά εγκλήματα της Χ.Α. θα είχαν αποτραπεί. Ίσως και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που έγινε λίγους μήνες μετά. Η εξαιρετική Μαίρη Μαυρή - Βαβαγιάννη, καθηγήτρια Πανεπιστημίου, μίλησε στην εκπομπή «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» στον 105,5 Στο Κόκκινο, με την Τζούλυ Τσίγκα, για την «αδιαφορία και την ανοχή που είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι του φασισμού».
Όταν το 2007 είδα 5 άνδρες να βγαίνουν από ένα αυτοκίνητο και να χτυπούν τον φοιτητή πλησίασα και πρόλαβα να κρατήσω τον αριθμό του αυτοκινήτου τους, που αργότερα αποδείχθηκε πως ανήκε στον Κασιδιάρη. Αμέσως ενημέρωσα τον πρόεδρο του Τμήματος για το συμβάν και την επόμενη ημέρα ενημέρωσα την Σύγκλητο που έβγαλε κείμενο καταδίκης της επίθεσης. Και σε όλη την περιπέτεια, οι συνάδελφοί μου μου στάθηκαν πολλοί, ανάμεσά τους και ο τότε πρύτανης Χρήστος Κίττας.
Και τώρα, έχοντας ζήσει όλα αυτά επί 9 χρόνια, δε μετανιώνω.
Δεν ήταν πράξη ηρωισμού ήταν μόνο το αυτονόητο για εμένα. Πολλοί ήταν εκείνοι – ανάμεσά τους και αστυνομικοί – που μου είπαν «μην ανακατεύεσαι», πολλοί όμως ήταν κι εκείνοι που με στήριξαν, οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου, συνάδελφοί μου αλλά και από τη γειτονιά μου, από την Κίνηση Κατοίκων 6ου Διαμερίσματος.
Τον Μάρτιο του 2013, το δικαστήριο δεν αθώωσε απλά τον Κασιδιάρη λόγω αμφιβολιών, αμφισβήτησε την κατάθεσή μου, την αξιοπιστία μου. Ακούστηκαν τόσα ψεύδη, ακόμα και για τον σύζυγό μου που στο μεταξύ είχε αποβιώσει, ενώ για εμένα προσπάθησαν να υπονοήσουν ότι είχα σχέσεις με την τρομοκρατία. Προσπαθούσαν και μέσα στην αίθουσα να εκφοβίσουν όποιον δεν ήταν μαζί τους. Έναν συνάδελφό μου καθηγητή ο οποίος είναι ιερέας, τον πέρασαν αρχικά για δικό τους. Μόλις κατάλαβαν ότι ήρθε για να μου συμπαρασταθεί, δέχθηκε ένα απίστευτο υβρεολόγιο.
Η αθώωση του Κασιδιάρη ήρθε λίγους μήνες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Εκτιμώ πως αν είχε καταδικαστεί, το μήνυμα θα ήταν διαφορετικό. Θα είχαν μαζευτεί. Πολλά εγκλήματα μπορεί να είχαν αποτραπεί, ακόμα και η δολοφονία Φύσσα.
Όταν τους είδα να πηγαίνουν με χειροπέδες στην ΓΑΔΑ είπα «Επιτέλους!» Την ίδια ικανοποίηση ένιωσα και το 2016 όταν δικαιώθηκα στο δικαστήριο. Μας είχε πλησιάσει η πλευρά Κασιδιάρη πριν τη δίκη και πρότεινε να αποσύρει τη μήνυση εναντίον μου. Αυθόρμητα είπα «Όχι δεν το δέχομαι, θέλω να δικαστώ και να αθωωθώ». Και η απόφαση με δικαίωσε εφόσον το δικαστήριο έκρινε ότι δε συγκροτείται από τα στοιχεία αντικειμενική υπόσταση αδικήματος.
Για όσους τους ψηφίζουν, θεωρώ πραγματικά αδιανόητο να εντυπωσιάζονται κάποιοι – και πολύ περισσότερο νέοι άνθρωποι – από τη βία της Χ.Α. Θεωρώ και ανησυχητικό το γεγονός πως είναι πολλοί εκείνοι που σήμερα, δεν γνωρίζουν ότι η δίκη της Χ.Α. συνεχίζεται. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη να την καλύψουν τα ΜΜΕ, να ενημερώσουν την κοινωνία. Γιατί η αδιαφορία και η ανοχή είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι του φασισμού.
