Αναλυτικά:

Εταιρεία Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ) – Πάντειο Πανεπιστήμιο, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Νεολαία και οικονομικές κρίσεις στην Ελλάδα 1929 και 2008. Επιμέλεια έκδοσης: Λουδοβίκος Κωτσονόπουλος, Δέσποινα Παπαδημητρίου, Ζήσιμος Συνοδινός, εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2016, σ. 284.

Η έκδοση περιλαμβάνει δώδεκα συμβολές διεπιστημονικού χαρακτήρα δεκατεσσάρων μελετητών (Ντόρα Γιαννάκη, Κωστής Γκοτσίνας, Απόστολος Δεδουσόπουλος, Ζαχαρίας Δεμαθάς, Βασιλική Θεοδώρου, Νίκος Θεοχαράκης, Θανάσης Καλαφάτης, Δέσποινα Καρακατσάνη, Λουδοβίκος Κωτσονόπουλος, Δημήτρης Μπαχάρας, Μιχάλης Μωραϊτίδης, Νίκος Ξυδάκης, Θεοφάνης Πάκος, Στέφανος Πεσμαζόγλου) που πραγματεύονται το σύνθετο φαινόμενο των δύο μεγάλων οικονομικών κρίσεων της σύγχρονης ιστορίας μας, του 1929–32 και την πρόσφατη του 2008 που διαρκεί έως τις μέρες μας, και τη σχέση τους με τους νέους. Τα αίτια, τις εκδηλώσεις και τις μορφές των κρίσεων, τις επιπτώσεις τους στην ελληνική νεολαία. Παράλληλα, φωτίζονται όψεις της αντίστοιχης νεανικής αντίδρασης και συμπεριφοράς.

Οι συγγραφείς δεν επιχειρούν, φυσικά, να συσχετίσουν δύο ιστορικές περιόδους τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, αναζητώντας στο μεσοπόλεμο το αντίστοιχο παράδειγμα της σημερινής κρίσης. Οι δύο ιστορικές περίοδοι εξετάζονται παράλληλα με επίκεντρο τις έννοιες κρίση και νεολαία μέσα στην ιστορικότητά τους. Η κρίση νοείται κυρίως ως οικονομική, αλλά δεν παραβλέπεται και η κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώνεται από τις οικονομικές της συνέπειες. Ενδιαφέρον στις δύο περιπτώσεις που μελετώνται στην έκδοση είναι η διαπλοκή των χρονικοτήτων που επιφέρει η κρίση στο πολιτικό σύστημα και στη διακυβέρνηση, στα επαγγέλματα και στις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, στις κοινωνικές τάξεις και στον επαναπροσδιορισμό τους, στους θεσμούς και στο κράτος.

Οι διαδρομές της κρίσης δεν είναι συνεπώς μόνον οικονομολογικές, μολονότι στα περισσότερα κείμενα η κριτική επικεντρώνεται στην οικονομία της αγοράς, στη λειτουργία του κεφαλαίου και στις αντινομίες του φιλελευθερισμού. Κεντρική έννοια άλλωστε στις συγκεκριμένες προσεγγίσεις είναι ο νεοφιλελευθερισμός ως οικονομικό δόγμα και πολιτική ορθολογικότητα διακυβέρνησης