Η καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο σημείωσε ότι η καταβαράθρωση του ελληνικού κατώτατου μισθού, σε συνδυασμό με την διάλυση των συλλογικών συμβάσεων από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οδήγησε στο φαινόμενο ενώ χρόνια πριν η Αριστερά διαμαρτυρόταν για τα πενιχρά εισοδήματα της «γενιάς των 700 ευρώ» και σήμερα το όριο αυτό έχει φτάσει να είναι στόχος για κάθε ελληνική οικογένεια.
Το 2015, αμοιβές από τον βασικό των 586 ευρώ μεικτά (496 καθαρά) και κάτω, έπαιρνε πάνω από το ένα τρίτο του ιδιωτικού τομέα, ούτε καν τον κατώτατο δηλαδή, λόγω της μερικής απασχόλησης, της μη τήρησης των κατώτατων ημερομισθίων κτλ., κάτι που αφορά 250.000 άτομα.
Ο ειδικός κατώτατος μισθός για τους νέους στα 429 ευρώ καθαρά έχει προκαλέσει ήδη από το 2012 την καταγγελία της Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, ότι είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης, γεγονός που μας δίνει ένα «πάτημα» την ώρα που ετοιμαζόμαστε για τη διαπραγμάτευση στα εργασιακά.
Η κ. Καραμεσίνη σημείωσε ότι έχει αναθερμανθεί στην Ευρώπη η συζήτηση για έναν ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό, είτε κοινό σε όλες τις χώρες μέλη είτε στο 60% του μέσου μισθού κάθε χώρας μέλους, καθώς εκτός της ελάχιστης προστασίας που θα προσφέρει, θα δώσει τη δυνατότητα στους χαμηλόμισθους να αποκτήσουν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη, με αποτέλεσμα την τόνωση της κατανάλωσης και της ζήτησης, δηλαδή εν τέλει της ανάπτυξης, χωρίς να υπάρξει τόνωση των πληθωριστικών πιέσεων.
Τα ευρωπαϊκά συνδικάτα εκτιμούν ότι εάν εφαρμοζόταν, θα έβγαζε 28 εκατομμύρια Ευρωπαίους εκτός του ορίου της φτώχειας.
Στην Ελλάδα, συνέχισε η επικεφαλής του ΟΑΕΔ, υπήρξε το άκρον άωτον της ταυτόχρονης προσπάθειας εσωτερικής υποτίμησης και δημοσιονομικής προσαρμογής, με διάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και καταβαράθρωση του κατώτατου μισθού από τη μία πλευρά, αλλά και μείωση δαπανών και αύξηση της φορολογίας από την άλλη. Το 2008 είχαμε 200 συλλογικές συμβάσεις ενώ τώρα μόλις 10. Το -22% δεν έχει καταγραφεί μεταπολεμικά σε καμία χώρα, ιδίως ανεπτυγμένη, σημείωσε.
Την ώρα που εμείς έχουμε απώλεια σε πραγματικό επίπεδο της τάξης του 19,5% (συνυπολογίζοντας τον αποπληθωρισμό), χώρες όπως η Πορτογαλία είχαν αύξηση της τάξης του 14%, ενώ στο ανατολικό μπλοκ η Βουλγαρία έκανε άλμα 74% και η Τσεχία 12%. Ανέβασαν δηλαδή τον κατώτατο στις άλλες χώρες, ενώ στην Ελλάδα καταβαραθρώθηκε.
