Το πιο συνηθισμένο φαινόμενο, ήταν τα παιδιά που πουλούσαν εφημερίδες, ξεκινώντας πολλές φορές και από ηλικίες όπως 4 και 5 χρονών.

Ο Hine, δεν είχε ανάγκη να αναγκαστεί να μπει κρυφά στα εργοστάσια και στα μέρη εργασίας των παιδιών, να αποφύγει τα αφεντικά, ή αν «πιανόταν» να προσπαθήσει να απαλύνει τις ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες εργασίας.

Οι φωτογραφίες του Hine είναι τραβηγμένες, ως επί το πλείστον υπό την αιγίδα της Εθνικής Επιτροπής της παιδικής εργασίας, και χρησιμοποιήθηκαν ως επιχειρήματα για την αλλαγή στα πλαίσια της παιδικής εργασίας. Κάθε πορτρέτο, κάθε στιγμή, μαζί με την ιστορία που φέρνει πίσω της, αναδύκνειε τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν τότε, και η συλλογή και η δημοσίευση χιλιάδων τέτοιων εικόνων, έκανε την ανάγκη για αλλαγή επιτακτική και απαραίτητη.

Όταν Hine, έβαζε την κάμερα στο ύψος του ματιού των παιδιών, προσπαθώντας να αναδείξει την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό που τους όφειλε, ταυτόχρονα με την αθωότητα τους καθώς γίνονταν αντικείμενα εκμετάλλευσής από τα αφεντικά τους.

Ο Hine, με τις φωτογραφίες του και τις σημειώσεις του για τα παιδιά εργάτες, έγινε το πρόσωπο του κινήματος κατά της παιδικής εργασίας, και βοήθησε στο να ευαισθητοποιήσει μεγάλα κοινωνικά κομμάτια που με την σειρά τους πίεσαν για αλλαγές- τομές στα εργασιακά των παιδιών και στα δικαιώματά τους.

Σήμερα, κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες, αν εξαιρέσουμε το σκηνικό, τα ρούχα, τα αυτοκίνητα που μοιάζουν από άλλες εποχές, οι συνθήκες για την παιδική εργασία, σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου είναι ακόμα απάνθρωπες…