«Η Ευρώπη βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση, αλλά στην Ελλάδα πρέπει να δώσετε τη μάχη για να κερδίσετε τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου, γιατί πρέπει να δώσετε ένα νέο μήνυμα ότι ο δημοκρατικός ελληνικός λαός δεν θέλει την επιστροφή αυτών που προσπάθησαν να καταστρέψουν την κοινωνία και ότι θα συνεχίσει με τον ΣΥΡΙΖΑ την πορεία για τη δημιουργία μιας νέας κοινωνικής Ελλάδας» τόνισε την «Αυγή» η Λουτσιάνα Καστελίνα, το ιστορικό στέλεχος της ιταλικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς, που ξεκίνησε από τη νεολαία του Ιταλικού Κ.Κ. για να περάσει από τη συντακτική ομάδα του «Μανιφέστο» και να γράψει μια δημοκρατική και προοδευτική σελίδα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς φτάνοντας μέχρι τη θέση της προέδρου της Επιτροπής Πολιτισμού του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Η Καστελίνα, που έχει άρρηκτες σχέσεις με την ελληνική Αριστερά από τα τέλη της δεκαετίας του '50, συμμετείχε στην Ιταλία σε όλες τις κινητοποιήσεις στήριξης του ελληνικού λαού εναντίον της τρόικας και στις πρόσφατες ευρωεκλογές συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
* Πως είδατε τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών;
Μου φαίνεται ότι οι ευρωεκλογές μάς έδειξαν ότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση στους Ευρωπαίους πολίτες, που κατά κάποιο τρόπο μπορεί να θεωρηθεί κατανοητή μετά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια και άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής και σκέψης μας.
Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πολύ δεξιές και οι ακροδεξιές δυνάμεις μάς εκδικούνται οδηγώντας τη διαμαρτυρία εναντίον αυτών των πολιτικών. Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα. Είδαμε την αποδυνάμωση του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και την ουσιαστική εξαφάνιση ορισμένων ιστορικών κομμάτων του, αρχίζοντας από αυτό του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, που εφάρμοσε πρώτο τη λιτότητα και συνεχίζει να θέλει να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία, όπως επίσης είδαμε την κατάρρευση του Σοσιαλιστικού Κόμματος στη Γαλλία και τη μεγάλη πτώση του γερμανικού SPD, του κατεξοχήν σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ευρώπη, παρά την αυτοκριτική του για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του.
Είδαμε επίσης με ευχαρίστηση την άνοδο των σοσιαλιστικών κομμάτων στην Πορτογαλία και την Ισπανία, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι υιοθέτησαν μια αριστερή πολιτική, ξεκόπηκαν από τη λιτότητα και αποφάσισαν να κυβερνήσουν με τη στήριξη της Αριστεράς.
* Πώς είδατε τα αποτελέσματα στη Βρετανία;
Στη Βρετανία είχαμε ένα μεγάλο πλήγμα για το Εργατικό Κόμμα του Κόρμπιν, γιατί δυστυχώς αμφιταλαντεύθηκε, ήταν αναποφάσιστος στο θέμα της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. Έπρεπε να δείξει μεγαλύτερο θάρρος. Όταν είσαι αναποφάσιστος και αμφιταλαντεύεσαι, χάνεις πάντα. Ο Κόρμπιν δεν έχει το θάρρος να κάνει μια επιλογή, μια επιλογή υπέρ της Ευρώπης, που ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού του σώματος θα το ήθελε, γιατί φοβήθηκε για τη συμπεριφορά ενός άλλου, συντηρητικού τμήματος της εκλογικής του βάσης, που έχει αντιευρωπαϊκές αντιλήψεις. Ο Κόρμπιν θα έπρεπε να είχε καταλάβει ότι η μάχη για την Ευρώπη δεν δίνεται με τη νοσταλγία και την ανάμνηση της πρώην βρετανικής αυτοκρατορίας.
* Από ό,τι φαίνεται, τα κατάφεραν καλύτερα οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις της Βορείου Ευρώπης.
