Ο λύκος είναι φίλος μας. Είναι ο κακός που χρειαζόμαστε για να φαινόμαστε όλοι οι άλλοι καλύτεροι. Είναι ο απαραίτητος χαρακτήρας που θα συγκεντρώσει πάνω του όλη την οργή και το μίσος αν κάτι δεν πάει καλά.
Οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν όχι έναν αλλά πολλούς λύκους. Είναι όλα όσα δίνουν άλλοθι στις άστοχες πρακτικές. Είναι τα δεκανίκια των κυβερνήσεων που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ενεργήσουν προς όφελος των πολιτών τους. Μεταμορφώνονται με ταχύτητα σε ό,τι μπορεί να φανεί χρήσιμο στην εξουσία για να απεκδυθεί τις ευθύνες της. Κάποιες φορές σε εθνική κρίση, άλλες σε τρομοκρατία, σε πανδημία, σε σεξουαλικό σκάνδαλο, σε δικαστικό θρίλερ, στον κακό μας τον καιρό (κυριολεκτικά). Οτιδήποτε μπορεί να αποπροσανατολίσει την προσοχή των πολλών από την ανεπάρκεια, τις ανομίες, την φτώχεια και τις κάθε λογής αδικοπραξίες.
Ο λύκος είναι η ενσάρκωση του από μηχανής Θεού που σώζει την παρτίδα την τελευταία στιγμή. Η επιτυχία του βασίζεται στον κοινωνικό αυτοματισμό και στην έλλειψη κριτικής σκέψης. Για τους πολλούς είναι ο αχάιδευτος δαίμονας που απειλεί την τάξη, την ασφάλεια και την ηθική μας. Για αυτούς που ξέρουν όμως, είναι ένας χρήσιμος φίλος που θα γεμίσει με φόβο τα μικροαστικά κεφαλάκια μας και θα μας κλείσει στα κλουβιά μας για να...προστατευτούμε. Κλεισμένοι στα κλουβιά μας αναζητούμε όλο και περισσότερη πληροφόρηση για την εκάστοτε καταστροφή που μας χτυπά και παίρνουμε τόση πολλή που δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε.
Στο μεταξύ, η εξουσία έχει όσο χρόνο χρειάζεται για να καλύψει, όπως μπορεί, τις ανεπάρκειές της. Και αν ο χρόνος δεν της φτάσει, μπορεί πάντα να φωνάξει: ΛΥΚΕ, ΛΥΚΕ...ΕΛΑ ΕΔΩ!

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όλους τους λύκους που βγαίνουν παγανιά και όλους εμάς που τους τρέφουμε με το φόβο και την άγνοιά μας.