to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Λουτσιάνα Καστελίνα: Η Ροσάντα μάς δίδαξε να αγωνιζόμαστε και να σκεφτόμαστε

Η Ροσάντα δεν ήταν σε κανένα κόμμα, αλλά έμεινε ως το τέλος στη σωστή πλευρά της Ιστορίας μας, λέει η Λουτσιάνα Καστελίνα,


Η Ροσάνα Ροσάντα ήταν μια εξαιρετική γυναίκα, που έφυγε στα 96 χρόνια της με την ακαταμάχητη δίψα της να μαθαίνει πώς πάει ο κόσμος μας. Ήταν μια αγωνίστρια που δεν το έβαλε ποτέ κάτω, στην πολιτική, στη δημοσιογραφική ή στην προσωπική ζωή της. Πάλεψε με θάρρος και εναντίον του εγκεφαλικού που εδώ και δέκα χρόνια τής είχε προκαλέσει παράλυση. Αυτή η αξιοθαύμαστη προσωπικότητα ήταν φυλακισμένη στο σώμα της, αλλά η σκέψη της έτρεχε όπως πάντα θέτοντας ερωτήματα και αναζητώντας απαντήσεις. Άκουγε και μιλούσε με όλους. Το σπίτι της ήταν ένας χώρος συναντήσεων, κυρίως με νεαρούς ανθρώπους που ήθελαν να την γνωρίσουν από κοντά. Η Ροσάντα μάς δίδαξε να αγωνιζόμαστε και να σκεφτόμαστε

Στις ευρωεκλογές του προηγούμενου έτους, ήρθε στο Σπίτι των Γυναικών, στο κέντρο της Ρώμης, και κάναμε μια πολύ ωραία εκδήλωση με τις γυναίκες που ήταν υποψήφιες στο ψηφοδέλτιο "Αριστερά". Είχε έρθει πάρα πολύ κόσμος. Στο τελευταίο συνέδριο της Ιταλικής Αριστεράς είχε στείλει ένα μήνυμα, που το διάβασε συγκινημένος ένας σύντροφος, με τους αντιπροσώπους να έχουν σηκωθεί όρθιοι, να χειροκροτούν και να τραγουδούν τη Διεθνή.

Η Ροσάντα δεν ήταν σε κανένα κόμμα, αλλά έμεινε ώς το τέλος στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Δεν ήταν από αυτούς που κάθονται σε μια γωνιά και κλαίνε. Ήταν με αυτούς που πιστεύουν ότι η ατομική και συλλογική δράση αλλάζει τις καταστάσεις. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς τη δυναμική, το κουράγιο και τη θέλησή της. Όταν πριν λίγα χρόνια επέστρεψε από το Παρίσι, γιατί είχε πεθάνει πια ο σύντροφός της, που είχε μείνει τυφλός στα τελευταία χρόνια της ζωής του, η Ροσάνα μού είπε να βγάλουμε ένα ένθετο περιοδικό μέσα στο «Μανιφέστο». "Ροσάνα, έχεις περάσει τα ενενήντα και εγώ τα πλησιάζω, πώς θα βγάλουμε το περιοδικό;", της απάντησα. Αυτή ήταν η Ροσάνα, μια γυναίκα της δράσης.

Το λέω αυτό γιατί μετά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος και των περιφερειακών εκλογών θα υπάρξει ίσως μια τάση απογοήτευσης, αποστασιοποίησης και παραίτησης. Εάν υπάρχει ένα μήνυμα που μας αφήνει η Ροσάντα, είναι η ανάγκη της ενεργούς δράσης, πάντα.

Νομίζω πως δεν χρειάζεται να τονίσω στους αναγνώστες της "Αυγής" ότι η Ροσάνα Ροσάντα ήταν κομμουνίστρια και έφυγε λέγοντας ότι είναι κομμουνίστρια, αλλά ενός διαφορετικού κομμουνισμού, που είχε στις ρίζες του τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Ήταν μια πολύ μορφωμένη γυναίκα, μια διανοούμενη, που κατάφερε να ανοίξει το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα σε όλες τις πολιτιστικές τάσεις και πρωτοπορίες, στον λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κόσμο της Ευρώπης και όχι μόνο, που έβγαλε την ιταλική σκέψη από τα όρια που της είχε βάλει για μια εικοσαετία ο φασισμός. Την ίδια στιγμή όμως, ήταν μια αγωνίστρια, μια ακτιβίστρια και μάλιστα αρκετά παραδοσιακή. Ήταν στην ηγεσία του Ιταλικού Κ.Κ. του Μιλάνου και πάντα πολύ κοντά στους αγώνες της βιομηχανικής εργατικής τάξης του. Ο Τολιάτι, που ήταν ένας πολύ οξυδερκής ηγέτης, την επέλεξε για να διευθύνει την Επιτροπή Πολιτισμού του PCI.