Οι Πράσινοι τα κατάφεραν πολύ καλά, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα κάνουν γιατί από τη μια χώρα στην άλλη είναι διαφορετικοί. Στην Ιταλία οι Πράσινοι στην πράξη δεν υπάρχουν, γιατί τη μάχη για την οικολογία τη δίνει η Ένωση του Περιβάλλοντος εδώ και μισό αιώνα. Πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θέλουν να κάνουν οι Πράσινοι της Γαλλίας, γιατί είναι αρκετά «καινούργιοι», ενώ στη Γερμανία αποτελούν μια μεγάλη δημοκρατική δύναμη, αλλά πολύ πιο κοντά σε φιλελεύθερες απόψεις παρά στις κινηματικές ή αριστερές αντιλήψεις. Δεν νομίζω ότι τα τεράστια οικολογικά και περιβαλλοντολογικά προβλήματα θα μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε χωρίς να θέσουμε το πρόβλημα του καπιταλισμού και της αλλαγής του, μου φαίνεται ότι η άνοδος των Πρασίνων θα είναι αρκετά... αβλαβής για τον καπιταλισμό, που καταστρέφει το περιβάλλον.
* Με τις ευρωεκλογές φαίνεται ότι άλλαξαν ορισμένες δυναμικές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που μπορούν να επηρεάσουν τη σύνθεση της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρχίζοντας από τον επικεφαλής της...
Πρέπει να περιμένουνε να δούμε πού θα καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και πώς θα διαμορφωθούν ως εκ τούτου οι ισορροπίες και οι συμμαχίες μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Θα σχηματιστεί ένα μπλόκο μεταξύ των Σοσιαλιστών, του ΕΛΚ και των Φιλελεύθερων; Μπορεί να αποτελέσει ένα μπλόκο για να σταματήσει την άνοδο της Ακροδεξιάς, αλλά θα πρέπει να εφαρμόσει τις ίδιες πολιτικές που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση εκτινάσσοντας τα ποσοστά της Ακροδεξιάς, ευτυχώς σε χαμηλότερα από τα ακόμη χειρότερο επίπεδα που περιμέναμε σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Θα καταφέρουν οι Σοσιαλιστές να κάνουν ουσιαστική αυτοκριτική και να εγκαταλείψουν τις λανθασμένες πολιτικές που οδήγησαν στη φτωχοποίηση πολλών ευρωπαϊκών κοινωνιών; Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία έκανε μια πρώτη αυτοκριτική.
Θα είναι σημαντικό εάν οι Πορτογάλοι και Ισπανοί Σοσιαλιστές ακολουθήσουν αριστερή πολιτική, εάν συνεργαστούν με την αριστερή ομάδα GUE, τους Πράσινους, που δεν θέλουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, και πιέσουν και τα υπόλοιπα Σοσιαλιστικά κόμματα για μια άλλη πολιτική.
* Πώς είδατε τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ιταλία;
Στην Ιταλία τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Κέρδισε η Λέγκα, που αποτελεί μια εντελώς ακροδεξιά δύναμη, και δυστυχώς κέρδισε πανηγυρικά. Το Δημοκρατικό Κόμμα κατάφερε να κερδίσει κάτι λίγο, γιατί πολύς κόσμος φοβήθηκε και το ψήφισε επειδή σκέφτηκε ότι κατά κάποιο τρόπο μπορεί να σταματήσει τη Λέγκα και το δεξιό κύμα. Το βοήθησε κάπως και η αύξηση της αποχής, καθώς αύξησε τα ποσοστά του, παρ' όλο που έχασε 120 χιλιάδες ψήφους, όμως η άνοδος της αποχής έπληξε όλα σχεδόν τα κόμματα.
Το Δημοκρατικό Κόμμα μίλησε προεκλογικά για την ανάγκη να σταματήσουμε τη Δεξιά και πήρε κάποιες ψήφους, αλλά η ανυπαρξία ενός προγράμματος, ενός πολιτικού σχεδίου εξόδου από την κρίση και μιας διεξόδου από την κυβέρνηση της Λέγκας και του Κινήματος Πέντε Αστέρων δεν το βοηθάει να κερδίσει κάτι παραπάνω. Πήρε την ψήφο αρκετών πολιτών που δεν θα το ψήφιζαν για την πολιτική που ακολουθεί, αλλά μπροστά στον Σαλβίνι το είδαν σαν την επιλογή εναντίον της ανόδου της Δεξιάς. Τώρα θα πρέπει να δούμε τι θα συμβεί.
