Αμέσως μας σταματάει η μικρή (Εμμανουέλα):

- Παίζουμε ένα παιχνίδι;

Η κόρη μου η Ισαβέλλα άλλο που δεν ήθελε:

- Ναι!!!!

- Λοιπόν θα παίξουμε το: «Μάγισσα, μάγισσα, τι μαγειρεύεις;».

Πώς παίζεται το παιχνίδι:

Γυρίζει κάποιος, τυχαία αρχικά, την πλάτη. Τα άλλα παιδάκια στέκονται 4-5 μέτρα μακριά του. Αρχίζουν να λένε όλα μαζί:

Μάγισσα [μάγε], μάγισσα [μάγε], τι μαγειρεύεις;

Τότε το παιδάκι γυρίζει την πλάτη και λέει ένα φαγητό, π.χ.:

- Μακαρόνια με κιμά.

Τα άλλα παιδάκια αρχίζουν να το πλησιάζουν ένα-ένα βήμα κάθε συλλαβή του φαγητού. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Το παιδάκι που λέει τα φαγητά μπορεί να πει όμως ένα μάλλον αηδιαστικό φαγητό (μάγισσα [μάγος] γαρ), όπως:

- Μαγειρεύω κατσαρίδες με μυρμήγκια!!

Τότε τα άλλα παιδάκια πάνε προς τα πίσω ένα-ένα βήμα κάθε συλλαβή.

Το όλο παιχνίδι μπορεί να τραβήξει όσο επιθυμεί η μάγισσα ή ο μάγος. Τελειώνει μόνο όταν η μάγισσα ή ο μάγος πει:

- Μαγειρεύω αίμα!!

Τότε τα άλλα παιδάκια πρέπει να αρχίσουν να τρέχουν. Όποιο πιάσει η μάγισσα ή ο μάγος γίνεται αυτό η νέα μάγισσα ή μάγος. Το παιχνίδι ξεκινάει από την αρχή.

Δυο ερωτήσεις μου προς αναγνώστες:

Ι. Ποιοι «εφευρίσκουν» αυτά τα παιχνίδια;

ΙΙ. Υπάρχει βιβλίο που να είναι καταγραμμένα ομαδικά παιδικά παιχνίδια φαντασίας (έτσι τα ονομάζω εγώ, δεν γνωρίζω αν υπάρχει δόκιμος όρος) όπως αυτό; Θα είχε εξαιρετικό κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Πολύ περισσότερο αν υπάρχουν ιστορικές αναφορές και συγκρίσεις με σύγχρονα. Τι έχει αλλάξει;

Τέλος ως προσωπική καταγραφή:

- Τα παιδάκια απαίτησαν να συμμετάσχω και εγώ στο παιχνίδι, προς αγαλλίαση, υποθέτω, του πλήθους των ενηλίκων που έβλεπαν ένα μαντράχαλο να παλιμπαιδίζει. Δεν θυμάμαι πόσες φορές παίξαμε αυτό το παιχνίδι. Αυτό που ξέρω είναι ότι με ξεθέωσαν…

- Την επόμενη φορά στο μπαρ με τους κολλητούς μου θα το προτείνω για να περάσει ευχάριστα η ώρα μας. Ε, νισάφι πια με τον Μαρξ, την Αριστερά και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Έλεος! Κάτι ψυχαγωγικό.