Μετά ήρθε το ’68...

Με την έκρηξη του ’68 ωρίμασε η πολεμική που υπήρχε από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, της τάσης του Ιγκράο, που είχε την αντίληψη ότι η Ιταλία δεν ήταν μια χώρα που είχε μείνει πίσω αλλά μια χώρα που κατέγραφε όλες τις αντιφάσεις του προηγμένου καπιταλισμού. Αυτό οδηγούσε στην ανάγκη αλλαγής της στρατηγικής του Ιταλικού Κ.Κ. Η εισβολή των σοβιετικών στην Πράγα επιτάχυνε τη ρήξη, με αποτέλεσμα μια πιο ξεκάθαρη στάση από την ομάδα του «Μανιφέστο», που μόλις είχε δημιουργηθεί.

Το «Μανιφέστο», ως εφημερίδα και πολιτική ομάδα, και αργότερα η Προλεταριακή Δημοκρατία (D.P.) ή το Κόμμα Προλεταριακής Ενότητας για τον Κομμουνισμό (PdUP) δεν κατάφεραν να κερδίσουν μεγάλη υποστήριξη, ενώ, αντίθετα, φαίνεται ότι είχατε ένα δυσανάλογο βάρος μέσα στην κοινωνία...

Αυτές τις ημέρες το καταλαβαίνουμε πάρα πολύ από αυτά που γράφουν οι εφημερίδες και αυτά που βλέπουμε στα άλλα μέσα ενημέρωσης για τον θάνατο της Ροσάντα. Δεν είναι μόνο οι σελίδες των σελίδων που αφιερώνουν η “Corriere della Sera” ή η “Repubblica”, αλλά και αυτά που γράφονται στο εξωτερικό, τη Γερμανία ή τη Γαλλία. Στο αυτοκίνητο άκουσα στο ραδιόφωνο ότι η διευθύντρια μιας κλασικής ορχήστρας αφιέρωσε τη συναυλία της στη Ροσάντα. Η πολιτική και πολιτιστική επιρροή της ήταν τεράστια. Δεν παίρναμε πολλές ψήφους, αλλά επηρεάζαμε την πολιτική. Ποιος δεν θυμάται να πρωτοσέλιδα σχόλια της Ροσάντα; Με την πανδημία δεν μπορέσαμε όμως να την αποχαιρετήσουμε όπως της αξίζει και αυτό το ξέρει η καρδιά μας.

Η Ροσάντα έφυγε τη στιγμή που στην Ιταλία το δημοκρατικό σύνταγμα που βγήκε από την αντίσταση δέχθηκε ένα τεράστιο πλήγμα...

Αυτό είναι αλήθεια. Ότι η μείωση του ενός τρίτου (1/3) του αριθμού των βουλευτών και των γερουσιαστών θα περνούσε το ξέραμε. Όμως καταφέραμε το «Όχι» να φτάσει στο 30% χωρίς πόρους, χωρίς μέσα ενημέρωσης και χωρίς τη στήριξη κανενός μεγάλου κόμματος.

Ο κόσμος δεν ψήφισε μια συνταγματική μεταρρύθμιση, αλλά μια φωτογραφία. Τη φωτογραφία με τις άδειες πολυθρόνες που έβαλαν έξω από τη Βουλή οι βουλευτές του Κινήματος Πέντε Αστέρων για να μας πουν ότι το Κοινοβούλιο είναι γεμάτο με άδειες πολυθρόνες και ότι οι βουλευτές είναι μόνο για να τα τρώνε, ότι είναι διεφθαρμένοι και εντελώς άχρηστοι. Ο λαϊκισμός και η αντιπολιτική είναι πάρα πολύ ισχυροί στην Ιταλία.

Δυστυχώς, το αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος συνοδεύτηκε από ένα άσχημο αποτέλεσμα στις μερικές περιφερειακές εκλογές. Στη Περιφέρεια της Αγκόνα, που ανήκε στις παλιές «κόκκινες» Περιφέρειες, φθάσαμε να έχουμε έναν φασιστοειδή πρόεδρο των Αδελφών της Ιταλίας, με τη Λέγκα να ελέγχει ένα μεγάλο τμήμα των αυτοδιοικητικών οργανισμών.