Η Ιταλία είναι η χώρα που βρίσκεται στη μεγαλύτερη σύγχυση στην Ευρώπη, η χώρα που έχει οδηγηθεί στη μεγαλύτερη καταστροφή, γιατί δεν είχε κάποιον να στηρίξει την κοινωνία στα πόδια της, όπως έγινε στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
* Η Λέγκα έφθασε σχεδόν στο 35% και το Κίνημα Πέντε Αστέρων κατέρρευσε...
Η Ιταλία βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση και περνά μια μεταβατική περίοδο που δεν ξέρουμε προς τα πού και πώς θα τελειώσει. Πολύς κόσμος που ψήφισε Λέγκα έρχεται από περιοχές που είχαν ισχυρή αριστερή παράδοση, η ψήφος στο Κίνημα Πέντε Αστέρων φάνηκε πλέον ως ψήφος διαμαρτυρίας, που δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει. Πολλά πράγματα θα εξαρτηθούν και από αυτά που η Αριστερά θα είναι σε θέση να κάνει, γνωρίζοντας, κατανοώντας ότι στην Ιταλία δεν θα υπάρξει μια πολιτική και κοινωνική λύση στο βραχυπρόθεσμο διάστημα.
Στην Ιταλία αντιμετωπίζουμε μια τεράστια κοινωνική κρίση, που είναι πολύ βαθιά. Δεν αντιμετωπίζουμε πρωτίστως μια κυβερνητική κρίση. Χρειάζεται λοιπόν πολύς χρόνος για να ανοικοδομηθεί μια νέα ιδέα της κοινωνίας, μια νέα κουλτούρα, μια δύναμη της Αριστεράς. Χρειάζεται μια ανασύνθεση της κοινωνίας. Χρειάζεται χρόνος, αλλά είναι η μοναδική διέξοδος. Δεν μπορούν πλέον να γίνουν άλλες... τούμπες.
Για τη Ν.Δ.: είναι η ίδια Δεξιά και ακόμα χειρότερη, γιατί ανέχεται και συμβιώνει με την Ακροδεξιά
* Συμμετείχατε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και συμμετείχατε και σε ορισμένες προεκλογικές εκδηλώσεις...
Συγκινήθηκα πολύ από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετείχα σε ορισμένες προεκλογικές εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη και μου έκανε εντύπωση η απλότητα και το πάθος του κόσμου. Ο ελληνικός λαός έχει δώσει πάρα πολύ μεγάλες μάχες. Οι ομιλίες που άκουγα μου έφεραν πολλές φορές στο μυαλό τον αγώνα του 1-1-4 για τη δημοκρατία, γιατί σήμερα η Ελλάδα, που μόλις προσπαθεί να σταθεί όρθια από τα Μνημόνια, κινδυνεύει να έχει ένα μεγάλο πισωγύρισμα. Ο ελληνικός λαός κινδυνεύει να χάσει αυτά τα λίγα που κατάφερε μετά από μεγάλους αγώνες και τεράστιες θυσίες.
Ο Τσίπρας αναγκάστηκε να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν την ήθελε. Οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση θα ήταν πολύ χειρότερη, εάν όχι καταστροφική. Όμως πρέπει να πούμε ότι, παρ' όλη την επιτροπεία, καταφέρατε να στηρίξετε την κοινωνία που προσπάθησαν να διαγράψουν σαν οργανωμένη οντότητα από τον χάρτη.
