Συμπληρώθηκαν 22 χρόνια από τη δολοφονία του αξέχαστου καθηγητή, που η φωτογραφία του κοντά στον μαυροπίνακα της διδασκαλίας μας υπενθυμίζει ότι έπεσε μαχόμενος για την μόρφωση των παιδιών μας, σε μία εποχή που ο σκοταδισμός της αντιδραστικής Δεξιάς των Κένταυρων και των Ρέιτζερ μας γύριζε πίσω σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις.
Ήταν η εποχή των μπλε και των πράσινων καφενείων που δίχαζαν στην επαρχία πόλεις και χωριά. Ήταν τότε που υπουργός Παιδείας της ΝΔ που κυβερνούσε, ήταν ο Κοντογιαννόπουλος από την Ηλεία, που λίγο μετά προσεχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, και αναδείχθηκε από αυτό σε πρώτον τη τάξει. Με νομάρχη τον γνωστό κύριο, τον Τάγαρη, επικεφαλής του καπετανάτου των λοστοφόρων τον γνωστό βουλευτή της Αχαΐας, αλλά και. λοχίες δευτεροκλασάτους από το ΠΑΣΟΚ, που αργότερα στη δίκη για συκοφαντική δυσφήμιση που τους έγινε αναγκάστηκαν και μάσηξαν τα όσα εξέμεσαν!
Και κάπου εκεί ανάμεσα η τότε αριστερά του ενιαίου ΣΥΝ στριμωγμένη από το αντιδεξιό σύνδρομο που την κατατρύχε προσπαθούσε να κατανοήσει με πολιτικούς όρους την τυμβωρυχία που επιχειρούσαν αυτοί που μετά υιοθέτησαν τον υπουργό, που επί υπουργίας του τελέστη το πολιτικό έγκλημα!
Ώρα πέντε χθες το απόγευμα 9-1-2013, πριν ξεκινήσει στου Βουδ, όπου και το μνημείο, η εκδήλωση για τα 22 χρόνια από τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή, προσήλθαν στο κοιμητήριο της Παναγίας Αλεξιωτίσσης οι σύντροφποι του Ανατολικού Διαμερίσματος ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας. Εκεί, στον κεντρικό διάδρομο, αριστερά κατά την είσοδο από την οδό Μαραγκοπούλου, βρίσκεται το μνήμα του δολοφονημένου μέλους του Συνδικαλιστικού ΕΑΜ Νίκου Τεμπονέρα.
Τους περίμενε ο παπαΜιχάλης, ένας γεραλέος παπάς, που πρέπει να πλησιάζει τα 70 χρόνια, όριο εξόδου στην σύνταξη του ΤΑΚΕ, ο οποίος τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του αείμνηστου καθηγητή. Ακούμπησαν από ένα λουλούδι ο καθένας στο μάρμαρο που σκεπάζει τα οστά του συγχωρεμένου, δίπλα στη φωτογραφία που είναι τοποθετημένη και δείχνει τον αξέχαστο καθηγητή, κοντά σε μαθηματικούς τύπους, την ώρα που διδάσκει στα παιδιά του σχολείου του.
Ο Κώστας Κορωναίος, σύντροφος του ΣΥΡΙΖΑ, παλιός ναυτικός, έφθασε με μια αγκαλιά λουλούδια, τα απόθεσε και τράβηξε στην άκρη του. «Ήταν φίλος και γείτονάς μου» είπε. Και συμπλήρωσε: «Κάθε πρωί τον έβλεπα με το χαμόγελο στο στόμα. Ανταλλάσσαμε καλημέρα, όποτε βλεπόμαστε. Μου μιλούσε και το χαμόγελό του μου έφτιαχνε τη διάθεση, μου έδινε κουράγιο» είπε.
Θυμάται και ένα περιστατικό το βράδυ της δολοφονίας. Τότε το 1991 το Γενάρη, όντας ξέμπαρκος, είχε στη διαχείρισή του ταβέρνα, στο βάθος των Εβραιομνημάτων, όπου τα πρώην αμπέλια Αργύτη.
Μία παρέα με τον γνωστό δημοσιογράφο, Νίκο Σ., μεγάλης τότε εφημερίδας της Πάτρας, κατά τις 2 την νύχτα είχε πάει μετά το κλείσιμο των σελίδων, για να φάει. Εκεί ο δημοσιογράφος Νίκος Σ. ζήτησε να κάνει τηλέφωνο και κατά την τηλεφωνική συνδιάλεξη ανέφερε τη λέξη δολοφονία.
Κλείνοντας το τηλέφωνο τον ρώτησε για ποιο πρόσωπο πρόκειται. Όταν πήρε την απάντηση ότι αφορά έναν καθηγητή που βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου, ξαναρώτησε. Ακούγοντας το όνομα, που ήταν του γείτονά του -λίγα μέτρα πιο πέρα από την ταβέρνα έμενε ο Ν. Τεμπονέρας- απομάκρυνε τους πελάτες, έκλεισε την ταβέρνα και έσπευσε κοντά στον χαροπαλεύοντα αγωνιστή.
Η είδηση του φόνου του Ν. Τεμπονέρα, ενώ εξελίσσονταν διαδήλωση στο κέντρο της Πάτρας, αρχικά εξελήφθη ως σοβαρός τραυματισμός. Λίγη ώρα μετά, αφότου διακομίσθηκε στο νοσοκομείο Άγ. Ανδρέας της Πάτρας, τα μισόλογα ενός γιατρού προκάλεσαν τις πρώτες ανησυχίες.
Εκεί μία άλλη συντρόφισσα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, τότε οργανωμένη στον ενιαίο ΣΥΝ, η Φωφώ Μ. ενημερώθηκε επ' ακριβώς και έσπευσε να δώσει την πληροφορία για τον θάνατο του Νίκου στην εφημερίδα ΗΜΕΡΑ, που ο σελιδοποιός ξήλωσε δύο φορές την πρώτη σελίδα για να βάλει το θέμα που την επομένη ημέρα έγινε κυρίαρχο στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα της Ελλάδος.
Για την ιστορία: Αρχισυντάκτης εκείνο το βράδυ ήταν ο Στέφανος Πολίτης, λινοτύπισσα η Ρεγγίνα Αλεξοπούλου, σελιδοποιός ο Γιώργος Μ.
Ας είναι τούτα τα γραφόμενα βάλσαμο στα στήθη όσων ακόμη επιμένουν να μην τον ξεχνούν. Γιατί οι αγωνιστές, πεθαίνουν μόνον όταν τους ξεχνούν οι ζωντανοί!