Το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε, ευτυχώς, στις Περιφέρειες της Φλωρεντίας, της Νάπολης και του Μπάρι, γιατί διαφορετικά θα πήγαιναν στην Ακροδεξιά. Δυστυχώς όμως, οι εκπρόσωποι του Δημοκρατικού Κόμματος είναι πάρα πολύ μακριά από την κουλτούρα, τις ευαισθησίες και τις πρακτικές της κλασικής Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Ο φόβος του Σαλβίνι οδήγησε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, σε μετριοπαθείς επιλογές από την Κεντροαριστερά. Η δική μας Αριστερά δέχτηκε ένα άλλο μεγάλο πλήγμα από τη λογική της χρήσιμης ψήφου. Είναι κατανοητό ότι ένας δημοκρατικός πολίτης δεν μπορούσε να δει την Περιφέρεια της Φλωρεντίας να πηγαίνει στη Λέγκα.

Γιατί το Δ.Κ. έκανε την επιλογή υπέρ του «Ναι», που έρχεται σε αντιπαράθεση με την Ιστορία από την οποία προέρχεται;

Το Δ.Κ. είναι ένα κόμμα κατακερματισμένο από τις διασπάσεις και τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις και είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που ήταν στο παρελθόν. Στη ηγετική του ομάδα είναι περισσότεροι αυτοί που προέρχονται από τη Χριστιανοδημοκρατία παρά από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Δυστυχώς,το Δ.Κ. που έχουμε σήμερα έχει συνθέσει τα χειρότερα στοιχεία της παράδοσης των δύο αυτών μεγάλων λαϊκών κομμάτων.

Από τις περιφερειακές εκλογές βγήκε ενισχυμένο και υπάρχει μια ευφορία στην ηγεσία του, αλλά δεν θέλουν να δουν ότι στην υπόλοιπη χώρα και στην κοινωνία υπάρχει κάτι άλλο. Πώς θα ανακατακτήσουμε την κοινωνία; Αυτή είναι η πρόκληση και όχι να φτάσεις στην κυβέρνηση ή στον έλεγχο κάποιων Περιφερειών. Ας ελπίσουμε ότι το Δ.Κ. θα σπάσει τις αντιφάσεις του και θα ακολουθήσει μια άλλη, πιο αριστερή πορεία.

Πώς είδατε τα αποτελέσματα του Κ5Α και του Σαλβίνι;

Το Κ5Α δέχθηκε μια μεγάλη ήττα και θα πρέπει να αποφασίσει πού θα πάει, στα αριστερά ή στα δεξιά; Ο Σαλβίνι έχασε, αλλά κέρδισαν οι Αδελφοί της Ιταλίας, δεν κέρδισε η Αριστερά και ο δημοκρατικός χώρος. Στην Ιταλία υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή αριστερών και προοδευτικών ψηφοφόρων, αλλά, δυστυχώς, δεν... δαγκώνει.

Από το δημοψήφισμα και τις περιφερειακές εκλογές ενισχύθηκε και ο Κόντε;

Ο Κόντε κερδίζει πάντα, όπως είπε ένας δημοσιογράφος. Κερδίζει γιατί κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι. Χωρίς αμφιβολία ήταν πολύ καλός. Συμμετέχουμε ως Ιταλική Αριστερά στην κυβέρνηση και γνωρίζουμε όλες τις αντιφάσεις του. Μέχρι στιγμής κινήθηκε καλά, αλλά τώρα πρέπει να περάσουμε στην ουσία. Πρέπει να καταργηθούν τα αντιμεταναστευτικά διατάγματα του Σαλβίνι για την ασφάλεια, χρειαζόμαστε έναν καλύτερο εκλογικό νόμο και να ασχοληθούμε με τη δραματική κοινωνική κατάσταση της χώρας και μάλιστα σε μια στιγμή αύξησης της διασποράς του ιού και της ανεργίας και κυρίως της νεανικής ανεργίας και του πρεκαριάτου. Φτάσαμε στη στιγμή της αλήθεια.

Η Ευρώπη συμπεριφέρεται καλύτερα συνδέοντας τους πόρους του Recovery Found με την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, τη γενικευμένη ψηφιοποίηση και κυρίως τη στήριξη της δημόσιας Υγείας. Πρέπει να εμποδίσουμε την πρόσβαση των διεφθαρμένων επιχειρηματιών στο Recovery Found για να μην μας γεμίσουν με άχρηστα και πολυδάπανα κατασκευαστικά και άλλα έργα. Με πρωτοβουλία μου δημιουργήσαμε την ομάδα «Προσοχή στους Δεινόσαυρους», αυτούς που εμφανίζονται ως εκσυγχρονιστές για να μας γεμίσουν άχρηστα έργα και προϊόντα. Οι βιομήχανοι της Confindustria θέλουν να ξεμπλοκάρουν όλα τα έργα με συνοπτικές διαδικασίες και στα όρια της νομιμότητας, χωρίς ελέγχους και ενοχλήσεις από περιβαλλοντολογικούς κανόνες. Είναι σημαντικό να βρισκόμαστε στην κοινωνία για να δώσουμε αυτές τις μάχες.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)