Η Θεσσαλονίκη από πραγματική κοσμοπολίτισσα κουβαλά για πολλές δεκαετίες όλα τα χαρακτηριστικά του επαρχιωτισμού με όλα τα ντεμέκ.
Εθνικισμός και εκκλησιαστική εξουσία αντάμα πότισαν δηλητήριο φτιάχνοντας το μεγαλύτερο σύμπλεγμα του αδικημένου στην πλειονότητα του πληθυσμού. Τους κρατούσαν τα εκλογικά βιβλιάρια και τους υποδείκνυαν ποιους θα ψηφίσουν και τους εκπαίδευαν στο φόβο και το μίσος. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις βρίσκεις τις γνωστές οικογένειες της πόλης από κάτω που κρατούσαν στα χέρια τους την οικονομική δραστηριότητα δηλαδή και τα μεροκάματα της φτωχολογιάς. Αυτές οι οικογένειες συντηρούσαν την πολιτική ελίτ της πόλης με τη γνωστή διαπλοκή και η ορθόδοξη εκκλησία ξέπλενε τις αμαρτίες δημιουργώντας νέα διαπλοκή και νέα σκάνδαλα. 
Από πολύ μικρή ηλικία η γειτονιά της Κ. Τούμπας ήταν μια περιοχή που πήγαινα συχνά και μεγαλώνοντας αγάπησα όλα τα "φρικιά" αυτής της πόλης που έδιναν μια κοινωνική και ιδεολογική μάχη απέναντι στο σκοτάδι. Την πιο απόκοσμη εικόνα της Θεσσαλονίκης την είδα το 2003 που όλη η πόλη είχε ντυθεί με λαμαρίνες και είχαν κατεβάσει γρίλιες, φεύγοντας από την πόλη τους γιατί είχαμε πάει οι "ταραχοποιοί". 

Είναι ο Γιάννης Μπουτάρης σύμβολο αντίστασης; Όχι βέβαια. Και εξακολουθεί να μην είναι πολιτικά του γούστου μου. Ούτε έκανε καμιά σοβαρή παρέμβαση στην πόλη στο πλαίσιο της δημαρχίας, ούτε έργα, ούτε άλλη αντίληψη για την αυτοδιοίκηση. Τόλμησε όμως να αναμετρηθεί με το προσωπικό του στυλ απέναντι στον ιδεολογικό και κοινωνικό πουριτανισμό αυτής της πόλης, τα θέματα ταμπού. Αυτές τις μέρες ο Μπουτάρης γνώρισε τη φασιστική βία και έχει την αλληλεγγύη μας χωρίς αστερίσκους γιατί είμαστε απέναντι στο φασισμό διαρκώς χωρίς εκπτώσεις και συμψηφισμούς.
Ο Γιάννης Μπουτάρης αυτές τις μέρες γνωρίζει και την αποκαθήλωση από το μιντιακό και πολιτικό κατεστημένο, το οποίο από το 2015 λειτουργεί με το δόγμα "ή μαζί μας ή εναντίον μας" γιατί ο πρωταρχικός τους στόχος είναι να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια τρώνε τα μούτρα τους και θα τα ξαναφάνε.

Η ΝΔ πια δεν θυμίζει σε τίποτα ένα κόμμα του φιλελεύθερου κέντρου ή της ευρωπαϊκής δεξιάς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θυμίζει σε τίποτα έναν σύγχρονο φιλελεύθερο ή και νεοφιλελεύθερο πολιτικό. Έχουν βουλιάξει όλοι σε μια επικίνδυνη ρητορική που έλκει την καταγωγή της στις σκοτεινές περιόδους της ελληνικής δεξιάς, έχουν βγάλει όλους τους σκελετούς από την ντουλάπα σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και κυρίως για το λαό. Ανακινεί ζητήματα που υποτίθεται πως στη χώρα είχαν κλείσει με τη μεταπολίτευση και πάνω σε αυτή την απεχθή παράδοση υιοθετεί και τις ακραίες απόψεις της εθνικιστικής αναδίπλωσης, όπως εκφράζονται από ακραία κόμματα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Πέρα από το δόγμα "νόμος και τάξη" ή τις ακραίες απόψεις για τους μετανάστες, την πολυπολιτισμικότητα, τη διαφορετικότητα η ΝΔ όλο αυτό το διάστημα παίζει επικίνδυνα και με τα εθνικά θέματα ταϊζοντας τον εθνικισμό. Το Μακεδονικό και η κάλυψη των εθνικιστικών συλλαλητηρίων από τη ΝΔ είναι ό,τι πιο επικίνδυνο έχει κάνει ο Μητσοτάκης κατά την περίοδο της αρχηγίας του. Τα επίχειρα αυτής της τακτικής είναι τα χέρια και τα πόδια που χτύπησαν το Γιάννη Μπουτάρη.
Η Θεσσαλονίκη όμως θα πάει μπροστά και από το σύμπλεγμα της συμπρωτεύουσας μπορεί να γίνει η πρωτεύουσα της ειρήνης και της συνανάπτυξης στα Βαλκάνια.

Η λαϊκή εντολή που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τριπλή: 
- Να βγάλει τη χώρα από την κρίση με την κοινωνία όρθια με σχέδιο για τη δίκαιη ανάπτυξη, την αναδιανομή και το κοινωνικό κράτος.
- Να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή του πολιτικού συστήματος απέναντι στη διαφθορά και τη διαπλοκή με βάση το λαϊκό αίσθημα για δικαιοσύνη.
- Να διευρύνει τη δημοκρατία ως κοινωνικό αγαθό και αδιαπραγμάτευτο δίνοντας φωνή και ορατότητα.
Και η λαϊκή εντολή έχει αυτό το περιεχόμενο γιατί η διακυβέρνηση και σε αυτές τις συνθήκες ασκείται από ένα κόμμα της Αριστεράς. Αυτή η μάχη απέναντι σε όλα τα ντεμέκ θα κριθεί για το σύνολο του περιεχομένου στους άξονες: λαός - ελίτ, πρόοδος - συντήρηση, αριστερά - δεξιά.