Καταλαβαίνω ότι κάποιος μπορεί από αντίδραση να ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε μέσα σε λίγο χρόνο να διορθώσει την καταστροφή που προκάλεσε το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, την καταστροφή που προκάλεσαν τα μέτρα της τρόικας, αλλά να ψηφίζεις αυτούς που σε φτωχοποίησαν, που σε απέλυσαν, που σου έκοψαν τη σύνταξη, τον μισθό, τους γιατρούς και τα φάρμακα, που σου έκοψαν το ρεύμα, που σε έκαναν και πείνασες, που στέρησαν το μέλλον των παιδιών σου, είναι αυτοκαταστροφικό.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν ένα μεγάλο ιστορικό βάρος, βαραίνει την καθημερινότητα και την κουλτούρα αυτού του δημοκρατικού λαού. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το παρακράτος της Δεξιάς, τις διώξεις; Όλα αυτά αφορούν τον προηγούμενο αιώνα; Είναι η ιστορική μνήμη που αλλάζει; Δεν ξέρω. Μου φαίνεται όμως ότι αυτή η Δεξιά, που απέλυε και έκλεινε νοσοκομεία και έριξε το μαύρο στη δημόσια τηλεόραση, είναι η ίδια Δεξιά. Κι ακόμα χειρότερη, γιατί ανέχεται και συμβιώνει με την Ακροδεξιά.
Το παλιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχε σχέσεις με το Ιταλικό ΚΚ (PCI) και το Κόμμα για την Προλεταριακή Ενότητα και τον Κομμουνισμό (PdUP), που είχαμε δημιουργήσει με την ομάδα του «Μανιφέστο». Σε ένα από τα συνέδριά του είχα συναντήσει μάλιστα και τον Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, που ερχόταν εκ μέρους του ΙΚΚ. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ένα δημοκρατικό και προοδευτικό κόμμα, δεν θα συμμαχούσε ποτέ με τη Δεξιά, με τη Νέα Δημοκρατία, εναντίον του δημοκρατικού, προοδευτικού και απλού κόσμου. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη χρειαζόμαστε τη συνεργασία των δημοκρατικών, προοδευτικών, σοσιαλιστικών, οικολογικών και αριστερών δυνάμεων για να σταματήσουμε αυτή τη σκληρή νεοφιλελεύθερη Δεξιά και την Ακροδεξιά που τροφοδότησαν αυτές οι πολιτικές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Δεν φθάνει να έχει μόνο την κυβέρνηση. Αποτελεί σήμερα τη μεγάλη δημοκρατική, προοδευτική και αριστερή παράταξη στην Ελλάδα και πρέπει να ολοκληρώσει ένα έργο που κατά κάποιο τρόπο ξεκίνησε σε πρώτη φάση το 1974 και ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα, το 1981, όταν η επιστροφή της πολυπόθητης δημοκρατίας ολοκληρώθηκε με το τέλος της αστυνομοκρατίας. Σήμερα πρέπει να φτιάξετε την κοινωνική Ελλάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να χρησιμοποιήσει τον πλούτο, τη μνήμη, την κουλτούρα του δημοκρατικού λαού για να μεταρρυθμίσει τον κρατικό μηχανισμό, να τον ξεκόψει από τις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά, να προχωρήσει σε αυτή τη σημαντική δημοκρατική και κοινωνική συνταγματική μεταρρύθμιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται περισσότερο χρόνο και νομίζω ότι το ξέρει και ο Τσίπρας, όπως κατάλαβα πολύ καλά ότι το ξέρει και ο Τσακαλώτος, όταν μίλησα αναλυτικά για την οικονομία μαζί του.
* Τον επόμενο μήνα θα έχουμε τις βουλευτικές εκλογές...
Θα είμαι μαζί σας στην Πλατεία Κλαυθμώνος, όπως ήμουν σε όλες τις μεγάλες μάχες σας. Πιστεύω ότι ο δημοκρατικός ελληνικός λαός, οι προοδευτικοί άνθρωποι, ακόμη και οι μετριοπαθείς και συντηρητικοί άνθρωποι, θα σκεφτούν καλά τι διακυβεύεται στις κάλπες. Ο Τρίπρας έκανε πολύ καλά να προκηρύξει εκλογές, όπως τις προκήρυξε τον Σεπτέμβριο του 2015. Οι πολίτες πρέπει να κρίνουν και αυτό που έχουν να κρίνουν στην Ελλάδα είναι πολύ απλό: θα ψηφίσουν για μια αλληλέγγυα και δημοκρατική κοινωνία ή για τον πόλεμο μεταξύ των φτωχών. Με την επίγνωση ότι το μήνυμα του ελληνικού λαού δεν θα περάσει απαρατήρητο στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
