Πού να το φανταστεί εκείνος ο ανθυπαστυνόμος ο επικεφαλής καταδιωκτικού αποσπάσματος ληστών της υπαίθρου, αρχές της δεκαετίας του 1920, ότι η υπηρεσιακή του αναφορά θα έμενε στα αστυνομικά χρονικά να μνημονεύεται διαχρονικά για το όντως απαράμιλλο απολογιστικό της στυλ , την λεπτομέρεια και γλαφυρότητα, από σπουδαστές αστυνομικών και νομικών σχολών.
“Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης, παρά λίμνης της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε “σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας” και απαντησάντων “κλάστε μας τα αρχίδια”, απέδρασαν “.
Οι λόγοι που ώθησαν τότε εκείνες τις ομάδες – συμμορίες να λυμαίνονται την ύπαιθρο, είναι λίγο πολύ γνωστοί και έχουν αναλυθεί με επάρκεια από αυτούς που ερεύνησαν και μελέτησαν το συχνά παρατηρούμενο φαινόμενο της εποχής. Να επισημάνουμε μόνο μια ουσιώδη διαφορά με τους σημερινούς λήσταρχους και πλιατσικολόγους του δημόσιου κορβανά. Εκείνοι δεν λησμόνησαν ούτε την καταγωγή τους, ούτε την ανέχεια και την κατάφωρη κοινωνική αδικία, την κρατική καταδίκη τους να ζήσουν στην αφάνεια και το περιθώριο, και με τα κλοπιμαία της δράσης τους αρκετές φορές συνέδραμαν τους λιμοκτονούντες συνανθρώπους τους της υπαίθρου.
Δικαιολογεί την δράση τους μια τέτοια συμπεριφορά; Κάθε άλλο. Όμως των σημερινών ιδιοκτητών της χώρας, των δημόσιων ταμείων και των ζωών των υπηκόων τους, είναι ξένες και απορριπτέες τέτοιες σκέψεις και πρωτοβουλίες. Εξασφαλισμένοι με το ακαταδίωκτο, το οποίο φρόντισαν να νομοθετήσουν για σιγουριά, μοναδική τους φροντίδα και έγνοια είναι η ικανοποίηση των απαιτήσεων όλων αυτών των τρωκτικών, των λεγόμενων οικονομικών μεγαλοπαραγόντων, των αποκαλούμενων μερικές φορές και εθνικών ευεργετών, λόγω των ψίχουλων που επιστρέφουν ενίοτε για… φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ευεργέτες τους οποίους… τιμά η πατρίς αν και κλαίουσα για ότι έχει υποστεί από αυτούς.
Σήμερα κάτω από τον λαμπυρίζοντα ήλιο, μέρα μεσημέρι μια πολιτική συμμορία, όχι των βουνών, μα της Αθήνας, καλοντυμένη και με ύφος περισπούδαστο και υπεράνω κάθε υποψίας, ληστεύει ανενόχλητη το μέλλον του τόπου. Γνωρίζει δε πολύ καλά ότι κανένας ανθυπαστυνόμος και καμιά διωκτική αρχή δεν πρόκειται να της ζητήσει τον λόγο, ως φυσικό και ηθικό αυτουργό των κακουργημάτων που λαμβάνουν χώρα.
Μοιάζει δε με μαύρη κωμωδία το γεγονός και ανυπόκριτη ειρωνεία, όταν αυτή ακριβώς η απαστράπτουσα πολιτική συμμορία, διαβάζει διασκεδάζοντας την αναφορά εκείνου του οργάνου της τάξης στο πλαίσιο μιας μαύρης πλάκας… του οργάνου που αν είχε τη δυνατότητα σήμερα να δει από κοντά τα… κατορθώματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σίγουρα θα έστρεφε τον καταδιωκτικό του οίστρο εναντίον της.
Της μοναδικής από το 1974 κυβέρνησης που απαντά στην κριτική, αλλά και την λαϊκή κατακραυγή, με την φράση εκείνων των ληστών του 23, στον ανθυπαστυνόμο “κλάστε μας τα αρ…δια”.
